Casper Egas | dinsdag 21 Mei 2019, 14:04

RAGE 2 is het vervolg op de chaotische shooter RAGE, en deze heeft een connectie met het legendarische id Software.

Gespeeld op Xbox One X

Openwereld-games zijn nog altijd razend populair. Een van de meest ervaren teams in het genre is Avalanche, dat nu in samenwerking met id Software voor Bethesda het langverwachte vervolg op RAGE heeft gemaakt. Onlangs was ik te spreken over Generation Zero van Avalanche, maar juist niet zo over Just Cause 4, dus het was voor mij onduidelijk wat ik van RAGE 2 moest verwachten. RAGE was in 2011 een toffe post-apocalyptische eerste persoons shooter met een vleug Mad Max, Doom en Quake erin. Helaas konden de Playstation 3 en Xbox 360 het technisch niet helemaal bolwerken en had het spel te lijden onder een lage framerate en lange laadtijden. Inmiddels is een post-apocalyptische openwereldsetting meer dan uitgekauwd, dus het is maar de vraag of RAGE 2 anno 2019 nog weet te verrassen.

Fleurig roze

Een keiharde, ultra gewelddadige game met fleurige roze elementen, waar hebben we dat eerder gezien? Juist ja, Far Cry: New Dawn had exact dezelfde formule, maar voerde het concept verder door en viel mijns inziens meer op. RAGE 2 is audiovisueel lastig te beoordelen, omdat het zowel duidelijke positieve als negatieve punten kent.

Voor mij is het duidelijke hoogtepunt het ontwerp van alle personages, voertuigen en monsters. Ze houden het midden tussen angstaanjagend en maf en zitten vol leuke details. Zo is er een oude en zeer vreemde professor die op een soort gemuteerde jongen rijdt. Deze jongen heeft een zeer lelijk bol hoofd en scheve tanden, waardoor hij de hele tijd kwijlt. Ook met name de enorme tegenstanders zien er top uit.

De belichting daarentegen is geen onverdeeld succes. Zo ondersteunt het spel geen HDR en is het spel vaak erg donker. De binnenlocaties kennen een mooie belichting, maar in de buitenlucht, met name in de bossen is de belichting ronduit lelijk. Je ziet niet ver in de verte het licht langzaam ingevuld worden, waardoor het realisme wegvalt. Sowieso is het intekenen van de buitenomgevingen een probleem. Dichtbij de spelers verschijnen struikjes en bomen en zie je het detailniveau toenemen. De omgevingen zien er dan ook in RAGE 2 weinig overtuigend uit. De vele woestijnen hebben nog wel wat met hun opwaaiende zand en sporen die je achter laat. Voor de afwisseling zijn er dit keer ook moerassen en bossen, die vreemd genoeg direct naast woestijnen liggen. Als geograaf kan ik dat natuurlijk niet loslaten. Belangrijker is natuurlijk dat vooral de bossen er echt niet goed uitzien.

Dat brengt mij op de implementatie van de ondersteuning van de Xbox One X. Op kleine verschillen in de belichting oogt RAGE 2 namelijk identiek aan de Xbox One S-versie. De ontwikkelaar heeft ervoor gekozen om het detail of de resolutie niet te verhogen, maar om het spel van dertig naar zestig frames per seconden te brengen. Dit heeft als voordeel dat de gameplay erop vooruit gaat, maar toch vond ik het een wat matige manier om de kracht van de Xbox One X te gebruiken. Het had misschien leuk geweest om als speler de keus te krijgen. Waar je als speler wel de keus over hebt, dat is de implementatie van motion blur. Ik ben echt geen fan van het wazige effect en had het dus al snel uitgezet.

Op audiovlak is gekozen voor drukke rockmuziek om de actie te begeleiden. Bij de in-your-face-uitstraling van het spel past dat ook wel. Het brengt je lekker in de hectische, gewelddadige actie. Ook de geweren en explosies klinken bevredigend. De ingesproken stemmen zijn daarentegen vaak van een minder hoog niveau. Vooral het hoofdpersonage (een man of een vrouw) viel erg tegen. Dit zorgde er mede voor dat de immersie minder groot wordt en dat de flauwe grappen eigenlijk nooit overkwamen.

Snelle, soepele gameplay

De gameplay is veruit het hoogtepunt van RAGE 2. Mede door de hoge framerate is de gameplay erg vlot en vol actie. Of je nu in een voertuig zit of te voet bent, het spel voelt snel aan en bestuurt heerlijk. Alle wapens zijn lekker sterk en je krijgt zat ammo. Het is dus knallen geblazen. Tegenstanders reageren goed op schoten en ook de omgeving reageert op indrukwekkende wijze op voertuigen die er doorheen scheuren.

In RAGE 2 pak je meestal een toffe en lekker besturende wagen en scheur je naar de vele activiteiten die worden aangegeven op de kaart toe. In de stadjes kun je wat tips krijgen, maar in feite kun je alles prima zelf vinden. Je verkent de kaart toch wel, want dat is de belangrijkste activiteit in RAGE 2. Je bent snel van A naar B, omdat de voertuigen snel zijn en de spelomgeving vrij klein is, waardoor je weer snel verder kunt knallen.

Tot aan het einde van het spel voelde ik mij vermaakt met de lekker soepele gameplay. Alles voelt lekker gestroomlijnd, zonder te veel poespas en spulletjes die je moet verzamelen. Jammer genoeg was het spel op de normale moeilijkheidsgraad voor mij veel te makkelijk, waardoor de uitdaging al snel ontbrak. Je krijgt namelijk gedurende het spel steeds meer superkrachten die je meer en meer onoverwinnelijk maken. Zelfs de eindbaas was een eitje. Ben je op zoek naar wat meer uitdaging, dan kun je dus beter meteen op een hogere moeilijkheidsgraad gaan spelen.

En toen was het al voorbij

Een openwereldspel zit vaak vol activiteiten en kan vele uren van je tijd opslokken. RAGE 2 is op dat vlak niet anders. Zo kun je racen, in arena’s vechten (net zoals in deel 1), kun je allerlei basissen veroveren, grote monsters verslaan en nog veel meer. Geen van deze activiteiten is echter echt bijzonder. Ik speelde ze wel en vond ze niet verkeerd, maar ze gaven met nooit een wow-gevoel.

Jammer genoeg zijn de nevenactiviteiten wel de belangrijkste vulling van het spel. Het verhaal over een soldaat die aan het begin van het spel zijn maten ziet sterven bij een massale aanval op zijn basis, is buitengewoon oninteressant. Het verhaal is oppervlakkig, kort en zit vol clichés. Er is een poging gedaan om humor toe te voegen, maar dat is niet gelukt, waardoor de toon verkeerd is. Tijdens het beginstuk zie je een Ranger (een soort supersoldaat) sterven en pak jij maar zijn outfit en ben jij plotsklaps ook een Ranger. Het blijkt zelfs dat jij nog de enige bent en dat jij de wereld moet redden. General Cross uit deel 1 is namelijk teruggekomen als een soort cyborg en heeft natuurlijk weer kwade bedoelingen. Buiten enkele kleine, sfeervolle en goed vormgegeven stadjes, zijn er alleen maar tegenstanders. Ook al ben jij de held, je slacht toch zonder pardon vele mensen af. Na slechts een stuk of zeven verhaalmissies is het einde van het spel al bereikt. Als je dus niet veel van de nevenactiviteiten oppakt, dan kun je binnen enkele uren al door het spel vliegen.

Conclusie

Er is niets vreselijk mis met RAGE 2. Het spel speelt lekker en heeft prachtige creatieve karakterontwerpen. Helaas zijn dat ook wel de grootste complimenten die ik kan geven, want voor een spel dat voor de volle prijs verkocht wordt weet RAGE 2 zeker niet te verrassen. Zo is de wereld niet bijzonder boeiend of mooi, en is het verhaal totaal niet interessant en vreemd genoeg voor het genre ook nogal kort. Het spel heeft niets nieuws te bieden ten opzichte van games zoals Far Cry. Het is misschien wijs om RAGE 2 even te laten liggen totdat de prijs wat lager wordt.