Joeri Tits | donderdag 31 Aug 2017, 0:12

Met de club zwaaien en golfen maar! Lees hier de recensie van The Golf Club 2.

The Golf Club 2 is de nieuwste sportgame van ontwikkelaar HB Studios. Sportgames worden door sommige gamers wel eens gecategoriseerd als geen echte games. Beoefenaars van wat fysiek zwaardere sporten doen dan weer smalend over golf. Wat moeten we dan in godsnaam aanvangen met een golfgame?

HB Studios is vooral bekend door zijn sportgames. Zo hebben ze in het verleden al games, waaronder delen van de Fifareeks, mogen ontwikkelen voor grootmacht EA Sports. Dit waren dan meestal games die om een grotere doelgroep te bereiken en wegens extra winstbejag, werden uitgebracht op de vorige generatie consoles. De laatste jaren is de ontwikkelaar onder de vlag van EA gekropen en heeft ons al proberen te overtuigen met 2 rugbygames en Mark McMorris Infinite Air. De rugbygames kregen vrij vernietigende reviews. Over Mark McMorris Infinite Air zijn de meningen verdeeld, maar deze titel heeft echt wel zijn fans. Een beetje vergelijkbaar met de eerste The Golf Club. Deze kreeg op het vlak van reviews zeker niet de beste cijfers, maar er waren voldoende gamers overtuigd, waardoor er een tweede deel kon uitkomen. Hopelijk heeft de ontwikkelaar geluisterd naar het commentaar van de community, een goed golfgame is namelijk altijd welkom op de huidige generatie consoles.

Waarom ik in de vorige alinea verwees naar de werking van HB Studios bij EA Sports, wordt meteen duidelijk. Wanneer ik het spel opstart, lijkt het alsof ik 10 jaar in de tijd wordt teruggeduwd. Na een wat te lange laadtijd, kom ik terecht in een klassiek, ongeïnspireerd, menuscherm. Je merkt meteen dat de ontwikkelaar hier weinig waarde aan hecht en natuurlijk is dit niet belangrijk. Golfgames zullen immers nooit sexy worden, maar dat wil niet zeggen dat men geen minimum aan moeite had mogen doen.

Realistische gameplay zonder balkjes

Wanneer je de game start, krijg je een tutorial. De golfclubs worden uitgelegd, maar ook bijvoorbeeld hoe je de scores moet lezen. Handig voor de leken onder ons. Natuurlijk wordt ook de besturing uitgelegd. Gelukkig maar, want op het vlak van gameplay verschilt The Golf Club 2 toch wel wat van andere games. Zo is er geen balk die aangeeft hoe hard je slaat, maar krijg je enkel na de slag commentaar over hoe goed je het hebt gedaan. Dit is een prachtig systeem. Na een tijdje spelen, merkte ik dat ik meer op het gevoel speelde dan in andere golfgames. Daar baseer je je toch vaak vooral op het balkje zodat je ziet hoe hard je slaat. De gameplay lijkt hierdoor simpel, maar dat is het helemaal niet. Het putten, bijvoorbeeld, vraagt veel precisie. Ik begon dikwijls goed aan een court, maar bij het putten moet je echt wel veel rekening houden met de wind en de helling van de omgeving. De besturing voelt realistisch aan en staat als een huis.

Jammer genoeg is het grafische aspect niet van hetzelfde niveau. Op het eerste gezicht ziet het er allemaal redelijk uit, maar het spel heeft vaak last van framedrops. Daarnaast verdwijnen er regelmatig plantjes, wappert het vlagje van de hole door de pin en ziet het water er erg plastiekerig uit. Ook durft de schaduw wel eens plotseling te verhuizen. Allemaal wat jammer, want als je bal door de lucht aan het vliegen is, heb je wel wat tijd om hier naar te kijken. De bal vliegt en botst trouwens wel erg realistisch. De audio is wel in orde. De soundtrack geeft het rustig sfeertje van golf weer en de wedstrijdverslaggever doet het goed, met, voor zover dat kan met golf, leuke commentaar. Natuurlijk kom je na een tijdje vaak dezelfde zinnetjes tegen.

Online op zoek gaan naar leuke courts

Toen ik aan een vriend, waarvan ik weet dat hij sneller een golfgame oppikt dan ik, vroeg of hij dit spel kende en ook speelde zei hij mij dat hij het eerste deel gespeeld had, maar na een tijdje door de content heen zat. Hij vertelde mij dat er in het begin zelfs geen carrièremodus bijzat. Ik was verbaasd. Want wat mij meteen bij het opstarten opviel, was het weinig aantal mogelijkheden. Training, carrière en het aansluiten aan online-verenigingen is zowat het enige wat ik kon doen en blijkbaar is dat dus een redelijke upgrade. Het is een groot verschil met de sportgames die ik normaal wel eens oppik. De sportgames van EA bijvoorbeeld, ja, zelfs de golfgame Rory Mcllroy PGA Tour, bulken uit van de content. Gelukkig kun je in de online-verenigingen golfbanen downloaden die gecreëerd zijn door andere gamers. Deze kun je beoordelen of toevoegen om een eigen seizoen te vormen. Natuurlijk kun je ook zelf aan de slag gaan en golfbanen beginnen te maken. Dit zorgt dan wel weer meteen voor veel bijkomend spelplezier, zeker met goed beoordeelde courts. Het gevoel van gebrek aan content verdwijnt dus eigenlijk volledig omdat het spel groter wordt door haar community, een bewuste keuze van de ontwikkelaar, maar wel iets waar gamers die liever alleen of snel een potje willen spelen rekening mee moeten houden. Na een tijdje zit je door de vaste carrière door en moet je dus zelf online gaan zoeken naar nieuwe courts. Hou er ook rekening mee dat je continue online moet zijn.

The Golf Club 2 kent, in tegenstelling tot EA's licentiegame Rory Mcllroy PGA Tour, geen originele namen of officiële merchandising. Ondanks dat ik hoop en al een vijftal echte golfers ken, is het ontbreken van echte golfspelers toch altijd een beetje jammer. Gelukkig maakt de ontwikkelaar het een beetje goed door te zorgen dat je golfattributen, en eigenlijk alle attributen zonder microtransacties kan verkrijgen. Ook dingen die je wilt aanpassen in je golfclub is enkel te doen met virtueel geld, dat je kunt winnen door seizoenen te spelen of uitdagingen te voltooien. Het is jammer om te zeggen, maar daar is deze game bijna een uitzondering in geworden. Daarnaast is er in het eerste deel van The Golf Club achteraf nog gratis, weliswaar nodige, extra content verschenen.

Conclusie

The Golf Club 2 trekt opnieuw de kaart van een uitstekende gameplay om samen met de online community tot een aangenaam golfgame te komen. The Golf Club 2 is erg realistisch en is daardoor aan te raden voor gamers die veel tijd willen steken in een game om beter te worden. In het spel zelf zijn er niet oneindig veel courts beschikbaar, maar je kunt online op zoek gaan naar leuke courts die ontwikkeld zijn door andere gamers. Hierdoor blijft het spel erg lang interessant voor de fans van het genre. Jammer genoeg maakt het visueel wel wat foutjes. Alles voelt ook wat saai aan door onder andere de laadtijden, de menuvorming en het ontbreken van licenties.