Joeri Tits | vrijdag 7 Jun 2019, 13:00

Gespeeld op Xbox One X

Ace Attorney was, naast Professor Layton, één van de hoofdredenen waarom ik een Nintendo DS aanschafte. Ik vond het echt leuk om op een creatieve manier mijn hoofd te breken op verschillende raadseltjes. Mijn toiletbezoeken duurden opeens veel langer dan normaal en ook een vertraging van een trein kon me minder schelen. Ik was dan ook enthousiast om te ontdekken of dat, zoveel jaar erna, ook lukt op het grote scherm. Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy brengt namelijk de eerste drie games naar de Xbox One.

Wat is Ace Attorney?

Voor degene die onbekend zijn met de reeks, start ik met een kleine uiteenzetting van wat er van je verwacht wordt. In Ace Attorney start je als een beginnende advocaat, Phoenix Wright, die, hoe kan het ook anders, carrière wil maken. Hierdoor is in de games je natuurlijke biotoop natuurlijk de rechtbank. Hier ga je op zoek naar de waarheid. Dit doe je door te praten en moeilijke vragen te stellen aan je cliënten, de getuigen, de aanklager en de rechter. Een getuige betrappen op een leugen? Dat speelt natuurlijk in het voordeel van je cliënt, zeker als dat meermaals gebeurd. Slaapverwekkend, zo constant in een rechtzaal vertoeven? Gelukkig niet, tenzij je ook niets vond aan bijvoorbeels de populaire serie Suits. Ace Attorney heeft trouwens veel gelijkenissen met een televisieserie.

Verliest zijn charme niet...

Zo kent het game verschillende cases, maar tussen de cases door beleef je wel een overkoepelend verhaal. Dit verhaal is vrij leuk om te volgen, zeker als je op termijn personages beter leert kennen en met hun gaat meeleven. Ik was bang dat dit op het grote scherm wat verloren ging, maar dat is helemaal niet het geval. De humor, de overdreven Japanse emoties en het bekende “objection!”-logo komt nog steeds tot zijn recht. Grafisch gezien ziet het game er vanzelfsprekend veel beter uit dan vroeger. Men heeft echt werk gemaakt om het spel te laten voldoen aan de hedendaagse normen, zonder al te veel te veranderen. Er zijn bijvoorbeeld dus geen bewegende beelden zoals we die vandaag de dag kennen. Je beleeft de game dus zoals wat oudere anime. Deze sfeer komt tevens doordat er natuurlijk gebruik gemaakt wordt van een nostalgische Capcom-soundtrack. Het is wel jammer dat de personages op geen enkel moment een stem hebben. Dit voelt, zeker na een tijdje, aan als een gemis.

... maar de "besturing" pleit schuldig

Het lijkt alsof de reeks dus helemaal zijn weg gevonden heeft naar het grote scherm, maar er is slechts één groot minpunt: de besturing. Beetje vreemd, want de besturing van de Xbox One-controller is natuurlijk veel uitgebreider dan een handheld. Helaas is deze niet mee geëvolueerd. Vroeger viel mij dit minpunt eigenlijk niet op, maar blijkbaar moet je na elk stukje tekst even verder klikken. Dit doe je met je “A”-knop. Aangezien het hele spel is opgebouwd rond deze tekst, zit je dus constant op die knop te rammen. De ontwikkelaar had dit wat meer kunnen optimaliseren naar een volwaardige controller en vooral naar een volwaardig scherm. Vooral dat laatste had op zich een simpele oplossing geweest aangezien er op het grote scherm veel meer plaats is om tekst te zien. Natuurlijk had het ook wel geholpen, zoals eerder aangehaald, om de personages hier en daar een stem te geven.

Conclusie

Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy op de Xbox One is een dubbeltje op zijn kant. Enerzijds werken de sterke punten van de reeks verbazingwekkend goed op het grote scherm. Het verhaal, de personages en de humor spatten van het scherm. Daarenboven is het, zelfs na al zijn jaren dienst, gewoon een unieke game voor op een console. Helaas zorgen de vele stukken tekst, waartussen je steeds op een knop moet drukken voor een serieuze domper. Hierdoor merk je eigenlijk dat het gamereeks op deze wijze vooral tot zijn recht komt op handhelds of eventueel smartphones. Daarbij kan je het spel op dergelijke systemen spelen voor een veel lagere prijs.