Joeri Tits | zondag 9 Jan 2022, 13:37

Fijn een potje koken op je Xbox!

Gespeeld op Xbox Series X.

In Epic Chef speel je Zest. Zest wordt gedropt op een eiland waar hij een huis gekocht heeft. Dit huis is echter een complete miskoop want het huis en de bijbehorende grond, is behekst. Toch biedt deze grond voor Zest ook andere mogelijkheden. Door de beheksing groeien groenten gigantisch snel. Natuurlijk handig in een game dat we niet weken moeten wachten op resultaat. Waar je bij veel boerderijspellen voornamelijk bezig bent met het boerderijleven, probeert Epic Chef veel meer te zijn.

De titel van de game verraadt het natuurlijk een beetje: met je ingrediënten dien je te koken. Je wil namelijk de beste kok worden van heel het eiland.

Lange teksten en flauwe humor

Dit doe je hoofdzakelijk door hoofdmissies te voltooien. Hiernaast zijn er zijmissies, waar het vooral draait om interactie met andere bewoners van het eiland. Het meeste van het verhaal, het eiland en zijn inwoners ontdek je door dialogen. Deze dialogen volg je door tekstballonnen. Door de grote hoeveelheid aan informatie en teksten, vertraagt dit het spel eigenlijk best wel. Er zit wat flauwe humor in het spel, maar na een tijdje had ik het wel gehad met de vele grote stukken tekst.

Dag- en nachtcyclus werkt wat tegen

De snelheid van het spel heeft ook een probleem op een ander vlak, namelijk de dag- en nachtcyclus. Bepaalde zaken, zoals naar de winkel gaan, kan je enkel door de dag doen. Bijzondere zaken kan je dan weer eerder ’s nachts vinden. Hierdoor heb je bij bepaalde opdrachten een onaangename druk achter je. Zeker omdat je Zest met geen enkele knoppencombinatie aan het lopen kunt zetten, en daardoor vrij hulpeloos rondhuppelt. Dit is jammer en een beetje tegenstrijdig, want op het vlak van planten, vee houden, je huis upgraden, tuinbouwmachines maken en koken gaat alles wel op een aangenaam tempo. Meer zelfs, waar ik vaak bij zulke farming games afhaak door traagheid, heeft Epic Chef me in het begin erg verbaasd door de snelle leercurve. Na een tijdje wordt het wel wat repetitief, maar gelukkig is er voldoende variatie om dit te doorbreken. Zo kan je ook gaan vissen, wat dan weer een soort van mini-game is.

Op weg naar de kookwedstrijden

Natuurlijk doe je al deze zaken maar met één doel. Ingrediënten ontvangen om een lekker potje te kunnen koken. Dit doe je door ingrediënten te gooien in een pan, op tijd op te schudden en lang genoeg laten te garen zodat de aroma´s vrijkomen. De score van je maaltijd wordt bepaald door drie elementen: verfijning, kracht en spirit. Daarnaast kan je bonuspunten verkrijgen door bepaalde ingrediënten te gebruiken. Je speelt vaak tegen een andere inwoner van het eiland een battle. Dit zijn wedstrijden die binnen de verhaallijn een soort van eindgevecht zijn. Vaak werken de missies naar dit moment toe. Bij deze wedstrijden is er een rechter die jullie bijvoorbeeld vraagt een gerecht met een bepaald ingrediënt te maken of het meeste aroma in een gerecht te steken. Dit is vrij divers, maar ook hier krijg je soms gewoon te veel tekst voorgeschoteld waardoor er onnodig veel snelheid uit het spel wordt gehaald. Het koken is leuk en bevredigend, maar eigenlijk ook maar een craftingsysteem met een kooksausje. Niet dat het niet leuk is, maar een gamer die een game verwacht dat echt rond koken draait, zal bedrogen uitkomen. En zoals eerder aangehaald, de ontwikkelaar weet op deze manier het repetitieve karakter wat te verdoezelen.

De ontwikkelaar heeft op grafisch vlak gekozen voor een soort wazig Minecraft-achtig uiterlijk. Persoonlijk ben ik er geen fan van. Samen met de vaak flauwe humor komen de mannetjes nogal kinderachtig over. Daarnaast ben ik een paar kleine bugs tegengekomen. De meest noemenswaardige was dat ik niet aan mijn geoogste tomaten kon komen omdat deze buiten de kaart vielen.