Joeri Tits | zaterdag 2 Dec 2017, 11:50

Welkom in het oude Egypte, Assassin! Lees hier onze recensie van Assassin's Creed Origins.

Na een jaartje winterslaap kunnen we alweer de sluipmoordenaar in ons loslaten. Assassin's Creed Origins neemt ons deze keer mee naar het oude Egypte en zorgt hiermee meteen voor de grootste tijdsprong ooit. Hier leg je meteen het logische verband dat dit wel eens een nieuw begin voor de reeks kan zijn. Is dit een Assassin's Creed zoals in zijn hoogdagen? Neemt de reeks een verse start? Is het nieuwe hoofdpersonage Bayak even cool als Ezio en Edward Kenway? Antwoorden op deze vragen kunnen jullie lezen in onze recensie.

Een logisch nieuw begin

Als ik op strandvakantie ga, borrelt steeds weer dezelfde ergernis op. Dat korrelig materiaal dat je overal tegenkomt: in je schoenen, in je bed, ja, zelfs tot achter je oren. Ik heb het natuurlijk over dat vervelend zand, de reden waarom ik liever aan een zwembad lig dan aan het strand. Gelukkig heb je in de digitale wereld hier geen last van en is de keuze van Ubisoft voor het oude Egypte zelfs voor mij geslaagd. Het oude Egypte zorgt voor een zeer boeiende tijd, met enorme mogelijkheden en een zeer groot tijdsverloop. Ik durf zelfs zeggen dat dit één van de leukst gekozen periodes is van alle Assassin's Creedgames die tot nu toe verschenen zijn. Zoals jullie weten hebben we in 2016 geen nieuw deel in de Assassin's Creed-reeks gekregen. De formule was een beetje op om verschillende redenen. Het 'been there done that' gevoel zat er eigenlijk al in bij Unity die ook nog eens door tientallen problemen helemaal flopte. Assassin Creed: Syndicate ging dan weer terug naar de industriële revolutie van de negentiende eeuw. Het game in Londen was erg leuk, maar bracht niet de vernieuwing waar we op hoopten. Chronologisch bekeken had Ubisoft, op misschien een Wereldoorlog na, niet zoveel interessante pistes meer over. Neen, de keuze van het oude Egypte is logisch en moet de reeks een nieuw elan geven.

Toch werd niet alles meteen overboord gegooid. Het verhaal start immers met de allergrootste Assassin's Creed cliques. Opnieuw gaat het hoofdpersonage, Bayak in dit geval, op zoek naar wraak voor zijn vermoord gezin, in dit geval zijn zoontje. Alweer gaat hij op zoek naar de daders, die dan toevallig heel de regio in hun greep hebben. Neen, het verhaal is geen groot verschil met andere titels, al blijft het nog steeds leuk om historische personages tegen te komen. In het Oude Egypte hebben we het dan bijvoorbeeld over Cleopatra en Julius Caesar. Met deze iconische figuren ga je aan de slag om Egypte te bevrijden van de donkere machten die het land regeren. Zoals jullie zien, brengt het verhaal niets nieuws onder de stralende Egyptische zon. Toch stoort het niet tijdens het spelen, maar echt van mijn sokken werd ik niet geblazen.

Volwassener dan ooit

De presentatie van het verhaal doet dat dan weer wel. Waar Assassin's Creed, zeker in de laatste delen nogal braaf was, zijn de tussenfilmpjes volwassener dan ooit. Aya, de vrouw van ons hoofdpersonage Bayak, is super verleidelijk en gedraagt zich hier ook naar. Aya is een topvrouw en draagt een belangrijke rol in het verhaal. Ik krijg bij haar een soort “Lara Croft”-gevoel en dat is natuurlijk niet mis. En dan heb ik het nog niet over de prestatie van Cleopatra gehad. Ook haar zien we regelmatig paraderen zonder bh aan. Al is dit misschien logisch, want ik denk niet dat er in die tijd al een Hunkemöller was. Origins is niet enkel stouter, maar ook rauwer. Waarbij je bij Assassin's Creed II de executie van je familie net niet te zien krijgt, is alles in Origins meteen veel bloederiger. Assassin's Creed is volwassener geworden en dat doet mij, als niet meer piepjonge gamer, veel plezier.

Nieuw vechtsysteem en verbeterd levelsysteem

Ook op het vlak van gameplay maken we met Origins een stevige ruk naar volwassenheid. De tijd dat Assassin's Creed vooral een gamende geschiedenisles was, is definitief voorbij. Daarvoor heeft de ontwikkelaar verschillende systemen aangepast of verbeterd. Zo werd het eeuwenoude vechtsysteem volledig vervangen. De belangrijkste knoppen zijn RB en RT geworden. Hiermee kun je respectievelijk een lichte en zwaardere aanval uitdelen. De voor- en nadelen van deze slagen zijn logisch: een lichte aanval is sneller, terwijl een zwaardere aanval dan weer nodig is om door een schild te breken. Deze aanslag is dan wel weer wat trager, waardoor je meer tijd nodig hebt om het uit te voeren. Waarbij ik bij een eerder game, als ik eens geen zin had om sluipend te werk te gaan, mij gewoon vechtend tussen de vijanden zette, lukte het bijna altijd om mij erdoor te wurmen. Dit lukt in dit deel veel moeilijker. Dit komt niet alleen door het nieuw vechtsysteem, maar ook door het verbeterd vijandsysteem, dat nochtans al werd geintroduceerd in Syndicate.

Alle vijanden krijgen een bepaald leven. Vijanden van levels ver boven je niveau zijn quasi niet te elimineren. Het levelsysteem zorgt voor meer plezier en voelt vertrouwd aan, omdat we het al in veel andere grote titels zijn tegengekomen. Jammer genoeg zorgt dit wel voor een limiet op de vrijheid van het open-wereld-game. De missies worden namelijk ook benoemd met levels aan de hand van de moeilijkheidsgraad en het niveau van de vijanden. Op zich is dit geen onlogische keuze, maar ik heb enkele dagen een bug gehad met een hoofdmissie. Ik kon niet verder en had pas na enkele dagen een oplossing via support op de Ubisoftwebsite. In die tussentijd had ik alle andere hoofdmissies kunnen doen terwijl ik een lager level had. Bij de zijmissies lukte dit veel minder goed. Op zich is dit geen probleem. Als ik de bug niet had, was mijn pad wellicht wat meer chronologisch verlopen. Er zit dus wat scheef in het niveausysteem tussen de hoofd- en zijmissies.

Over het algemeen zijn de missies ook een stuk interessanter geworden. Waar je vroeger veel missies had waarbij je een bepaald personage moest afluisteren of achtervolgen, is dat in deze Assassin's Creed bijna niet meer het geval. De steden en gebouwen uit het Oude Egypte lenen zich hier ook gewoon veel minder toe. Deze missies zijn vervangen door missies waar je, "Sherlock Holmes"-gewijs, op zoek moet naar aanwijzingen van een moord of andere misdaad.

Je merkt in deze Assassin's Creed ook echt een verschil tussen de hoofd- en zijmissies. Bij een hoofdmissie ga je op zoek naar een manier om een corrupte leider te ontmaskeren, te vinden en te vermoorden, terwijl je bij de zijmissies meer algemene problemen gaat oplossen die bij jouw taak horen als medjay. Bayek is een medjay, een soort militaire beschermer van Egypte, die werkt in opdracht van de Farao.

Grafische pracht en uren plezier

Ik heb Assassin's Creed: Origins uitgespeeld op de Xbox One en ik was onder de indruk over de grafische pracht. Egypte wordt enorm sfeervol weergegeven. Alle personages en dieren die je tegenkomt, bewegen en reageren realistisch. Een uitzicht vanop een piramide is gigantisch gedetailleerd. Ergens had ik verwacht geen groot verschil te kunnen merken op een Xbox One X, maar niets is minder waar. Het game ziet er op de krachtpatser nog mooier uit en loopt nog net een tikkeltje vlotter. Echt waar, het deed in het begin zelfs een beetje pijn aan de ogen, zo mooi en vlot bewoog Bayak over het scherm. Waar ik voor de Xbox One wat kleine minpuntjes kan opsommen, zoals wat problemen met de framerate tijdens een sneeuwstorm, klopt het grafisch plaatje op de Xbox One X volledig. Ook op het vlak van audio klopt het plaatje. De muziekdeuntjes passen perfect met het moment en de sfeer waar je zit. Je merkt aan alles dat je aan de slag bent met een audiovisueel meesterwerk.

Waar je vroeger na een vijftiental uren de credits kon verwachten, ben je op dat moment bij Origins ongeveer in de helft. Hierdoor is het game zelfs een stuk langer dan het gigantische Black Flag. Ook de map is groter dan ooit. Zelfs nadat ik het spel had uitgespeeld, kwam ik op plaatsen die ik ervoor nooit gezien had. Gelukkig is er wel overal wat te doen. Ik heb mij bijvoorbeeld uren bezig gehouden met het jagen op nijlpaarden en krokodillen. Je hebt namelijk hun huid nodig om je personage te verbeteren. Origins heeft een eenvoudig en duidelijk RPG-systeem, waarbij je dus jezelf kan verbeteren door middel van verschillende materialen. Skills vrijspelen doe je door middel van ervaringspunten die je onder andere krijgt door te levelen. De vele zijmissies zijn dus zeker niet zinloos. Alsof dat nog niet genoeg is, heeft Ubisoft tijdelijke evenementen beloofd en is er elke dag een uniek attribuut te verdienen in een nieuwe missie.

Gluren bij de buren

Ubisoft zorgt met Assassin's Creed: Origins voor een nieuwe standaard. Wat ik wel ergens jammer vind, is dat die standaard opgebouwd is door te kijken naar andere games uit hun stal. Wanneer je je arend gebruikt om de omgeving te scannen, lijkt het bijvoorbeeld verdacht veel uit de drones uit Ghost Recon: Wildlands. Ook de doelmap, die de volgende targets die je moet uitmoorden aanduidt, lijkt uit Wildlands te komen. Het levelsysteem van vijanden zagen we dan weer ook weer in The Division, net zoals het ontmantelen van wapens voor loot. Ik vermaak me nog steeds rot met de games van Ubisoft, maar toch is het ergens jammer dat ze steeds meer op elkaar beginnen te lijken.

Jammer genoeg is een andere constante in Ubisoftgames ook aanwezig: de bugs. Op zich zijn het, zoals vaak bij Ubisoft, geen onoverkomelijk problemen. Zo kun je door elk dier, eenmaal je het vermoord heb, gewoon wandelen. Zoiets moet de ontwikkelaar toch ook merken tijdens het testen? Een andere bug is minder vergeeflijk. Zoals reeds eerder aangegeven, moet je op zoek gaan naar aanwijzingen die je leiden naar de “Hyena”. Het game ging hierbij echter niet verder als ik het nodige deed. Ik heb zelf verschillende keren naar een oplossing gezocht, maar niet gevonden. Pas na enkele dagen, en via support op het forum van Ubisoft, ben ik verder geraakt. Ik neem aan dat een game van deze omvang en met zoveel content niet foutloos kan zijn. Toch blijft het jammer voor een game van een reeks die een sabbatjaar heeft ingelast, onder andere omdat één van hun laatste games door problemen amper bespeelbaar was.

Conclusie

Assassin's Creed: Origins voelt op elk vlak aan als een verbetering. Zeker voor de gamers die de reeks een beetje moe waren is er in de positieve zin veel veranderd. Assassin's Creed is een tikkeltje moeilijker en volwassener geworden. Jammer genoeg zijn de veranderingen een beetje geleend van andere “Ubisoft”-titels. Het grootste minpunt blijft echter dat het game niet bugvrij is. Alsjeblief Ubisoft, probeer dit eens recht te trekken in één van jullie volgende games, want ooit verandert het spelplezier in ergernis. Toch kan ik Assassin's Creed: Origins één van de leukste titels van het jaar noemen. Grafisch ziet het game er zowel op Xbox One als op Xbox One X prachtig uit. Er zijn gigantisch veel mogelijkheden en missies. Je krijgt dus, zeker in vergelijking met sommige andere spellen, veel waar voor je geld. Assassin's Creed: Origins kan bijgevolg eigenlijk geen miskoop zijn, zowel niet voor de fans als voor de nieuwelingen.