Casper Egas | dinsdag 2 Feb 2021, 21:51

De Scott Pilgrim videogame is gebaseerd op de film uit 2010, en is een heruitgave van een game die uitkwam op de Xbox 360.

Gespeeld op Xbox Series X.

Scott Pilgrim vs. The World: The Game – Complete Edition is een van de langste en slechtste titels voor een game die ik ooit gezien heb. Het is een beat ‘em up, gebaseerd op een film, die weer gebaseerd is op een reeks strips, maar dan heruitgegeven. Oorspronkelijk kwam het spel namelijk in 2010 uit en was een sleeper hit, maar toen de licentie verliep, besloot Ubisoft het spel in 2014 van de Xbox Marketplace en de PlayStation Store af te halen. Er was geen fysieke versie, dus het was daarmee niet meer te koop. Fans vonden dit eeuwig zonde en daarom besloot Ubisoft, tegen alle verwachtingen in, het spel in 2021 opnieuw uit te geven.

Beat 'em up fan

Ik ben zelf echt een fan van het genre. Streets of Rage 4 was mijn spel van 2020 en dit jaar heb ik ook het absoluut geweldige Golden Axe: The Revenge of Death Adder voor het eerst ontdekt. Een spel uit 1992 kan nog steeds leuker zijn dan menig moderne release. Ik dacht dus dat Scott Pilgrim uit 2010 perfect voor mij zou zijn. Nou, ik kwam echt van een koude kermis thuis. Ik snap werkelijk waar niet waarom het spel zo’n schare fans heeft.

Het belangrijkste aan een goede beat ‘em up is de gameplay. Het moet heerlijk zijn om te vechten en je moet genoeg mogelijkheden hebben, zonder dat het spel overdreven gecompliceerd wordt. Het genre kan soms wat saai worden en daarom is het belangrijk dat de tegenstanders afwisselend en interessant zijn en dat de levels niet te eentonig zijn. Fijne graphics en muziek kunnen daarbij natuurlijk enorm helpen, denk maar aan de Streets of Rage-serie.

In dit spel gaat het helemaal mis. Je kunt kiezen uit een vrij brede selectie aan karakters, maar geen van allen spreekt mij aan. Waarschijnlijk is dat anders voor fans van de strips en film. Het stomme is vooral dat je hier level up gaat en dat je save gekoppeld is aan een personage. Je kunt dus niet naar believen wisselen. Je leert ook bij elk level een nieuwe matige move. Voor mij is dat precies wat je niet met een vechtspel moet doen. Je moet de speler goed laten worden en niet de meerderheid van de moves vergrendelen en de speler zwak laten beginnen.

Wat mij echter nog meer stoort is dat het spel echt niet lekker vecht. De poppetjes hebben een bereik van niets en de erg saaie tegenstanders kunnen veel te veel incasseren. Of je nu slaat of schopt, het voelt allemaal zwak en geeft geen voldoening. Zelfs de speciale aanvallen doen het niet voor me. Je moet het vooral hebben van het oppakken van spullen en dan daarmee tegenstanders in elkaar slaan. Tijdens de vrij lange levels, steeds met een ex-vriendje van een van de hoofdpersonages aan het eind, kun je ook regelmatig wat kopen. Dit kan gaan om spullen die jouw stats verbeteren, maar ook om eten om te kunnen genezen. Elke tegenstander die je verslaat laat geld vallen dat je steeds moet gaan oprapen. De toch al saaie gameplay wordt zo nog langzamer.

Normaal gesproken ben ik erg goed in beat ‘em ups, maar ik had op de normale moeilijkheidsgraad veel moeite met Scott Pilgrim. Je hebt een aantal levens per level en die zal je echt nodig hebben. Vreemd genoeg blijft de hoeveelheid levens staan voor het volgende level, waardoor je deze vaak wel kan vergeten. Je kunt beter maar meteen dood gaan en weer opnieuw beginnen met je normale aantal levens. Misschien dat het spel coöperatief makkelijk is; het zal ongetwijfeld dan ook minder eentonig zijn. Maar helaas heb ik dat voor deze review niet kunnen proberen. Als ik in deze coronatijd bezoek heb, dan speel ik liever iets echt leuks.

Gelikte presentatie?

Het moet gezegd worden dat de pixel art van Scott Pilgrim niet onaardig is. Het zit vol details en is zeer kleurrijk. Het is niet echt mijn stijl, maar het kan mij voorstellen dat mensen het mooi vinden. Hetzelfde geldt voor de muziek. Deze klinkt als oude chiptunes en klinkt catchy en vrolijk. Na een tijdje ging het mij echter wel tegenstaan, omdat het zo druk is en niet al te veel variatie kent.

Scott Pilgrim is voor een beat ‘em up lang en niet bedoeld om in een keer door te spelen. Je krijgt dus best waar voor je vijftien euro, mits je er natuurlijk lol mee hebt. Deze nieuwe uitgave bevat ook de eerder verschenen uitbreidingen, maar deze stellen echt niets voor. Ze zijn het eigenlijk niet eens waard om over te praten. Met de presentatie is verder ook niets gedaan; het is gewoon hetzelfde spel als voorheen. Het opent zelfs met een van de lelijkste Universal logo’s die je ooit gezien hebt. Is dat bedoeld als een grapje?