Casper Egas | maandag 5 Okt 2020, 9:00

Klaar voor Milestone's nieuwste racer met motoren?

Gespeeld op Xbox One X

Ongeveer elke twee jaar brengt ontwikkelaar en uitgever Milestone een nieuwe Ride uit. Dit zijn realistische motorracespellen, die in de voetsporen volgen van hun eerdere MotoGP games, maar dan zonder die begeerde licentie. Gelukkig zijn er wel tal van echte motoren en circuits beschikbaar, waardoor de echte motorenfan helemaal los kan. Is RIDE 4 de game die ook andere raceliefhebbers over kan halen?

Strak in de verf

De menu’s ogen gelikt, de motoren blinken en zitten vol details en ook de circuits ogen erg realistisch. Grafisch kan het spel dus met de besten meedoen. Tenminste, er is wel degelijk een probleem. Je kunt als speler kiezen voor een hoge resolutie en een hoog detailniveau, en dan oogt alles zeer strak, maar dan is helaas de framerate ook kwalitatief uitermate teleurstellend. Het is daarom beter om voor de ‘high framerate’-modus te kiezen. Iets minder mooi is het dan dus wel, maar de speelbaarheid is toch echt belangrijker.

De audio is helaas niet van hetzelfde niveau. Je hoort het gezoem van de voertuigen, maar verder is het eigenlijk praktisch stil. Buiten de menu’s is er geen muziek en ook het geluid van de banden, wind of publiek sneeuwt totaal onder.

Geen sinecure

Je moet van goeden huize komen om echt los te kunnen gaan met RIDE 4. Zelfs als je ervoor kiest om alle hulpmiddelen aan te zetten, dan biedt het spel nog een flinke uitdaging. Ik kreeg daardoor echt een hele slechte eerste indruk, ook al heb ik wel vaker motorracespellen gespeeld. De motoren leken wel te besturen als tanks en voordat ik het wist vloog ik weer van mijn machine af.

Het helpt echt niet dat de ontwikkelaar ervoor heeft gekozen om de speler te laten beginnen met een hele reeks licentietests. Deze variëren van time trials en het zoveel mogelijk inhalen van anderen tot het rijden door poortjes. Als je ook maar een millimeter buiten het parkoers raakt, dan faalt de uitdaging meteen. De frustratie had daardoor al snel de overhand en voor de zoveelste keer herstarten was allesbehalve leuk.

Vreemd is het dat wanneer je eindelijk een gewone race mag rijden, het ineens een stuk makkelijk blijkt te zijn! De tegenstanders zijn aanvankelijk helemaal niet zo snel en in een race is een stukje buiten de baan raken helemaal geen ramp. Eindelijk vond ik het plezier in het racen. Houdt dus even vol, want het spel wordt beter naarmate je de besturing beter onder de knie krijgt en je eindelijk voorbij de tests bent gekomen (die helaas later vaker terugkomen).

Start van jouw carrière

In RIDE 4 race je niet gewoon een kampioenschap, maar kun je online racen, losse races rijden en een lange carrièremodus spelen. Helaas was voor de release van het spel online nog niemand te vinden, dus deze modus heb ik niet kunnen testen. Het is niet mogelijk om lokaal tegen anderen te racen. Tof is het wel dat de losse races ook zogenaamde ‘endurance races’ kunnen zijn. Deze kunnen zelfs tot 24 uur per race duren! Ik heb zelf nog goede herinneringen aan het spel Le Mans 24 Hours op de Dreamcast (en PS2), waar ik samen met twee vrienden 24 uur aaneengesloten heb gereden. Hetzelfde is hier dus ook mogelijk.

De carrière bestaat vooral uit vele losse evenementen. Deze vinden plaats op een indrukwekkend aantal parkoersen, die ook nog eens met verschillende circuitconfiguraties gereden kunnen worden. Vaak moet je voor de evenementen nieuwe motoren kopen of je kansen vergroten door je huidige machines op te waarderen tot heuse racemonsters. Jammer genoeg staat vrijwel elke race op zichzelf en is er een zeer gering aantal kampioenschappen beschikbaar. Het spel mist hierdoor samenhang en kan wat saai worden.

Dat gevoel van saaiheid doordrenkt RIDE 4. Nergens is er passie of flair. Je racet gewoon wat. Er zijn geen podiums, er gebeurt niets naast de parkoersen, er is geen muziek, er is geen verhaal. Het lijkt wel alsof alle tijd aan het ontwerpen van de parkoersen is besteed en dat men daarnaast het racen realistisch wilde maken, maar dat daarna de tijd op was. Moet er ook nog een leuk spel van gemaakt worden? Ach, dat komt de volgende keer wel!

De AI tijdens de races is in elk geval onberekenbaar. Het is tof om te zien dat niet steeds dezelfde rijders winnen en dat ze ook wel eens onderuit gaan. Jammer genoeg beuken ze je ook heel regelmatig van je motor. Vooral bij de start is het eerder regel dan uitzondering dat er iemand tegen je op ramt. Niet dat ik zelf altijd fair reed, al was dat vaak niet expres, maar vooral omdat ik mijn banden weer veel te snel had versleten. In de meeste races is een pitstop geen optie, dus dan wordt het glibberen naar de finish.