Tim Colman | zondag 20 Dec 2020, 10:00

Een game waarin ganzen centraal staan kennen we al (Untitled Goose Game), maar in Ponpu ga je aan de slag met eenden!

Review

Rating 6/10
User rating 0/10
  • Prachtige visuele stijl
  • Beetje gek verhaal
  • Unieke bossfights & designs
  • Geen powerups, weinig progressie
  • Wordt snel repetitief

Gespeeld op Xbox Series X

Ponpu’s omkadering en verhaal deden me in de haren krabben. Een Duck God heeft besloten om een einde te maken aan z’n creatie. Hij stuurt z’n eenden uit naar verschillende planeten om z’n heilige missie tot een goed einde te brengen. Als je vindt dat het allemaal een beetje gek klinkt heb ik slecht nieuws voor je, want dit is nog maar het begin.

REVIEW

Bomberman zonder powerups?

Het spel heeft dus iets met eenden en eieren. Je kiest uit één van de vier identieke eenden. Je legt twee soorten eieren: een gewone soort en een speciale soort. Die eerste ontploft na enkele seconden, en voor je speciale ei kan je kiezen uit Remote of Drill-versies. Remote eieren kun je laten je ontploffen wanneer je wil met een druk op de knop, met Drill eieren kan je je vijanden verassen zoals met een landmijn. Van de gewone soort kan je er een paar tegelijk droppen, je specials leg je één voor één. Je kan dashen en een schild opgooien ter verdediging. De dash vond ik geen grote meerwaarde, maar helpt je wel over kloven en houd je uit het bereik van grotere vijanden. Het schild kwam dan weer wel goed van pas, want je kan dit inzetten om een ei te lanceren of om jezelf te beschermen. Hou je je schild te lang open, spat het in stukken uiteen en blijf je zonder bescherming achter.

Ik kreeg een stevige Bomberman flashback, maar de powerups die Bomberman zo leuk maakten zijn hier compleet afwezig. Je hebt niet de mogelijk om je explosieradius te vergroten of snelheid te boosten. Het spel is niet heel erg makkelijk, dus een beetje progressie in je krachten en arsenaal had geen overbodige luxe geweest. Ik vond het bereik van m’n explosies bijvoorbeeld niet altijd even duidelijk, met vaak frustrerende missers als gevolg.

Bazen met de hand

Je reist door zes verschillende werelden met elk vier niveau’s; drie gewone levels en een baas in de vierde. In elk niveau moet je de sleutel zien te bemachtigen om de uitgang open te maken, soms doe je dat door simpelweg alle vijanden om te leggen, terwijl je in andere levels echt op zoek moet via zijkamers en verschillende paden. Gelukkig heb je in de grotere levels de nodige checkpoints om sneller vooruit te gaan als je het loodje legt. De basis in Ponpu zit vrij goed, maar wordt snel repetitief. Ik vond te weinig motivatie om de grotere levels echt grondig uit te kammen. De boss fights zijn dan weer echt pareltjes. De bazen zijn stuk voor stuk unieke personages en zijn heel mooi handgetekend. De moeilijkheidsgraad steekt hier wel weer de kop op, want de bazen hebben een pak hartjes en enkele keren later in de game nog eens terug als mini-baas.

Ponpu is een boeiend spelletje en ziet er echt zeer uniek uit. De hele game is handgetekend met een enorm oog voor detail. Je gaat heel wat zwart en wit zien met sporadisch wat kleuraccenten om elementen in de verf te zetten. De art style heeft ook z’n nadelen want ik had wel moeilijkheden om de vijanden te onderscheiden van de achtergrond.

Conclusie

Ponpu begon veelbelovend: wacky verhaal en een uitstekende grafische stijl; wat meer kan je wensen voor een indie? De game had met z’n Bomberman-achtige gameplay en prima artwork het potentieel om een classic te worden, maar de developer schoot toch te kort op het vlak van gameplay. Ben je een die-hard fan van Bomberman en ben je op zoek naar iets unieks en vreemds, geef Ponpu zeker een kans. Als de game ooit op Game Pass terecht komt, geef Ponpu dan zeker eens een kans.

Reacties

Login of registreer om te reageren.