Casper Egas | maandag 7 Aug 2017, 10:40

We keken naar de Narco Road en Fallen Ghosts DLC; hoe zijn deze ons bevallen?

Ghost Recon Wildlands was ondanks de herhaling en de vele bugs toch een erg geslaagd spel. Je kon je talloze uren vermaken in het enorme landschap vol met missies. Vooral als je met anderen samen speelde was het erg vermakelijk. Nu is er al een tijdje DLC beschikbaar die het spel nog meer content geeft. Het prijskaartje van Narco Road en van Fallen Ghosts is echter vrij fors met vijftien euro per uitbreiding. Er moet dus wel iets heel leuks toegevoegd worden aan het spel om het de aankoop waard te maken; er was immers al zat te doen in het basisspel.

Ik beoordeel de twee uitbreidingen tezamen, maar zoals je zult lezen, verschilt de kwaliteit enorm. Het zou dus wijs zijn om een keus te maken uit het aanbod, in plaats van zomaar alles te kopen.

Narco Road

Met Tom Clancy heeft Narco Road niets meer te maken. De toch al weinig serieuze toon van Wildlands is nu helemaal overboord gegooid. Je begint meteen al in een soort feestvilla, waar je met monstertrucks en andere wagens met nitro boosts allerlei stunts moet uithalen.

De vier beschikbare gebieden zijn een soort remix van de oude regio’s. Helaas is niets echt nieuw, waardoor je steeds op bekende locaties komt. Dit is echt een groot gemis. Gelukkig is er wel het een en ander veranderd na de val van El Sueno. Nu zijn nieuwe bendes aan de macht met aan de top de mysterieuze El Invisible. Ook zijn er nieuwe subquests beschikbaar en is de map gevuld met stuntmogelijkheden.

Het verhaal is totaal niet serieus en ook nooit echt grappig of boeiend. Ook is het tempo van de verhaalmissies erg traag, omdat je gedwongen wordt om heel veel stunts te doen, voordat je verder mag. Zo moet je van schansen afspringen, moet je driften, moet je door ringen heenvliegen en moet je trials-achtige banen met een motor rijden. Dit alles zorgt voor meer volgers op sociale media, waardoor je jezelf in de picture brengt en je undercover kan werken bij de nieuwe bendes.

Alle missies in Narco Road doe je alleen, zonder een team, tenzij je natuurlijk coöperatief met andere mensen speelt. Dit maakt het spel soms spannender, omdat de wel erg makkelijke gesynchroniseerde kills hierdoor onmogelijk zijn gemaakt en omdat je niet meer overeind geholpen kunt worden als je neergaat. Je speelt deze missies niet met het personage uit het normale spel, maar met een nieuw te maken personage dat op het twintigste niveau begint. Ik vind deze wissel afbreuk doen aan de progressie die je voorheen gemaakt hebt.

Ik was me enigszins aan het vermaken met Narco Road totdat ik een enorme bug tegenkwam. Het ging dit keer niet om de vaak voorkomende rare glitches met de AI, of het vallen door de grond, maar om een fout die het verder spelen onmogelijk maakte. De derde bende gaf me namelijk nooit de beginmissie, waardoor het verhaal stokte. Ik heb dus El Invisible nooit kunnen zien. Ubisoft is zich al maanden bewust van deze bug, maar tot op heden is er niets aan gedaan. Onacceptabel.

Fallen Ghosts

Na de frustratie met Narco Road was mijn verwachting van Fallen Ghosts erg laag. Dit bleek echter onterecht, omdat Fallen Ghosts veel beter is dan de eerste uitbreiding. En natuurlijk ben ik dit keer ook geen dermate zware bugs tegengekomen.

Fallen Ghosts speelt nog iets later na de val van El Sueno. In plaats van vrede, is de plaats van Santa Blanca ingenomen door het corrupte leger gedoogde huurlingen. Deze huurlingen zijn nog bloeddorstiger dan Santa Blanca en proberen het land te zuiveren van alle rebellen en schuwen massamoorden daarbij niet. Het is geen uitzondering dat de bergen lichamen langs de weg liggen te branden. De CIA is verraden en alle agenten lopen gevaar, waardoor je snel terug naar Bolivia moet reizen om te komen helpen.

Zoals je leest is de toon van deze uitbreiding veel serieuzer. Deze toon past mijns inziens veel beter bij Ghost Recon en geeft niet het Just Cause-gevoel, zoals Narco Road dat wel deed. Ook de tegenstanders zijn leuker en vooral sterker. Je bent weliswaar weer terug met een team van vier, maar je speelt wederom een nieuw personage. Dit personage begint op het dertigste niveau en heeft een nieuwe groep aan te leren vaardigheden.

De nadruk in Fallen Ghosts ligt op het sneaken en het gebruiken van stille wapens, zoals de kruisboog. Dit is geen luxe, want de moeilijkheidsgraad ligt hoger dan voorheen. Er is dus echt sprake van een nieuwe uitdaging. Dit komt vooral doordat er nieuwe tegenstanders zijn die uitstekend kunnen snipen, de kaart en alle filters kunnen verstoren, zeer gepantserd zijn of zelfs onzichtbaar kunnen worden.

Helaas spelen de missies zich wederom af in bekende omgevingen (dit keer drie), waar nieuwe missies op de kaart zijn gezet. Deze missies voelen niet als vulling, zoals dit in Narco Road wel het geval was. Het zijn echt nieuwe uitdagingen. Vooral de zoektochten naar verraders onder de bevolking, die je op moet sporen met een drietal plaatjes zijn een leuke aanvulling. Ook het serieuzere verhaal spoorde mij meer aan om door te blijven spelen met Fallen Ghosts dan met Narco Road. Dat wil niet zeggen dat ik lyrisch ben over deze uitbreiding, want het is toch vooral meer van hetzelfde voor een vrij hoge prijs.

Conclusie

Narco Road is wat mij betreft een aankoop niet waard. De toon past meer bij Just Cause dan bij Ghost Recon, de nieuwe toevoegingen zijn vooral maf en voelen grotendeels aan als vulling en niet als een leuke aanvulling. Daarbovenop kwam de bug die het verder spelen voor mij onmogelijk maakte. Fallen Ghosts is gelukkig wel een leuke aanvulling. Ben je klaar met het enorme Wildlands, dan biedt deze uitbreiding een echt nieuwe uitdaging, maar helaas wel op bekend terrein.