Casper Egas | zaterdag 21 Nov 2020, 10:52

Vliegen op de rug van een vogel in een sort-of exclusieve Xbox Series game? Dat is The Falconeer

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Een soort van exclusieve launchtitel voor de Xbox Series? Hij kost maar veertig euro? Dat klinkt als een aantrekkelijke deal. Het spel is gemaakt door een heel klein team, maar ziet er toch prachtig uit. Te mooi om waar te zijn? Ja, waarschijnlijk wel. Echt exclusief is het spel ook niet, want je kunt het ook op de Xbox One en op de PC spelen.

Stijlvolle open wereld

Het is echt bijzonder om te zien hoe aantrekkelijk de Falconeer eruit ziet. Je vliegt op een enorme vogel over een archipel in een grote fantasie oceaan. Het doet daarbij denken aan de geweldige Panzer Dragoon games van SEGA. De eilandjes zien er tof uit, de ontwerpen van de schepen en tegenstanders zijn tof en alles is mooi gestileerd. Het heeft allemaal een tikje cell shaded look en gaat niet voor een hoog detailniveau, maar voor een mooie impressie. Alles draait daarbij ook zeer soepel met 60 fps met een 4K resolutie. De laadtijden zijn vlot, maar nog steeds merkbaar.

Audio heeft het spel eigenlijk weinig. Er is slechts weinig aanwezige muziek, waardoor je vooral het gevoel van eenzaamheid en leegte voelt wanneer je over de zeeën vliegt. Dit is waarschijnlijk een bewuste keuze van de ontwikkelaar geweest. Daarnaast zijn er simpele geluidseffecten te horen en zijn er stemmen ingesproken. Het verhaal, of moet ik zeggen de verhalen, worden zo verteld. Je krijgt geen echte tussenfilmpjes, maar ervaart het vrij complexe en interessante verhaal doordat je het in elk hoofdstuk vanuit een ander personage meemaakt. Er is gekozen voor het bouwen van een geloofwaardige fantasiewereld, vol goed en kwaad en vooral vol grijs gebied.

Te simpele en frustrerende gameplay

Het lijkt dus alsof The Falconeer een prima game is geworden, maar helaas valt het toch tegen. Ten eerste is de gameplay echt te simplistisch. Het is leuk dat je vrij over de wereld kunt rondvliegen en nieuwe eilanden kunt ontdekken. Er is genoeg te vinden en je kunt met de goede vergunningen ook op vele plaatsen missies aannemen. De missies zelf zijn echter nogal flauw: escorteer een schip, versla de piraten, val een basis aan, breng en object terug enzovoort. Je bent steeds lang aan het vliegen zonder dat er iets gebeurt en dan vallen vroeg of laat de tegenstanders je weer aan.

Het vechten doet denken aan een vliegspel dat tijdens de Eerste Wereldoorlog speelt. Je bent in feite een vermomd dubbeldekkervliegtuigje met een mitrailleur aan boord. Je ontwijkt aanvallen, draait een boel rond en schiet de doelen kapot. Er zijn geen raketten of spreuken en zelfs de vogel kan niet aanvallen met zijn klauwen of snavel. Je kunt af en toe een mijn oppakken en in het water laten vallen, maar dat is het dan wel. Het vechten wordt daardoor snel saai.

Er is nog een groter probleem dat veel spelers snel zal afschrikken, want het spel voelt erg ouderwets aan. Zo zijn er bijvoorbeeld geen checkpoints. Ga je dood, dan begin je de missie helemaal op nieuw. Dit geldt zelfs voor de saaie tutorial. Je krijgt elke keer weer een tussenstukje en nadat je de missie weer opnieuw hebt geselecteerd ook het verhaal weer voorgeschoteld. Dit alles kun je doordrukken, maar waarom moet je het überhaupt opnieuw zien? De moeilijkheidsgraad is ook niet goed afgesteld. Het spel is namelijk sowieso al moeilijk, maar heeft zo nu en dan hele grote pieken in moeilijkheid. Op een gegeven moment moest ik zelfs saaie zijmissies grinden om een beter wapen te kunnen kopen. Ik kwam anders echt niet verder en was al vele keren uit de lucht geschoten. Ik denk dat de meeste spelers The Falconeer als frustrerend zullen ervaren. Dat is echt jammer, want het spel had potentie om veel leuker te zijn dan het daadwerkelijk is geworden.

Conclusie

Soms had ik het naar mijn zin met The Falconeer. Het is een stijlvol spel zonder te veel opsmuk. De wereld en het verhaal zijn interessant en de gevechten kunnen spannend zijn. Helaas wordt het spel al snel eentonig en frustrerend. Waarom zijn er geen checkpoints? Waarom gebeurt er zo weinig? Waarom zijn de missies niet boeiender? Waarom kan je niets doen met de grote vogel, behalve erop vliegen? Waarom is het spel soms zo moeilijk? Als je echt op zoek bent naar iets rustigs en eenvoudigs, dat tegelijkertijd uitdagend is en er ook mooi uit ziet, dan is The Falconeer geen verkeerde aankoop. Ben je echter snel gefrustreerd en wil je spektakel, dan is dit spel niets voor jou.