Yellow13 | vrijdag 30 Nov 2018, 13:09

Altijd al virtueel willen jagen op allerlei dieren op mooie locaties? Dan is er nu theHunter - Call of the Wild 2019 Edition. Happy hunting!

Gespeeld op Xbox One X

In een tijd waarin er veel discussie is over dierenleed, is het misschien een beetje vreemd dat er games zijn die over jagen gaan. In Red Dead Redemption 2 zijn er wel gedeeltes waarin je moet gaan jagen, maar in theHunter - Call of the Wild 2019 Edition doe je letterlijk niets anders. Toen ik aan de slag ging met de game verwachtte ik er vrij weinig van. Uiteindelijk ben ik snel begonnen en heb ik mijn verstand op nul gezet en mijn blik op oneindig.

Jagen in meer dan één grote open wereld

Nadat je de game hebt opgestart begin je met het selecteren van een mannelijk of vrouwelijk personage, en zijn of haar huidskleur. Hier blijft het wel bij, waarmee ik wil zeggen dat er niet erg veel keuze is. Dit is echter niet zo'n grote ergernis, want de game draait om het jagen. Nadat je een poppetje hebt gekozen (van een echt karakter is niet echt sprake) wordt je de keuze voorgelegd om te jagen in een handvol reservaten. Je kunt er één per speelsessie kiezen. Ik koos voor een reservaat dat zo in de Verenigde Staten zou kunnen liggen, gesitueerd tussen de bergen en met voldoende mogelijkheid om op onder andere elanden en herten te jagen.

Toen ik uiteindelijk in de game kwam, na helaas lange laadtijden, bleek ik te zijn gedropt bij het basiskamp van de jagers. Ik werd opgeroepen via mijn portofoon en kreeg mijn eerste, relatief simpele opdracht. Ik moest op een hert jagen, wat me uiteindelijk met de aanwijzingen van mijn maatje via de portofoon lukte. Hier is dan meteen een punt van kritiek. Waar het realisme vrij hoog is rond het jagen en de wereld waarin je rondloopt, is het digitale missielogboek onduidelijk, vaag en met veel te kleine en onduidelijke letters. Je moet het echt hebben van de aanwijzingen van je maatje over de portofoon, en daar kwam na enkele uren spelen geen verandering in.

In deze game kun je uit maar een handvol reservaten kiezen, wat ervoor zorgt dat je wat dat betreft niet zoveel keuze hebt. De levels zelf daarentegen ogen met name in de verte erg mooi. De bergen zien er adembenemend uit. Zodra je dichterbij gaat kijken zijn er vooral mooie momenten met het licht en het vallen van bladeren en takken, wanneer je op zoek bent naar sporen in de bossen. De werelden worden er nog beter op wanneer je uiteindelijk je eerste echte sporen vindt en door een dicht stukje bos loopt. Je hoort hier en daar takjes knappen en bladeren en dennennaalden vallen. Dit is allemaal erg goed gedaan, maar als je de werelden van dichtbij gaat bekijken ogen ze soms wel een beetje saai en achterhaald.

Besturing simpel en effectief, maar geluid niet altijd geweldig

Ik had het zo even geleden over het vallen van takken en het knappen ervan, maar ook op het gebied van geluid valt het één en ander aan te merken. Zo vallen de geweren die je gebruikt qua geluid erg tegen, en de dieren die je zou moeten vinden hoor je ook niet lang altijd even goed. Wat dat betreft ben je meer aangewezen op sporen vinden, dan ze vinden op gehoor. Bij het gebruik van de wapens valt op dat je vaak erg lang moet richten voor je echt een schot kan nemen. Dat je daarbij niet veel munitie krijgt in de game is begrijpelijk, het spel zou anders natuurlijk te makkelijk worden. Hierdoor let je beter op wanneer je moet schieten, in plaats van alles maar neer te maaien dat op je pad komt. Het gebrek aan munitie en het richtsysteem wordt uiteindelijk ruimschoots goedgemaakt door het realisme van het jagen zelf waarbij je goed moet zoeken naar sporen en geluiden; zoals een dier in de verte of de stront op de grond.

De besturing is ook vrij simpel en kan binnen aanzienlijk korte tijd onder controle worden gekregen. Het richten duurt dan wel redelijk lang in het spel, maar op zich is dan op den duur redelijk goed aan te leren. Je zal het ook nodig hebben, want anders spotten de dieren je eerder dan dat jij ze gezien hebt. Dit vergroot overigens het realisme, dus zie ik het lange richten dan ook niet als een minpunt, maar als een fijne noodzaak. Het realisme is in alle werelden en bij alle soorten dieren prima toegepast. Een goed voorbeeld: toen ik mijn eerste hert neerschoot bleef de kogel in haar lichaam zitten, maar ze was nog niet dood. Een minuut of tien later trof ik het dier dood aan en kon ik duizend dollar opstrijken.

 

Daar is dan ook weer een ander minpunt van de game, naast het logboek dat niet goed te bekijken is. Het systeem van beloningen zit nogal onduidelijk in elkaar; wat je met de beloningen kan doen is niet altijd meteen duidelijk. Je kunt de nodige content vrijspelen, maar omdat het hele missiesysteem een rommeltje is, is het rond de beloningen en XP verdienen ook lang niet allemaal even duidelijk wat je nu precies kan doen. Het systeem is ook vrij beperkt, dus erg veel tijd zul je in deze schermen niet besteden. Er zijn dus aardig wat zaken die nog de nodige verbeteringen kunnen gebruiken, maar gelukkig zitten er een aantal aspecten wel goed in elkaar.

Conclusie

theHunter - Call of the Wild 2019 Edition is een game die een aantal dingen goed doet, en dan vooral rond het jagen, de wereld en de vormen van realisme die het daarin toepast. Er zijn echter ook een aantal kleine zaken die erg irritant kunnen zijn, waaronder het logboek. Dit komt vooral omdat ik de game getest heb op een 4K-tv en dat dan merk je direct dat sommige zaken nu eenmaal niet gemaakt zijn met deze hoge resolutie in gedachten. Naast enkele tegenvallende zaken is met name de besturing best goed te noemen. Het Field Of View (hoever je vooruit kan kijken) is ronduit geweldig, de reservaten waarin je jaagt zijn erg mooi en het is geweldig om daarin rond te lopen, op zoek naar sporen van de dieren waar je naar jaagt. Een vrij solide game, die maar een handvol dingen fout doet, waarbij ik de mindere grafische zaken niet meereken. Hou je van het jagen op dieren maar wil je dat niet in het echt doen, dan is die dit misschien een game voor jou. Ik schat dat de game zeker een twintigtal uren leuk blijft en dat is best goed te noemen.