Casper Egas | zondag 11 Dec 2022, 13:33

Criterion is weer terug met een verse aflevering van Need for Speed!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Yo, homeboy. Mijn eerste indruk van Need for Speed Unbound was behoorlijk negatief. Een nutteloze open wereld, vreselijke muziek en zo’n super fout gangstersfeertje. Misschien dat jij hier wel van houdt, maar ja, een recensie is per definitie subjectief, dus ik schrijf dit artikel vanuit mijn oogpunt. Zoals je zult lezen, laat ik mezelf ook niet leiden door een negatieve indruk.

Conservatief en extreem tegelijk

Je kunt aan alles merken dat dit spel door Criterion Games gemaakt is. Denk bijvoorbeeld maar aan Burnout Paradise, want Unbound zou daar best een vervolg op kunnen zijn. NFS is een bekendere naam dan Burnout, dus het behoort tot de Need for Speed franchise, maar dat boeit in feite niets. In de eerste plaats is dit spel heel flauw en conservatief. Denk aan de voor een racespel onnodige open wereld vol flauwe collectables en uitdagingen. Oeh spannend, je moet reclameborden stuk rijden… Bijna alles dat je raakt valt als een soort papier-maché uit elkaar, inclusief de meeste bomen en de vangrails. Ook de structuur van het spel, waarbij je met een verhaaltje erbij wat races rijdt, je auto een upgrade geeft of een nieuwe koopt en zo doorgaat, heb je al vele malen gezien. Het geeft een heel groot dit-heb-ik-al-gespeeld-gevoel.

De ontwikkelaar wist dit denk ik wel en heeft getracht extreme dingen toe te voegen om het spel onderscheidend te maken. Zo zijn de personages weergegeven als cel-shaded stripfiguren en zie je vergelijkbare effecten als je bijvoorbeeld drift of boost. Dit stijltje is gaaf, maar had veel verder doorgevoerd moeten worden. Nu is het een conventioneel mooi spel in een gebruikelijke stijl, maar met een dun sausje eroverheen. Toch is deze twist een stuk geslaagder dan de keuze voor een extreme soundtrack. Over smaak valt niet te twisten, maar ik denk dat de overgrote meerderheid van de spelers van dit toch wel mainstream spel, echt geen fan van de muziek zullen zijn. Het is het beste te beschrijven als alternatieve internationale hiphop. Er zijn heel wat tracks aanwezig, maar ze variëren wat mij betreft tussen redelijk acceptabel tot gruwelijk.

Komt langzaam op gang

NFS Unbound maakte dus op mij een slechte indruk; het spel kwam ook met zijn matige inleiding langzaam op gang. De besturing weet daarnaast ook niet echt te overtuigen. Het geeft een beetje een vreemd momentum, waarbij de auto wat wiebelig aanvoelt. Je kunt heel overdreven driften en kunt (onder andere) zo boost opbouwen, maar het driften remt je ook behoorlijk af. Na verloop van tijd kreeg ik de balans steeds meer onder de knie, maar ik ben er ook niet echt van gaan houden.

Langzaam, heel langzaam, kreeg ik echter steeds meer plezier in het spel. Dit heeft vooral te maken met de precies goede moeilijkheidsgraad, die uitdaagt maar zelden frustreert. Hierdoor zijn de races simpelweg leuk om te spelen. De progressie is ook langzaam, waardoor je echt went aan de auto’s die je hebt gekozen. Misschien is de opbouw zelfs wel wat te traag, ook omdat je veel geld kunt verliezen als de politie je pakt. De bedragen die je wint zijn (vooral de eerste uren) erg laag en na elke race wordt de politie bozer en bozer, waardoor het een soort risicoafweging wordt. Rijdt je door voor wat meer geld, met het risico dat je gepakt wordt of keer je terug naar de garage?

De structuur van het spel bestaat uit dagen met een middagdeel en een nachtdeel, waarna de politie je alles weer vergeeft en je de volgende dag weer fris op pad kunt. Aan het eind van elke van de vier weken krijg je een speciaal toernooi voor de kiezen. Je zou kunnen zeggen dat de weekdagen de voorbereiding zijn voor elk toernooi. Zorg ervoor dat je het inschrijfgeld bij elkaar sprokkelt en zorg ervoor dat je een auto hebt die excelleert in de klasse waarin je moet racen. Om de boel wat levendiger te maken wordt er vrij veel gesproken tussen de personages uit het spel. Ook al spreken de personages mij niet zo aan, vind ik dat het goed gespeeld is en dat de humor regelmatig echt grappig is. Je zult met de single player-modus heel wat uurtjes zoet zijn, dus je krijgt op zich wel waar voor je geld.

Je kunt het daarnaast ook online tegen anderen opnemen en je kunt uitdagingen voor vrienden achterlaten. Ik speel dit spel persoonlijk liever offline. Het soort spel leent zich niet zo voor een competitief multiplayerspel.