Casper Egas | donderdag 23 Jun 2022, 23:05

The Quarry is de nieuwe game van Supermassive, de makers van Until Dawn. Ben jij klaar voor deze horror?

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

The Quarry is een quasi-vervolg op Until Dawn en hoort niet bij The Dark Pictures Antology, maar lijkt daar wel sterk op. Het spel is dan ook gemaakt door ontwikkelaar Supermassive Games. Het is een typisch cliché horrorverhaal met een jongerenkamp in het bos bij een meertje. Ik zal mijn best doen het spel te beschrijven zonder belangrijke zaken te spoilen, want de verrassing is in The Quarry een groot deel van het plezier.

Amerikaanse aandachtszoekers

Het spel begint met een toffe introductie. Een jong stel dat net klaar is met de middelbare school gaat een dag te vroeg naar Hackett’s Quarry, een zomerkamp waar zij zich als begeleider aangemeld hebben. Dit kamp bevindt zich ver van de bewoonde wereld in een donker bos; ze zijn dan ook snel verdwaald met hun auto. Als ze de weg proberen te zoeken verschijnt ineens een vreemd figuur op de weg. Ze kunnen maar ternauwernood het figuur ontwijken, maar raken flink van de weg. De auto heeft enige reparatie nodig, dus besluit Laura de omgeving te verkennen. Ze hoort in het bos een vreemde stem en ziet een silhouet, waarna ze snel terug naar de auto rent. Deze is gerepareerd, maar er is ook een nogal vreemde politieagent komen opdagen. Hij zegt dat ze vooral niet vandaag nog naar Hackett’s Quarry moeten gaan, maar in een motel dichtbij moeten gaan slapen. Ze besluiten niet te luisteren. Misschien hadden ze dat toch maar wel moeten doen...

Het verhaal begint tof, maar wanneer het eerste van de tien echte hoofdstukken van The Quarry start wordt er twee maanden overgeslagen. De zomer is voorbij, de kinderen uit het kamp zijn naar huis en de begeleiders zijn aan het inpakken. De eigenaar van het park, meneer H (van Hackett), is heel duidelijk dat ze echt die dag moeten vertrekken. Echter zijn alle personages waar je het spel mee speelt aandachtszoekende, irritante, onvolwassen Amerikanen. Natuurlijk is de groep wel etnisch divers, want ehh, anders heb je de poppen aan het dansen. De eerste chapters waren voor mij daardoor echt niet zo leuk, omdat de personages zo vervelend zijn. Er gebeurt ook verder nog niet veel. Je verkent de omgeving een beetje, je praat met anderen, je kunt wat keuzes maken, maar de horror is zeker nog niet begonnen. Als Jacob dan besluit om het busje te saboteren, zodat hij nog een nacht langer bij zijn vakantieliefje kan blijven, is de maat echt vol. Wat een rotgedrag!

Het komt allemaal goed, of toch niet?

Het spel wordt gelukkig steeds leuker als je verder blijft spelen. Het is een korte game, die je in een avond of drie wel uitspeelt, maar dat past wat mij betreft uitstekend bij het genre. The Quarry is daarmee een spel dat de meeste mensen tenminste echt uit zullen spelen. Je kunt het natuurlijk ook nog herspelen, want het is ook mogelijk om het spel coöperatief te spelen (helaas nog even niet online) en er zijn tig verschillende eindes. Natuurlijk zal het spel niet totaal anders lopen, maar wat overleg met collega Jeroen Post toonde wel aan dat het zeker niet helemaal hetzelfde zal lopen. Het belangrijkste is wel welke personages overleven. Zowel alle speelbare personages kunnen dood, maar kunnen het avontuur ook min of meer heelhuids doorkomen en dat geldt ook voor een aantal andere personages.

Ik vind dat Supermassive Games echt een stap vooruit gezet heeft met de presentatie. De gezichten van de karakters zijn erg mooi, de acteurs zijn redelijk goed en de sfeer is erg sterk. Dit komt mede door de (extreem) donkere lichtval en de goed gekozen gelicenseerde muziek. Het spel is echter niet geheel vrij van glitches en pop-in.

De gameplay is toegankelijk en spannend. Je loopt vaak rustig rond in een omgeving, zoekend naar belangrijke voorwerpen, terwijl je met enige regelmaat met quick time events, door snel de juiste knoppen in te drukken, actie moet ondernemen. Ook kun je zeer dikwijls keuzes maken, die vaak nog onduidelijke gevolgen hebben. Wel maf is dat de tutorials bestaan uit morbide stukjes tekenfilm, die wat aan Fallout doen denken. Ik was na de wat vervelende start tot aan het eind zeer geboeid door het verhaal, de gameplay en de horrorelementen. Wel blijft het voor mij onbegrijpelijk dat het oké is als lichaamsdelen eraf gaan en mensen onder het bloed zitten en lijken in beeld te zien zijn, maar dat wanneer personages naakt zouden moeten zijn, dat ze dan om magische wijze een onderbroek aan hebben. Doe niet zo kinderachtig!

Tussen de hoofdstukken door kom je bij een waarzegster, die met tarotkaarten die je tijdens het spel kan vinden, de toekomst kan voorspellen. De bedoeling is dat je dan wat vooruitblikken te zien krijgt, zodat de keuzes tijdens het spel minder onvoorspelbaar zijn. Maar in de praktijk heb je er geen snars aan en zijn het eerdere spoilers. Van mij hadden deze tussenstukken beter uit het spel gelaten kunnen worden.