Joeri Tits | dinsdag 19 Nov 2019, 12:44

Planten tegen zombies; deze strijdt woedt voort op je Xbox One!

Gespeeld op Xbox One X

De strijd tussen planten en zombies is nog altijd niet gestreden. Wat begon als een populaire mobiele game is uitgegroeid tot een franchise met een redelijk grote fanbase. Met Plants vs. Zombies: Battle for Neighborville zijn we toe aan het derde deel van de cartooneske third-person shooterreeks. Kan ook dit nieuw deel bekoren?

Voor dat de Xbox Game Pass bestond had ik EA Access, een gelijkwaardig systeem waarbij je de games van Electronic Arts kan spelen. Plants vs. Zombies: Garden Warfare was één van die games. Uren heb ik besteed in de kleurrijke tuinen die als oorlogsgebied fungeerden. Deel twee overspoelde me een beetje qua omvang. Er was een centrale hub, veel nieuwe mogelijkheden en nieuwe characters.

Plants vs. Zombies: Battle for Neighborville kent dezelfde soort hub. In deze hub word je aangesproken door Majoor Schatje, om één of andere reden wordt het game standaard in het Nederlands opgestart. Deze majoor geeft je wat opdrachtjes om de mogelijkheden te leren kennen. Al snel word je losgelaten in de hub, waar je tal van mogelijkheden hebt.

Gouden tuinkabouters zoeken

Hoewel het zwaartepunt van het game nog steeds ligt bij de uitstekende multiplayer, probeert Popcap steeds meer singleplayercontent aan de reeks toe te voegen. Zo zijn er nu drie open werelden waar je aan de slag kunt tegen computergestuurde vijanden. Bij één van de drie kan je enkel aan de slag als plant, een andere enkel als zombie en bij éentje, het stadscentrum, kan je aan de slag met beiden. De planten overdag, en de zombies 's nachts. De levels eindigen met een boss fight maar er zijn ook tal van andere activiteiten die op de map gedaan kunnen worden. Zo dien je op zoek te gaan naar gouden tuinkabouters. Deze modus kan je trouwens ook met vrienden spelen. Dit kan je trouwens ook met Garden Ops.

In Garden Ops kan je, samen met drie vrienden, net zoals bijvoorbeeld in Call of Duty's Zombies, je tuin verdedigen tegen waves van zombies. Wil je liever aan de slag met zombies tegen de plantjes? Dan is er Graveyard Ops.

Al deze modussen gericht op singleplayer of co-op voelen wat geforceerd aan. Op zich was het leuk om te doen, maar ik ben niet van mening dat ik veel gemist had als ik het niet gedaan had. Zeker als je alleen speelt, voelt het nogal snel eentonig aan. In de praktijk lijken de meeste opdrachten en zelfs waves wat op elkaar. Enkel de boss fight of de laatste wave zorgt voor extase.

Steen-papier-schaar-personages

Zoals eerder aangegeven, draait het toch hoofdzakelijk over de multiplayer. In totaal zijn er zes verschillende multiplayermodi. De meeste kunnen we vergelijken met de standaardmodussen zoals team deathmatch of capture the flag. Er een nieuwe 4 tegen 4 gevechtsarena, maar dit voegt voor mij persoonlijk weinig extra bij. Dit is vooral leuk als je het met vier vrienden kan spelen. Hierdoor kan het game wellicht wat tactischer gespeeld worden. Dit is namelijk niet vanzelfsprekend. De gameplay in de multiplayer draait namelijk nog steeds om een weg te vinden in de georganiseerde chaos. Je kan het een beetje vergelijken met steen-papier-schaar. Bepaalde personages hebben vaardigheden die moeilijk te verdedigen zijn voor sommige andere. Natuurlijk geldt ook het omgekeerde. Het is dus niet eenvoudig om enerzijds te weten hoe je best een vijand bestookt en ondertussen een plan bedenkt om het doel te behalen.

Zes nieuwe characters

Deze opdracht is alleen moeilijker geworden. Naast de oude personages zoals de Roos of de All-star, een zombie American Football Player, zijn er weer drie nieuwe planten en drie nieuwe zombies. Zo kan je nu aan de slag met een eik die houtstammen kan laten rollen door het landschap heen. Ik ben misschien honkvast, maar de eerste generatie planten en zombies zijn nog steeds mijn favoriet. Ik vond deze redelijk tot goed gebalanceerd, maar voelt door de aanwezigheid van in totaal twintig verschillende personages nu toch wat anders aan. Toch is dit maar slechts een kanttekening. Plants vs. Zombies leeft van de chaos en door de onevenwichtigheid is het gemakkelijk om (opnieuw) in te stappen.

Solide gameplay, Xbox One X-topper

Op het vlak van gameplay valt er niets aan te merken. Elk personage heeft zowat zijn eigen wapen en ze voelen stuk voor stuk enorm fijn aan om mee te spelen. Daarnaast valt het op hoe snel je een nieuw personage oppikt.

Het mogen dan wel allemaal cartoonachtige figuren zijn, maar grafisch ziet alles er bijzonder veel scherper uit dan voorheen. Dit maakt dat het spel nog kleurrijker is dan voorheen. De soundtrack daarentegen voelt, net zoals het gebrabbel van Crazy Dave enorm vertrouwd aan. Wel dien ik erbij te melden dat ik de game gespeeld heb op de Xbox One X. Deze versie biedt ondersteuning voor 4K en HDR.

Conclusie

Plants vs. Zombies: Battle for Neighborville bouwt verder op deel twee. Het voegt extra singleplayer-content toe, maar ook nieuwe personages en een nieuwe multiplayermodus. Hoewel ik me met deze nieuwe singleplayermogelijkheden niet verveeld heb, voelt het ook niet aan als een absolute must. De nieuwigheden op multiplayervlak scoren dan veel beter. Meer personages zorgen voor nog meer chaos en plezier. De multiplayermodus brengt voor mij persoonlijk niet zoveel bij, al zal dit zeker een leuke modus zijn als je het met vrienden kan spelen. In dat opzicht zal je met de singleplayerconcent, die je ook in co-op kan spelen, ook meer plezier beleven. Op het vlak van gameplay staat het nog steeds als een huis. Grafisch merk ik, op de Xbox One X, een logische, maar mooie verbetering. Al bij al is Plants vs. Zombies: Battle for Neighborville meer dan een tussendeel. Het brengt alle goede zaken van de reeks samen en wint hierdoor zowel aan kwaliteit en kwantiteit. Het is misschien niet voor iedereen weggelegd, maar voor mij is het één van de beste multiplayergames die ik in zeer lange tijd gespeeld heb.