Leoni Santbergen | Thursday 30 Oct 2014, 22:35
Sinds de aankondiging van de Xbox One is er één spel geweest dat bij ieder groot event ook even een paar beelden liet zien: Sunset Overdrive. Na een ontwikkelingsproces van bijna drie jaar ziet het spel eindelijk het daglicht.
Het spel speelt zich af in het jaar 2027 in Sunset City, de stad met de meeste relingen en stroomkabels ter wereld. De energiedrankproducent FizzCo heeft een drankje uitgebracht dat er voor zorgt dat iedereen die het drinkt muteert in een puisterig monster. Je speelt als een (ex)medewerker van het bedrijf en probeert `samen met andere overlevenden uit de stad te ontsnappen.
Het verhaal van het spel is flinterdun en functioneert voornamelijk als rode draad om missies aan elkaar vast te kunnen rijgen. De focus in Sunset Overdrive ligt voornamelijk op de gameplay: parcours is het sleutelwoord. Je kunt al glijdend over relingen of aan stroomkabels schieten op alles dat beweegt, waarna je via een sprong op een auto terecht komt op een gebouw dat twee straten verder staat. Zo lang je de voetjes van de vloer hebt, ben je bijna niet te stoppen.
De keerzijde van dit verhaal: zodra je wel op de grond staat, ben je enorm kwetsbaar en meestal binnen een paar seconden dood. Niet dat dat heel veel uitmaakt, aangezien het spel je er bijna nooit voor straft en de respawn animaties erg leuk gedaan zijn. Maar om daadwerkelijk iets te bereiken moet je blijven bewegen, waardoor de auto-aim functie van het spel een grote uitkomst is. In het begin lijkt het makkelijk, maar later in het spel ben je er dankbaar voor.
Sunset Overdrive is een spel dat zichzelf totaal niet serieus neemt. Het zit vol met grappige en rare elementen die erg overeenkomen met de stijl van de Borderlands spellen. Naar mijn mening probeert het spel té grappig te zijn, wat soms op de zenuwen kan werken. Desalniettemin is het spel heel luchtig en de vrolijke sfeer en kleurtjes in het spel is een welkome afwisseling tussen de grauwe spellen van vandaag de dag.
Het punt waar ik heel erg over struikelde tijdens het spelen, was dat er geen einde aan komt. Er zit enorm veel content in het spel, maar niet alles is nodig. De missies lijken allemaal op elkaar en je doet niet veel meer dan naar een bepaalde plek springen, daar wat vijanden kapot schieten en vervolgens terug om het in te leveren. Vervolgens kondigt het spel tot vier keer toe dat het is afgelopen, waarna het toch nog door gaat. Dit in combinatie met de herhaling van de gameplay is iets wat mij soms het bloed onder de nagels vandaan kon halen.
Sunset Overdrive is niet het mooiste spel dat op de Xbox One verkrijgbaar is. Het uiterlijk van de gebouwen en de mensen deden mij enorm denken aan de laatste twee delen van Saints Row. Er zijn honderden gebouwen om op te klimmen, maar helaas lijken ze allemaal op elkaar. De kracht van de console wordt in dit spel voornamelijk gebruikt om het spel goed draaiende te houden. De hele stad is te zien vanaf elk willekeurig punt en het spel behield zijn 30 fps te allen tijde, zelfs wanneer de chaos op het scherm niet te overzien was.
De chaos in het spel kan groot, héél groot zijn. Dit is ook een feature die Insomniac Games dik geadverteerd heeft, en terecht. Wanneer je over relingen glijdt terwijl onder je dertig mannetjes met geweren op je staan te schieten, een stuk of vier andere mannetjes bommen staan te gooien op je reling en er achter je een dikke mutant zich klaar maak om jou van je touwtje af te rammen, is het toch wel tijd om snel na te denken. De gameplay van het spel is erg snel op drukke momenten en één verkeerde landing kan betekenen dat je een checkpoint moet herladen.
Sunset Overdrive is luchtig alle in betekenissen van het woord. Het is een no-nonsense spel dat je oppakt als je even niks te doen hebt. De herhaling binnen het spel zorgt ervoor dat je het later niet zo snel opnieuw zult spelen, maar wanneer je het spel helemaal uit hebt gespeeld heb je er al aardig wat tijd in zitten. Het is zeker geen slecht spel, maar je zult het ook niet tot zonsondergang spelen.
Opvallend lage score tov andere sites.
Misschien de reviewer geen fan van het gerne ?
De reviewer is zeker wel een fan van het genre, daarom was het ook jammer dat de gameplay zo vaak herhaald wordt terwijl het spel dat niet nodig heeft. Het spel ging me tegen staan naarmate het einde naderde, dat is geen goed teken. Daarom geen 8 of hoger. Maar het spel doet ook veel goed en ik heb me er het overgrote deel erg mee vermaakt, daarom geen 6 of lager.
Duidelijke review en ook een stuk minder positief dan de grotere sites doen geloven.
Op wat voor manier probeert Insomniac TE grappig te zijn?
Als ik zo ff rondkijk dan is het wat een love or hate relatie met de humor :)
Humor is natuurlijk een kwestie van smaak, maar wat ik persoonlijk ondervond is dat het spel heel hard zijn best doet om grappig gevonden te worden. Een hoop grapjes zijn nogal flauw naar mijn mening.
Dat is altijd een "nadeel" als een game de 4th wall breekt.
Ik kan het altijd wel waarderen en is de reden dat ik Deadpool ook altijd tof heb gevonden.