Peter Bijl | dinsdag 16 Mei 2017, 20:12

Voodoo Vince is opnieuw uitgebracht in een "remastered" jasje. Lees hier de review!

Platformers zijn tegelijkertijd de meest toegankelijke én de meest uitdagende spellen die je kunt spelen. Enerzijds dient de besturing zijdezacht te zijn en anderzijds moet de game je vaardigheden tot het uiterste zien te drijven. Enkele spellen weten deze delicate balans goed vast te houden, waaronder een van mijn persoonlijke favorieten Psychonauts.

In 2003 kwam er echter een titel uit voor de allereerste Xbox genaamd Voodoo Vince. De kleine ontwikkelaar Beep Industries maakte dit spel exclusief voor de Xbox en het werd dan ook uitgegeven door Microsoft Game Studios. Hoewel het spel niet bijzonder veel verkocht, lijkt de cirkel weer rond te zijn, want na veertien jaar komen dezelfde makers met een remaster uit. Laten wij dus eens zien of Voodoo Vince na al die tijd nog weet te overtuigen!

Remaster

Waar ik bij Remasters altijd goed op let, is de intentie van de makers. Zo zijn er ontwikkelaars die daadwerkelijk een soort ‘definitieve’ versie van het spel willen uitbrengen en er voor zorgen dat de nieuwe versie in orde is. Een van de beste voorbeelden van een remaster die ik zo kan bedenken is die van Gabriel Knight: Sins of the Fathers – 20th Anniversary Edition. Een versie met verbeterde graphics, die de kern van het spel weet vast te houden en nog allemaal extra’s toevoegt.

Aan de andere kant heb je remasters zoals die van de Bioshock-games, waarbij er nagenoeg niets veranderd is aan de nieuwe versies, behalve een enorme lading bugs, glitches en een slechtere performance. Gelukkig hoort Voodo Vince Remastered bij de eerstgenoemde categorie en hebben de makers er alles aan gedaan om het spel grafisch te updaten en lekker soepel te laten lopen. Een groot pluspunt dus.

De naam is Vince… Voodoo Vince

Over het spel dan. In Voodoo Vince speel je, hoe kan het ook anders, als Voodoo Vince, een voodoo pop van Madame Charmaine, de lokale voodoo priesteres. Zij wordt door haar rivaal Cosmo the Inscrutable gekidnapt, wegens de krachten van haar zombie poeder, die hij voor zijn eigen duivelse plannen wil gebruiken. Vince wordt door haar tot leven gered en krijgt de taak om Cosmo tegen te houden. Hierbij zul je heel New Orleans moeten afstruinen en daar komt nog heel wat bij kijken.

New Orleans

Wat ik daarbij gelijk een enorme verdienste vind van Beep Industries is de wijze waarop zij New Orleans en omgeving tot leven weten te brengen. Werkelijk alles aan deze game ademt de beroemde stad in het zuiden van de Verenigde Staten. Zo is er een ridicuul goede jazz-soundtrack aanwezig in het spel die zo swingend is, dat je je in een jazz-bar waant.

Ook worden de omgevingen waanzinnig goed tot leven gebracht en zul je onder andere de typische Franse, negentiende-eeuwse architectuur van de stad aantreffen, de beroemde bayous met krokodillen, enkele crypten en nog veel meer. Wat sfeer betreft, weet dit spel dus alle punten binnen te slepen en daar verdient de ontwikkelaar alle mogelijke credits voor.

Who do you voodoo

Qua gameplay is Voodoo Vince een rasechte platformer met een leuke twist. Als het kleine voodoo poppetje zul je door levels moeten springen, klauteren en natuurlijk de nodige vijanden verslaan die je tegen komt. Dit kan door middel van een spin attack, een aanval door je van bovenaf te storten op een vijand en door middel van… voodoo! Vince kan namelijk tijdens het spel verschillende voodoo-aanvallen vrijspelen, waarmee hij in een klap alle vijanden binnen een beperkte straal kan uitschakelen. Om deze aanvallen te kunnen gebruiken, moet je voodookralen verzamelen waarmee je de aanval op bouwt. Heb je genoeg kralen, dan kun je helemaal los gaan! Deze aanvallen variëren van het onthoofden middels een guillotine, tot het opgepeuzeld worden door Jaws en het spel weet, met deze toch vrij gruwelijke manieren om het leven te laten, humoristisch om te gaan.

Natuurlijk is een platformer niet compleet zonder de nodige collectibles. Ik noemde eerder al de voodoo-aanvallen die je kunt gebruiken en het spel geeft je twee soorten collectibles om te verzamelen, om zo alles uit de kast te kunnen halen. Ten eerste kun je voodoopalen vinden, waarmee je nieuwe aanvallen kunt vrijspelen. Daarnaast kun je voodookaartjes in sommige levels verzamelen, waarna een schedel in het level verschijnt, indien je alle kaartjes verzameld hebt. Weet je de schedel te pakken, dan krijg je de mogelijkheid om een extra voodooaanval uit te voeren. Tenslotte zijn er nog stofzakjes te verzamelen, waarmee je een extra gezondheidshartje krijgt bij elke honderd die je verzamelt. Kortom, voor fans van collectibles biedt dit spel meer dan genoeg!

Hiernaast bevat het spel ook vele minigames en enkele eindbazen die je zult bevechten. Bij minigames moet je denken aan het besturen van een vliegtuig door een level vol hindernissen, een race in een boot en nog veel meer. Over het algemeen zijn deze goed uitgewerkt, waardoor het spel een diversiteit aan gameplay bevat. Bij de eindbazen is dit ook het geval en ook hier hebben de makers hun creativiteit de vrije loop gegeven. Zo zul je onder andere een tweekoppige alligator moeten verslaan, een tot leven gewekte en vrij beangstigende pop en zelfs een echte orkaan. Elke eindbaas zul je op een andere manier moeten zien te verslaan en het is gaaf om te zien dat Beep Industries er alles aan gedaan heeft om de gameplay fris te houden.

Frustraties

Dit betekent echter niet dat Voodoo Vince niet de nodige problemen kent en dat doet bij een toch wel origineel concept veel pijn. Zo viel mij ten eerste op dat de moeilijkheid van het spel nogal kan fluctueren. Waar ik in sommige levels zo doorheen kon stomen, waren er ook levels waarin niet geheel duidelijk was wat je nou eigenlijk moest doen. Combineer dit met planken of andere platformen waar je zo nu en dan door heen kunt vallen en je hebt hét recept voor frustratie te pakken.

Over het algemeen is de platforming dan ook vrij pittig. Ik zelf vond het wel prettig om eindelijk weer eens uitgedaagd te worden en om echt uit te moeten vogelen waar ik nu heen moest, maar er waren levels in het spel waarbij dit wel heel ver ging. Zo zitten er in de laatste levels heel wat bewegende platformen die uiterst precieze springvaardigheden vereisen. Lekker uitdagend dus, maar ik snap heel goed dat mensen om dit soort redenen af haken op platformers.

Ook bieden de standaardvijanden vrij weinig weerstand, maar kunnen ze je hele speelsessie wel verpesten, wanneer ze je de afgrond in laten storten. Het spel heeft namelijk zo een heerlijk ouderwetse mechaniek, waarbij je als speler terugspringt, indien je geraakt wordt. De hitboxes zijn daarbij ook niet altijd even consequent en dit alles tezamen zorgt er voor dat je af en toe ongelofelijk goedkoop dood gaat, wanneer een vijand zich verschanst op een minuscuul platform boven een ravijn.

Daarnaast vind ik het toch jammer dat er niet iets extra’s is toegevoegd aan deze remastered versie. Eerder zei ik al dat de makers goed het spel hebben aangepast voor de nieuwe generatie spelcomputers en dat zie je wel aan de soepele framerate en verbeterde texturen. Er is echter geen sprake van concept art die je vrij kunt spelen, interviews met de ontwikkelaars of andere dergelijke dingen. Een gemiste kans dus.

Conclusie

Toch is Voodoo Vince: Remastered een ontzettend leuk spel dat laat zien hoe je een platformer hoort te maken. Een spel met humor, sfeer én solide gameplay, uniek voor deze tijd waarin het genre wordt verweten op zijn retour te zijn. Het prijskaartje is daarnaast ook nog eens schandalig laag en voor vijftien euro heb je een game te pakken die je circa tien uur bezig kan houden. Het is niet voor niets dat ik Psychonauts in mijn introductie heb genoemd, want evenals die klassieker, is Voodoo Vince mijns inziens een spel dat destijds onterecht is genegeerd door het grote publiek. Wat mij betreft is deze nieuwe versie dus de uitgelezen kans om dat recht te zetten!