Joeri Tits | dinsdag 8 Aug 2017, 10:15

Een nieuwe kolonie op een buitenaardse planeet en jij bent de baas! Lees hier de recensie van Aven Colony.

Om met de deur in huis te vallen, Aven Colony is een game zoals ik het nog nooit gespeeld heb en dat om verschillende redenen. Eerst en vooral zijn er weinig stadbouwgames voor consoles. De meeste van deze games houden zich dan nog eens bezig met bouwen van een realistische stad en niet met een door aliens beheerste planeet. Daarnaast heeft de ontwikkelaar het spel overgoten met flink wat survivalelementen én er is een heuse storymode! Of al deze unieke componenten voor een leuk geheel hebben gezorgd is nog maar de vraag, maar wel een vraag waar ik een antwoord op zal proberen te formuleren!

Leven op Aven Prime

In Aven Colony word je losgelaten op de planeet Aven Prime, een exoplaneet, op enkele lichtjaren afstand van de aarde. Naast logische problemen zoals zuurstof- en elektriciteitstekort, krioelt het er van aliens. Jij bent de gouverneur van de kolonie die je moet opbouwen en je moet ervoor zorgen dat je volk gezond en gelukkig blijft.

Het game kent 2 verschillende modussen: campaign en sandbox. De campaign is een storymode die bestaat uit 2 tutoriallevels en 10 storylevels. Elk level speelt zich af in een nieuw gebied van Aven Prime en heeft andere voor- en nadelen. Zo is er maar beperkte landbouw mogelijk op het barkoude ijsgebied Azara Falls. Hierdoor dien je dus veel te importeren. Op Kelori Strand lijken de omstandigheden ideaal, maar daar zitten dan weer veel aliens. Aliens zijn op Aven Prime trouwens niet de te verwachten gekke mannetjes, maar grote draakachtige wormen.

Anders bouwen...

Dit is meteen een opsomming van wat er anders is bij Aven Colony in vergelijking met bijvoorbeeld Sim City of het recent verschenen Cities: Sylines. Aven Colony verlaat het normale stadsleven en wisselt het in voor een futuristische setting. Daarnaast komen er, naast het bouwen, ook wat survivalelementen bij, maar het leukste verschil is toch wel het gebruik van levels. Elke keer een nieuwe beschaving opbouwen en steeds rekening houden met andere aspecten is leuk en zorgt ervoor dat je sneller dingen die je eerst wel eens misdoet, kunt rechtzetten. Je leert op deze manier de mogelijkheden van het spel sneller kennen. Dit zorgt er ook meteen voor dat ik het genre wat langer ga spelen. Bij andere games heb ik er namelijk dikwijls een “monopolygevoel”. Op een bepaald moment heb je zoveel bouwelementen of geld tot je beschikking dat wat je doet eigenlijk niet meer zoveel uitmaakt. Daarenboven kent het spel maar liefst 7 moeilijkheidsgraden, die het spel elk op een andere manier beïnvloeden. Ik betrap mij erop dat ik enkele levels opnieuw gespeeld heb op een wat moeilijker niveau of omgekeerd. In het begin lijkt het wat gemakkelijk, maar als je wat verder komt en de moeilijkheidsgraad dan wat opschroeft, merk je toch wel de uitdaging. Elk level heeft ook andere objectieven om te halen. Het wil dus niet meteen zeggen dat je alle levels op dit niveau zou moeten aankunnen, als je een niveau op een hogere moeilijkheidsgraad weet te voltooien. De moeilijkheidsgraad schommelt redelijk opvallend.

...Of toch niet?

Zoals met de meeste stadbouwgames moet je zorgen voor voldoende woonmogelijkheden en voedsel. In de ruimte moet je echter ook zorgen voor voldoende gezonde lucht en bruikbaar water. Alsof dat nog niet genoeg is, moet je ook je volk tevreden houden. Je bewoners moeten wat te doen hebben in hun vrije tijd, maar willen bijvoorbeeld ook niet te ver wonen van hun job die ze toebedeeld krijgen. Het is erg belangrijk hier ook rekening mee te houden. Om de zoveel tijd wordt er een referendum gehouden en als je dit verliest, kun je opkrassen en is het spel voorbij. Al deze extra's zorgen voor een volledig competitief spel, maar passen voor mij niet volledig in het verhaal van een kolonisatie op een nieuwe planeet. Alsof er echt inwoners zouden zijn die zich zouden bekommeren over het feit dat ze elke dag hetzelfde voedsel moeten eten of zich vervelen omdat ze hun hobby niet kunnen uitoefenen terwijl ze weten dat er op elk moment een alienworm de boel kan komen omgooien. Ook moet je al vrij snel de criminaliteit gaan verminderen met veiligheidsdrones, terwijl je met relatief weinig mensen samenleeft. Hieraan merk je eigenlijk dat het spel toch niet zoveel verschilt van andere stadbouwgames. Je zal voornamelijk bezig zijn om de nanites, de bouwstenen in deze game, te verzamelen en deze zo accuraat mogelijk te gebruiken. Het survivalgehalte mocht zeker wat prominenter aanwezig zijn. Bovendien kun je veel van de survivalelementen al in de categorie stockeren van een infectievirus proberen onschadelijk te maken of voor genoeg voedsel te voorzien tijdens de winter. Dit zijn dingen die je vast en zeker al in andere stadbouwgames hebt moeten doen. Voor mij persoonlijk is niet dit zo'n grote teleurstelling. Ik had alleen, toen ik begon te spelen, wat meer gelijkaardige elementen van bijvoorbeeld State of Decay verwacht, maar dit is eigenlijk niet echt het geval.

De ontwikkelaar had wel wat specifiekere sciencefictiontoestanden mogen toevoegen. Zo is het een leuke aanvulling dat je je kolonisten op expeditie kunt sturen, maar veel andere voorbeelden van echt unieke zaken kan ik niet opsommen. De meeste van de attributen, zoals woningen en restaurants, bestaan in het hedendaagse leven namelijk ook. Het verhaal, dat effectief aanwezig is, helpt er ook niet veel aan. Het verhaal heeft een logische opbouw, maar blijft toch vooral op de vlakte. De band met de medekolonisten, ondanks dat ze een gezicht en stem gekregen hebben, blijft banaal. De game had, met net hetzelfde aantal tweaks, evengoed zich kunnen afspelen in een apocalyptische zombiewereld. Het leven in de ruimte is niet zo uniek als je zou denken. Dat is een beetje jammer, want andere punten van het game zijn wel apart.

Themesong op buitenaards niveau

Waar veel kleinere simulatiegames op consoles de mist in gaan, is de besturing. Aven Colony doet dat niet. Integendeel, alles werkt erg logisch. Het bouwen werkt met een cirkelmenu, met duidelijke submenu's en een duidelijke voetnoot. Onderaan krijg je een rijtje waarbij je gemakkelijk kunt bijhouden hoe goed je het doet en welke punten eventueel dringend aangepakt moeten worden. Het enige minpunt aan het menu van Aven Colony zijn de berichten die je rechts krijgt, wanneer er wat misloopt of wanneer het spel denkt iets belangrijks te moeten vertellen. Dit komt, zeker in de hogere levels, wat te vaak voor. Ik had na een tijdje altijd het gevoel dat ik in de Whatsappgroep van de familie zat die een verrassingsfeestje voor de oom aan het regelen was. Inderdaad, deze berichten klik je dan na een tijdje gewoon weg en je probeert enkel het belangrijkste te onthouden: wanneer is nu eigenlijk dat feestje?

Grafisch stelt het spel wat teleur. Ondanks de verhaallijn zijn er amper tussenfilmpjes. Je kunt wel de camera's op Aven Prime gebruiken om je bewoners te volgen. Soms zie je eens een groepje staken en weet je dat er wat grondig mis is. Eigenlijk is dit een feature die ik amper gebruikt heb tijdens het spelen. Wanneer je aan het spelen bent, lijkt alles niet echt next-gen. Gelet op het genre, stoorde dat eigenlijk nooit. Het enige waar ik wel wat last mee had, was dat de framerate wel eens wat moeite had met grotere steden. Op het vlak van audio kent Aven Colony een prachtige soundtrack die perfect bij de game past. De eerste sound van het game geeft echt een gevoel van nieuw leven weer, net zoals ik dat had bij het opstarten van andere buitenaardse games zoals Halo of Destiny.

Elk level zorgt voor ongeveer 75 minuten spelplezier, afhankelijk van hoe snel je speelt. Wanneer je dit doet, wordt er sneller gebouwd, maar veranderen de seizoenen ook sneller. Ik heb gemerkt dat het spel gemakkelijker is wanneer je niet te dikwijls versneld. Ik raad deze functie dus enkel aan als je er echt nood aan hebt of als er toch niets belangrijks op het speelveld aan het gebeuren is. De sandboxmode is mogelijk voor elke locatie en je hebt voldoende mogelijkheden om te kiezen hoe je wilt spelen. Aven Colony zorgt dus zeker voor voldoende uren gamegenot.

Conclusie

Aven Colony werd ontwikkeld door Mothership Entertainment. Deze indieontwikkelaar komt uit Texas en bestaat uit slechts vier ervaren krachten. Ik kan dit kwartet eigenlijk enkel feliciteren met het eindproduct. Het spel mag zonder twijfels aangekocht worden door iedereen die houdt van het stadbouwgenre. Andere games binnen het genre word ik vrij snel beu. De keuze van de ontwikkelaar om in deze game te werken met een campagne met tien grote mappen zorgt ervoor dat dit minder snel gebeurt. Het blijft leuk om elke keer opnieuw een stad op te bouwen en op deze manier leer je in korte tijd veel bij. De vele moeilijkheidsgraden zorgen daarenboven voor een grote herspeelbaarheid. Aven Colony kent eveneens een uitstekende consolebesturing. Ondanks hun duidelijke aanwezigheid mochten de survivalelementen en het verhaal wel wat meer naar voor komen. Voor de relatief lage prijs van € 29,99 haal je echter één van de leukste, en zeker het origineelste, citybouwgame van deze consolegeneratie in huis!