XBW

Yellow13 | dinsdag 9 Apr 2019, 11:31

Ubisoft is van de grote franchises op shooter-gebied, zoals Ghost Recon en Rainbow Six. Nu is er een nieuw deel in de iets jongere The Division-franchise.

Gespeeld op Xbox One X

Toen The Division 1 lanceerde, was er een redelijke grote hype rond de game. Helaas viel de game toen wat tegen op enkele vlakken. Ver na de release van deze game kwam er DLC uit. Dit varieerde van missies tot meer willekeurige zaken in de wereld zelf. Ubisoft moest echter wel geluisterd hebben naar de gemeenschap toen ze The Division 2 aankondigde. Nu de game daadwerkelijk gekomen is, kan ik wel de conclusie trekken dat Ubisoft op heel veel vlakken goed geluisterd heeft naar de kritiek van fans van The Division 1, wat resulteert in een completere game dan het origineel.

Grafisch van hoog niveau

Zodra je voor het eerst Washington D.C. binnenloopt, waar deze game zich afspeelt, valt vrij vlot op hoe mooi deze game is. De overvloed aan grafische details en hoe soepel de game dat eigenlijk verwerkt moet dan vooral even genoemd worden. Ik speelde deze game de afgelopen tijd op de Xbox One X, en keer op keer viel me van alles moois en geweldigs op. Om met een goed voorbeeld te beginnen: De field of view is echt geweldig, strak in kleur en detail. Daar komen rondvliegende stukjes papier en karton nog bij, containers, obstakels, gebouwen, parkjes, vormgeving van de wereld, het asfalt, de belichting (een detail dat in de tussenfilmpjes gek genoeg niet helemaal super is), en tal van andere zaken nog bij. Het is simpelweg te veel om op te noemen, en mijn Xbox One X verwerkt het zo snel dat je al trek krijgt. Trek in nog meer avonturen in deze wereld met veel details.

Het enige andere, kleine minpunt, is hoe de speelbare characters eruit zien die ze voor het verhaal hebben gebruikt. Zowel je eigen personage, als de personages tijdens verhaalmomenten, zien er soms uit alsof ze een gebroken kaak hebben, oftewel; ze bewegen soms nogal vreemd, met name in de tussenstukjes waar ze met elkaar praten bijvoorbeeld. Het fijne is, door de berg aan toffe details in de wereld zelf, dat dit niet vaak opvalt. Alleen tijdens de tussenfilmpjes van het verhaal merk je het. Verhaal zei je? Nou, laten we het daar maar niet te veel over hebben. Er is amper serieus verhaal en alles wat dat moet voorstellen voelt best wel onafgewerkt. Om die reden ga ik daar ook niet verder op in, om niet te spoilen. Deze game speel je verder ook niet voor het verhaal, maar voor de content, gameplay en details. Een opvallend detail zoals dit moet echter wel even genoemd worden.

Dat klinkt goed!

Het volgende punt dat behandeld gaat worden is het geluid. Het geluid varieert sterk, en past vaak goed bij de juiste omgevingen, en dat vind ik zelf erg fijn. Wat betreft de wapens kan er nog wel wat aangepast worden, maar daar staat tegenover dat verreweg de meeste wapens prima klinken, wat voor een loot game met zoveel verschillende wapens gewoon goed is. Ik heb zoveel mogelijk wapens gebruikt, of het geluid van anderen nageluisterd. Wapens klinken erg goed, de intercom is helder en duidelijk, voetstappen over straat en door bijvoorbeeld plassen hoor je goed. Het omgevingsgeluid is pas echt geweldig, een aanzienlijke verbetering vergeleken met de voorganger van deze game.

Zodra je het eerste veilige gebied voor het eerst verlaat, valt al direct op dat je zomaar, puur willekeurig, ineens een vuurgevecht tussen andere partijen hoort en later natuurlijk ook ziet. Het mooie aan deze game is dat je die situaties, in tegenstelling tot de de vorige game, kunt vermijden. Soms zelfs ongezien, als je je best doet. Na niet al te lang spelen was dus al duidelijk dat agenten van The Division, alsmede ook de verschillende vijandelijke partijen, elkaar ook bevechten. Soms van dichtbij, soms van veraf, achter bankjes in een park, of vanuit slaapkamerramen. De geluidskwaliteit draagt hier enorm aan bij, en is minstens net zo noemenswaardig als de grafische pracht. 

Gameplay en tactische keuzes

Naast het feit dat deze game een schat aan geweldige details en ervaringen heeft, is gameplay natuurlijk ook belangrijk. De missies die je moet uitvoeren, of kunt uitvoeren, zijn voor een multiplayer shooter zoals deze behoorlijk gevarieerd. Hier iemand redden, daar iemand opsporen, dan weer ondergronds gaan, of de halve stad door om een pakket af te leveren. Het kan allemaal; vanaf het prille begin, tot het einde. Over de Endgame-content kan ik nog weinig kwijt, omdat het gros nog moet uitkomen in de komende maanden. Wat ik wel kwijt kan is dat er drie Dark Zones zijn. Het formaat van deze zones, waar bijvoorbeeld extra content te verdienen is, heeft onder andere te maken met de verschillende strijdende partijen, het deel van D.C. waar de game zich afspeelt en de indeling van de map. De wereld lijkt wat kleiner, maar is beweeglijker dan ik dacht. Je moet veel keuzes uit jezelf maken, die zijn lang niet altijd volgens een script, je hebt dus wel wat bewegingsvrijheid. Vuurgevechten kun je niet altijd vermijden, en soms wil je met een missie beginnen maar krijg je ineens van grote afstand een sniper op je dak. Dit heeft te maken met de verschillende manieren in de game waarop gestreden word en zorgt meteen voor uitdagende gameplay waarin je vaak veel tactische keuzes moet maken. Met name richting het einde toe wordt het pittiger, maar de ervaringen die je op doet tijdens het spelen zijn geweldig.

Wat iets minder geweldig is, is het schuilen en wegrennen van achter bijvoorbeeld een blok beton of een uitgebrande auto. Dit werkt een klein beetje stroef, en gevechten op vooral kleinere schaal willen dan nog wel eens in je nadeel eindigen. Hierbij moet wel gezegd worden dat je ook erg goed op je omgeving moet letten, een reden waarom ik het geluid en de grafische kant van de game geweldig vind. Ook de juiste dekking zoeken is van groot belang, als je wil voorkomen dat je te vaak gered moet worden door een vriend of vriendin. Goede samenwerking met andere spelers is leuk en werkt goed, maar de ervaring die je met de game op doet is eigenlijk nog belangrijker. De verschillende tegenstanders die elkaar soms op de raarste momenten bevechten, betekent dat ze niet altijd even snugger zijn. Het is geen deal breaker, maar dient eigenlijk nog wel wat verzorging te krijgen. 

Over de content valt ook genoeg te vertellen. Je hebt een reeks aan perks, instellingen en extra's voor je personage. Doordat het hier een loot game betreft (je vind gedurende de game enorm veel items, wapens en dergelijke) blijf je continu bezig met het wisselen van wapens, kleding en je rugzak. Waarom moet dat? Nou, omdat bijna elk gevecht weer anders is. Niet elk wapen is hetzelfde, de één dropt na praktisch elk gevecht, de ander pas bij specifieke vijanden, en dat betekent dus dat sommige wapens of items zeldzaam kunnen zijn. In de game is het verder de bedoeling dat je basissen (Safe House bv) uit moet bouwen en in de gaten moet houden. Je kunt er dingen kopen, opwaarderen en tot rust komen. Content is er dus genoeg, en naast de missies en soms willekeurige vuurgevechten hou je je soms ook bezig met het controleren van je personage en basis, maar ook van je wapens of andere uitrusting. 

Het wisselen van wapens en selecteren van uitrusting werkt vlot, alleen de kaart bekijken en doorscrollen had wel iets sneller en soepeler gemogen. Ook het schuilen met de A-knop (je gaat dan achter objecten zitten) werkt niet altijd even geweldig. Maar uiteindelijk is de besturing een zeer sterke verbetering ten opzichte van de eerste game. Naast de eerder genoemde punten; Je kunt redelijk lang en snel rennen, en je soldaat beweegt zich buiten sommige blokkades redelijk soepel door het spel heen. De matchmaking werkt goed, de servers lijken een stuk stabieler dan ik ze ken van de The Division 1. Co-op werkt ook fijn en prettig, mits je met bekenden speelt. Sommige mensen snappen de opzet van het spel misschien niet, je kunt niet simpelweg overal doorheen crossen en alles kapot schieten. Goed samenwerken is belangrijk, en in een game zoals deze komt alles wat dat betreft goed samen. 

Conclusie

The Division 2 is echt een geweldige game geworden. Of je het de game van het jaar kunt noemen valt nog te bezien maar dat het een topper is, is mij in elk geval wel duidelijk geworden. Nadelen zijn er slechts minimaal, het verhaal is bijvoorbeeld bijna niet noemenswaardig en stiekem zijn er toch soms enkele minimale dingen op te merken op het gebied van gameplay.  Grafisch is de game van zeer hoge kwaliteit en datzelfde voor het geluid, content en details. Ik blijf in ieder geval nog lange tijd doorspelen. Ubisoft levert voor het eerst in lange tijd, voor mij althans, een klasseproduct af. Nu is het enkel en alleen afwachten wat de toekomst van de game gaat inhouden, wat betreft DLC en dergelijke. De start is in elk geval voortvarend en belooft beter te worden dan ik had verwacht.