Casper Egas | vrijdag 20 Dec 2019, 12:00

Na het succes van Narcos op Netflix, is er nu ook een videogame. Is deze de moeite waard?

Gespeeld op Xbox One X

Ik ben vast niet de enige die genoten heeft van de Netflix-serie Narcos. Vooral het moment waarop Escobar met zijn zoontje Streets of Rage 2 zit te spelen is me goed bijgebleven. Oké, dat was misschien niet het moment waar je direct aan zat te denken. Zo ook een game naar aanleiding van een Netflix-serie. Het is niet gebruikelijk, maar waarom ook niet? Narcos: Rise of the Cartels is een beurtelings strategiespel dat te koop is voor een slordige 35 euro. Je zou het kunnen zien als een soort This is the Police 2, maar dan in Colombia.

De serie, maar niet echt

Als je een licentie hebt om een spel te maken naar aanleiding van een serie, dan moet je er meerwaarde uit halen. Dat is in dit geval maar ten dele gelukt. Het spel begint aantrekkelijk met wat beelden en de tune uit de serie. Ik zat meteen weer terug in de juiste sferen. Maar daar werd ik ook gelijk weer uitgetrokken, doordat bleek dat de in-game filmpjes er uit zien alsof het gaat om een spel uit de Xbox 360-generatie en dat de stemmen van de acteurs uit de serie niet gebruikt zijn. De figuren en namen van de personages zijn wel hetzelfde, maar missen hun persoonlijkheid.

Je begint het spel als de DEA (Drug Enforcement Agency), die een dappere poging doet om Pablo Escobar op te pakken en zijn imperium op te rollen. Al snel kun je echter ook spelen als manschappen van El Patrón zelf. Dit maakt voor de gameplay niet gek veel uit, en al snel blijkt dat het voor het verhaal ook niet zoveel verschil maakt. Er is namelijk duidelijk weinig aandacht besteed aan het verhaal, dat vast en zeker niet geschreven is door de zelfde mensen die de serie gemaakt hebben. Dit is een grote gemiste kans. Het spel had veel leuker en spannender kunnen worden als het de serie had nagespeeld.

This is the DEA

Voordat je aan de slag kunt moet je een team van vijf agenten of criminelen kiezen. Ik ga er voor het gemak nu even vanuit dat je speelt met de DEA. Er moet een baas tussen zitten (een personage uit de serie), maar verder heb je de vrije hand. Er is een vijftal verschillende soorten troepen beschikbaar die elk andere vaardigheden hebben. Het is dus raadzaam om bijvoorbeeld een agent, een lid van Search Bloc, een lid van de special forces en een zware-wapenexpert te kiezen. Al bizar snel zul je deze troepen naar het maximale level hebben geholpen, waarna ze optimaal kunnen worden ingezet. Als een van hen sterft, dan zul je met het verdiende geld een nieuweling in moeten huren. Geld is normaal gesproken geen probleem, dus er is dan geen man overboord.

Zodra je een team hebt kun je een missie kiezen. Ten minste, je moet eerst een aantal korte, voorbereidende missies spelen, alvorens je met het verhaal verder kan. Aanvankelijk is dit geen probleem, maar na verloop van tijd moet je er elke keer vier doen voordat je verder mag. Als klap op de vuurpijl zijn het dan vaak nog missies in precies dezelfde omgevingen ook, terwijl ze op de kaart op een totaal andere plek zouden moeten zijn. Deze spelomgevingen zijn mooi en hebben de juiste sfeer, maar het kan echt niet dat je als speler weer precies dezelfde basis in moet, soms zelfs met precies dezelfde opdracht. De opdrachten zijn an sich al niet zo interessant: vermoord iemand, roei iedereen uit, verdedig iemand, vindt het bewijs, zorg voor een escorte van een belangrijk figuur.

Al deze herhaling is doodzonde, want in de basis had Narcos een erg leuk spel kunnen zijn. De beurtelingse strategie is leuk, omdat echt van belang is om risico’s goed af te wegen en de juiste personages voor de juiste taken te gebruiken. De speciale krachten van de personages zijn leuk bedacht en vullen elkaar goed aan. Je hebt ook de mogelijkheid om tijdens de beurt van een tegenstander terug te vuren. Je moet dan ineens goed richten, in plaats van de normale acties beurtelings te selecteren. Hetzelfde gebeurt soms als je een tegenstander net niet weet uit te schakelen; kun je snel richten en het toch afmaken?

Vaak zijn de hoofdmissies groter, complexer en daarmee leuker dan de verkennende missies. Zo moet je bijvoorbeeld de bekende Hacienda Nápoles (compleet met poort met vliegtuig, maar wel op een rare plaats) binnenvallen. Soms is het wel wat flauw dat er echt een truc is om de missie goed te voltooien. Zo moest ik cocaïne in de brand steken, maar bij elke voorraad kwamen er meer hulptroepen bij. Toen ik de missie herspeelde liep ik eerst naar elke locatie met een ander poppetje en stak ik zeer eenvoudig alle cocaïne aan.

De gameplay lijkt heel erg op die van This is the Police 2 en zijn spinoff Rebel Cops, maar dan met een belangrijk verschil. In een beurt beweeg je in Narcos maar met één figuur. Dit vind ik een zeer vreemde keuze. Soms krijg je dan de situatie dat je met een personage de hele spelomgeving uitkamt en de rest schijnbaar comateus achterlaat. Het is totaal onrealistisch dat een deel van de spelfiguren niets zou doen. Ik snap ook echt niet welk voordeel dit in een strategiespel heeft.