Casper Egas | dinsdag 26 Mrt 2019, 11:58

Een spannend en meeslepend avontuur in het Londen van de jaren tachtig. Of toch niet? Lees hier de recensie van The Occupation.

Gespeeld op de Xbox One X

The Occupation is een game die niet bang is om anders te zijn en daagt de speler vooral intellectueel uit. Het spel laat zich het best beschrijven als een volwassen sluipspel zonder gevechten en waarin je niet dood kunt gaan. De enige beperking is de klok, die net zo snel loopt als de echte tijd. Aan het eind van het spel kun je daardoor uitkomen bij verscheidene conclusies, afhankelijk van jouw keuzes en prestaties tijdens het spel. Dit concept is zeker geslaagd, maar het spel is helaas te vroeg uitgebracht, waardoor het op zijn minst problematisch is.

Op onderzoek

Je bent een onderzoeksjournalist (Mr. Miller) die in de jaren tachtig een zaak met een luchtje bestudeert. Er is een bomaanslag met veel slachtoffers gepleegd en er is een verdachte gearresteerd. De verdacht komt oorspronkelijk uit het buitenland en dit zorgt voor vele vooroordelen in het Verenigd Koninkrijk. De regering gebruikt dit negatieve klimaat om een nieuwe wet voor te stellen die de rechten van Britse arbeiders moet garanderen, maar een aanmerkelijke verslechtering van de positie van migranten zal betekenen. De paralellen met de actualiteit, nu de Brexit door lijkt de gaan, vooral vanwege de onvrede over migranten is dapper en interessant te noemen.

Je voelt natuurlijk al aan dat de overheid meer weet en dat de aanslag meer om het lijf heeft dan is gerapporteerd in de media. Je zult de waarheid moeten achterhalen door in een groot overheidsgebouw personeel te ondervragen en door heimelijk inzicht te krijgen in vertrouwelijke documenten en opnames. Dat moeten kun je echter lichtjes opvatten, want je kunt tijdens het spel braaf wachten op alle afspraakjes en nooit iets ontvreemden. Het spel kan je namelijk niet echt verliezen, je kunt hooguit een minder goed einde krijgen. Dat het spel niet zo lang is, stoort daarom niet. Het is prima nog eens te spelen, want al tijdens het spelen dacht ik regelmatig, ‘dat had ik beter kunnen doen’. Meteen opnieuw proberen is er echter niet bij, omdat het spel slechts aan het eind van elk hoofdstuk opslaat.

Het geringe aantal opslagpunten is bedoeld om je de gevolgen van je keuzes te laten ervaren. De tijd is immers beperkt, dus als je alles oneindig zou kunnen proberen, dan zou je onrealistisch snel allerlei oplossingen voor puzzels kunnen vinden. Ik denk echter dat de ontwikkelaar hier veel te ver mee is gegaan, want het is echt niet meer van deze tijd om anderhalf uur te moeten spelen, voordat je een keer kunt opslaan. Het spel is hierdoor alleen te spelen als je veel vrije tijd achter elkaar hebt.

Britse stijl

Het is duidelijk te merken dat The Occupation een Brits spel is. De hele stijl ademt Britse cultuur. Ook de serieuze toon, met her en der Britse humor, past daar erg bij. Het script is interessant en de stemacteurs doen hun best om hun rollen goed te vertolken.
Elk personage heeft daarbij een duidelijk eigen persoonlijkheid en is op zichzelf al interessant. Omdat het spel grotendeels op één locatie afspeelt, zul je steeds dezelfde mensen tegenkomen. Vooral de olijke, maar kritische conciërge en lastige Steve van de beveiliging, die eigenlijk acteur had willen worden, bleef mij goed bij.

De grafische stijl doet wat gedateerd en low budget aan. De locaties zijn er wel oké uit, maar zijn niet geweldig afgewerkt. Er is echter wel van alles te vinden. Voor een dermate kleine spelomgeving zou je echter meer mogen verwachten. De stijl van de personages sprak mij niet zo aan, maar dat is grotendeels een kwestie van smaak. Ik had liever meer realistische en minder cartooneske personages gezien in een dermate serieus spel. Het spel ondersteunt de Xbox One X en wordt in hoge resolutie weergegeven.

De kluts kwijt

In The Occupation word je zonder veel inleiding midden in het spel gegooid. Mede daarom is het verhaal soms zeer moeilijk te volgen. Namen vliegen je om de oren en er wordt verwezen naar een nieuwe wet en een aanslag die je niet eens te zien krijgt, en waar je maar beperkt over te horen krijgt. Dit is een spel waar je echt voor moet gaan zitten, want anders ben je in no time de kluts kwijt.

Je wordt ook niet bepaald geholpen, want de besturing is erg lomp en weinig intuïtief. Er wordt van je verwacht dat je snel spullen kan pakken, kluizen kunt ontgrendelen, antwoordapparaten afspelen en snel onder tafeltjes kunt duiken, maar in de praktijk ben je vaak traag en onhandig. Ook heb je een map met aantekeningen, maar ook deze is slecht te navigeren. Het spel lijkt vooral ontworpen voor de PC en zal met een muis beter te spelen zijn.

Helaas is dat nog niet het grootste probleem, want het spel zit vol met bugs. Zo speelt geluid soms niet af, doet de AI soms moeilijk, is de interface vaak totaal verschoten en niet gecentreerd (alleen op Xbox One X), en loopt het spel zeer geregeld vast. Vastlopers in spellen zijn altijd zeer vervelend en onacceptabel, maar in The Occupation is het totaal spelbederf. Weet je nog dat het spel na een uur soms nog niet opgeslagen heeft? Ik gaf het op na vier vastlopers tijdens een van de hoofdstukken. Elke keer zulke lange stukken herspelen is geen vermaak meer te noemen.

Conclusie

The Occupation is een interessante en volwassen titel. Met zijn originele en eigentijdse, maatschappijkritische blik had het een tof spel kunnen zijn. Er is echter veel te veel mis met het eindproduct. Als er geen grote patches komen die de ergste bugs oplossen, dan is het spel vrijwel onspeelbaar en een totale afrader. Worden de ergste fouten hersteld, dan is het spel wel het doorspelen waard, al is het dan nog geen snaar strakke ervaring.