Joeri Tits | vrijdag 2 Jun 2017, 20:18

De lang verwachte Prey is eindelijk uit! Was het wachten de moeite waard ?

Kennen jullie dat, zo'n knipperlichtrelatie? De ene week rozengeur en maneschijn, de week erna donderwolken, de dag erna opnieuw grote liefde, en dan... dan laat ze je staan voor een ander. Wel, zo'n avontuur heeft deze Prey ook achter de rug. Toch zijn we blij dat we na jaren wachten weer aan de slag kunnen met één van de grootste verborgen parels van de vorige consolegeneratie. Of Prey het lange wachten waard was, lees je hier!

Wat niet veel mensen weten, is dat Prey eigenlijk al 20 jaar bestaat. 3D Realms kondigde het game voor het eerst aan in 1997, maar had al snel door dat de nodige knowhow nog niet aanwezig was voor een spel te maken zoals ze dat voor ogen hadden. Pas in 2006 kwam het spel uiteindelijk op de markt. Ondanks dat Prey een unieke ruimteshooter was, waren de verkoopcijfers niet navenant. Toch werd een vervolg verschillende keren aangekondigd, maar dat werd ook evenveel keer gecanceld. Ondertussen zijn de rechten in handen van Bethesda, die de ontwikkeling overliet aan Arkane Studios, de ontwikkelaar die we vooral kennen van de Dishonored-reeks. Misschien wat vreemd, maar deze Prey heeft hierdoor eigenlijk niets meer te maken met het origineel en vertelt een volledig nieuw verhaal. Al is dit misschien toch niet eens zo een gekke keuze. Na alle omzwervingen en het feit dat het inmiddels tien jaar oude game niet echt een succes was, is het te begrijpen dat de ontwikkelaar liever helemaal opnieuw wil beginnen. Al vragen de fans van het eerste uur, zoals ikzelf, zich nu natuurlijk af waarom deze game dan niet gewoon onder een andere titel uitkomt.

Alleen in Talos 1

In deze reboot ben je Morgan Yu, een onderzoeker/onderzoekster (je mag zelf kiezen), die werkt op een ruimtestation dat gefinancierd wordt door de Sovjet-Unie en een levende president Kennedy. In dit ruimtevaartuig, de Talos 1 genaamd, wordt er onderzoek gedaan naar de aliensoort Typhon en de mogelijkheden hiervan voor de mensheid. Al snel loopt het mis en ontsnappen deze wezens. De plot-twists stapelen zich op, maar één ding is zeker: je staat er vrij snel alleen voor. Zonder te veel te verklappen, kan ik zeggen dat het verhaal goed in elkaar steekt en dat er zeker niet enkel in het begin plot-twists zitten. Bovendien past het verhaal zich aan naar je interactie met andere personages. Arkane Studios zou ook zichzelf niet zijn als ze geen meerdere eindes zou voorzien.

Talos 1 ziet er bijzonder sfeervol uit. Prey werd in previews vaak vergeleken met Bioshock. Het heeft lang geduurd voor ik dit zelf ging inzien, maar qua grafische stijl kan ik dat toch ergens wel volgen. Talos 1 is bijzonder groot. Elke ruimte is uniek vormgegeven. Ook het leveldesign steekt erg goed ineen. Toch zijn er op het vlak van sfeer grote verschillen met Rapture uit Bioshock. Bioshock had voor mij meer magie, meer vintage en vooral, het zoog mij meteen mee in de onderwaterwereld. Talos 1 boezemt mij toch wat meer een gevoel van machteloosheid in. Hierdoor kan je op vlak van sfeer en beleving meer gaan vergelijken met bijvoorbeeld Alien: Isolation, al staat deze qua angstaanjagendheid toch nog op eenzame hoogte. Grafisch is het echter niet allemaal even hoogstaand en kom je na enkele uren spelen toch regelmatig wat bugs tegen. Zo durven voorwerpen tijdens het vasthouden wel eens half in een muur te verdwijnen en ik had ook wat last van framedrops. Met de audio is er geen probleem. Prey kent een leuke soundtrack. Alle geluiden klinken goed en tijdens gevechten word je begeleid door opzwepende muziek.

Mens of alien?

Prey weet goed gebruik te maken van haar relatieve open-wereld-structuur. Op weg naar een verhaalmissie kom je her en der zijmissies of andere obstakels tegen. Zo zal je vaak op zoek moeten gaan naar een manier om een kamer binnen te dringen. Je kan dat doen door een keycard te vinden om een deur te openen of via een schacht proberen om in de andere kamer te geraken. Toch zijn dit niet de enige mogelijkheden voor dergelijk probleem op te lossen. Het spel bevat een soort van RPG-systeem. Deze upgrades werken via Neuromods. De upgradepunten liggen verspreid doorheen het spel, al zal je ze later in het game ook kunnen craften. Het upgradesysteem bevat verschillende mogelijkheden, maar zijn in hoofdorde gesplitst tussen mens en alien. Speel je hackvaardigheden vrij om bijvoorbeeld de deur van zonet te openen? Of wil je liever de voordelen krijgen van een Mimic, een alien die ik straks ga bespreken? Aangezien je niet alles kan vrijspelen, is het belangrijk welke keuzes je maakt, want elke keuze maakt het spel op een bepaalde manier gemakkelijker of moeilijker. De keuze tussen mens en alien wordt zo voor de gamer ook steeds meer een morele keuze.

Leuke vijanden...

Prey kent leuke vijanden. Eindelijk nog eens. Aliens zijn natuurlijk ook al meermaals gepasseerd, maar deze zijn toch wel uniek. Mijn favoriet is de Mimic, nochtans de eerste vijand die je tegenkomt en al zeker niet de sterkste. Deze Typhonsoort kan zich veranderen in alle voorwerpen van de omgeving. Echt waar, alles! Een koffietas, een appel, een tafeltje... Niets is veilig voor deze kleine monstertjes. Hierdoor blijft er steeds een zekere vorm van spanning hangen. De angst is tevens te rechtvaardigen, want vaak ben je, door gebrek aan supplies, kwetsbaar en kan zelfs de minieme schade van zo'n Mimic fataal zijn. Daarnaast zijn er onder de Typhon ook nog bijvoorbeeld de Weaver, de Nightmare en de Technopatch. Al deze vijanden hebben een unieke drijfveer en functie. Zo ziet de Nightmare je enkel als vijand wanneer je te veel Neuromods geïnvesteerd hebt in alienskills.

En leuke wapens!

Ook de wapens zijn goed bedacht. Hierbij valt vooral de Gloo Cannon op. Deze is eigenlijk niet eens zo sterk en zelfs onschadelijk voor sommige Typhon. Wat je er wel mee kan doen dan? Je zet hiermee je vijanden vast op de grond. In wisselwerking met bijvoorbeeld een shotgun is dit een ijzersterke combinatie. Een ander voordeel is dat je dit toestel kan gebruiken om voor jezelf een trap naar boven mee te maken. Net zoals bij de vijanden heeft elk wapen zijn sterkte en zwakte. Zo heb je de Q-beam, voor mij het sterkste wapen, maar daar is dan weer te weinig munitie voor te vinden.

Wat is Prey nu precies?

Voor mij is Prey een action-adventure, met horror en survivalelementen. Het is voor mij geen RPG, daarvoor is het systeem, ondanks de vele keuzes, te eenvoudig. Er is ook geen XP-balk (of een variant hierop) en, voornamelijk, het is geen cruciaal element in Prey.

De meeste tijd heb ik namelijk gestoken in het ontdekken van de geheimen van Talos 1 en zijn bewoners, het zoeken naar supplies, het bedenken van oplossingen voor ingangen en het uitdokteren van strategieën voor het verslaan van vijanden. Het spel wordt redelijk pittig naar het einde toe. Het is niet zo dat je de beste shooterskills nodig hebt, maar je moet gewoon je hoofd erbij houden en de vele mogelijkheden overlopen voor je een aanval doet. Je hebt geen onbeperkte munitie, dus één domme beslissing laat je plannetje meteen mislukken. De hoge moeilijkheidsgraad is dus vooral omdat je als gamer door de vele mogelijkheden de bomen door het bos niet meer ziet.

Vergelijken met andere games is moeilijk, maar het voelt tijdens het spelen toch wat anders aan dan Bioshock, dat voor mij toch net wat meer een shooter is. Als ik er echt een vergelijking op moet plakken, zou ik het een Dishonoredgame in een Dead Space-jasje noemen. Ondanks dat ik hier nog verschillende games kan opnoemen waar de mosterd lijkt gehaald te zijn, is Prey toch sterk genoeg om een eigen face te ontwikkelen. Het is enkel jammer dat je het met zoveel games kan vergelijken, behalve met zijn eigen voorganger.

Conclusie

Arkane Studios heeft met deze reboot weer een prima game te pakken. In het sfeervolle Talos 1 kan je uren verdwalen zonder het te beseffen. Het verhaal van prey zit goed in elkaar. De vijanden en wapens zijn voor mij persoonlijk misschien wel de leukste in jaren. De minpunten zijn beperkt en eigenlijk ook nooit storend. Prey is eindelijk terug en hopelijk duurt een vervolg deze keer niet opnieuw 10 jaar!