Tim Colman | donderdag 24 Nov 2022, 22:21

Serieus skateboarden zonder bekende namen op je Xbox, dat is Session: Skate Sim!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Session: Skate Sim heeft als doel je als gamer de pijn en doorzettingsvermogen te doen voelen wat een echte skater moet overhebben om z’n eerste ollie of kickflip te landen. Skateboarden is een moeilijke en heel technische sport. Dit vertaalt zich prima naar een casual game, zo weten we maar al te goed, maar lukt dat ook als het doel een hardcore sim game is?

Tony Skate Session XL

De Tony Hawk games overheersten jarenlang en recent opnieuw het skategame genre en terecht, want Neversoft landde de perfecte vertaling van flink ingewikkelde skate trucs tot een eenvoudige knoppen- en richtingcombinaties. Maar voor spelers die dichter bij het echte werk wilden komen was Tony Hawk net iets te casual. In 2007 kwam EA Black Box met het geliefde Skate, dat op zijn minst een hint gaf naar de simulatie. Het innovatieve, op joysticks gebaseerde besturingssysteem is geïnspireerd op de subtiele voetbewegingen van het echte skateboarden, waardoor het veel directer aanvoelde als de sport die het inspireerde.

Ik sta zelf wel eens op een skateboard en kan beamen dat Skate een pak dichter komt bij het echte werk en (hoewel ik enorme fan van de reeks ben) zie ik Tony Hawk meer als een liefdesbrief aan de skatecultuur inclusief kleurrijke personages en bijhorende muziek. Vele jaren later heeft Crea-Ture Studios het voorbeeld van Skate gevolgd, en biedt het iets dat zo toegewijd is aan de simulatie van skateboarden dat het eerder als een genregenoot van Flight Simulator of Assetto Corsa kan worden beschouwd dan als een collega van de Tony Hawk-games. Net als echt skateboarden is het een moeilijke, frustrerende en zeer lonende ervaring. Terwijl games als het sublieme OlliOlli, de nadruk leggen op de timing van de landing van je trucs en daarmee de geest van het skateboarden vakkundig vertaalden naar speelse videogame vorm, is session ongegeneerd toegewijd aan het pure realisme. Op zijn eigenzinnige, onvolmaakte manier legt het meer over skateboarden vast dan welk ander spel dan ook.

Hardcore

Met het woord hardcore, zo vat je de mindset van Session: Skate Sim nog het best samen. Het is zeker niet zo moeilijk als echt skateboarden, maar dit is een spel dat diep uitdagend is en je laat denken als een skateboarder. De ontwikkelaar Crea-Ture Studios heeft veel moeite gedaan om een skateboard-simulator te bieden. Daarmee hebben ze iets gebouwd dat de essentie van het echte skaten uitstekend weergeeft. Wat vertrouwd zal zijn voor degenen die tijd hebben doorgebracht met Tony Hawk of Skate games is de setting; een uitgestrekte stedelijke omgeving waarin je vrij kan rond bewegen en propvol met interessante spots en stedelijk meubilair voor grinds, big spins & flip tricks. Session doet het leukweg zonder puntensysteem, zonder verzamelobjecten en zonder veel mogelijkheden om gekke stunts te doen met je skateboard. Je krijgt zelfs de naam van een truc niet eens te zien als je hem succesvol hebt uitgevoerd. De motivatie om te spelen is het verkennen van het skateboarden en de beloningen zijn de trucs en een perfecte landing zelfs. Het begint allemaal heel bescheiden en je hebt geduld nodig: in je eerste uur moet je beginnen met simpele kickflips op de grond. Nog vele uren later kan je pas een 360-graden draai van een hoogte landen of op een plantenbak springen in een 50-50 grind.

Het unieke spelgevoel van Session wordt bereikt door een combinatie van de physics en de besturing. Afhankelijk van je houding vertegenwoordigt de ene duim de voorste voet en de andere de achterste voet. Als je stevig op het board staat, bepaal je door in een bepaalde richting te duwen waar je het gewicht van elke voet plaatst. Trek je achterste voet terug en plaats duw je je gewicht naar achteren, rol je zo een manual in. Duw je met je achterste voet je plank de lucht in en trek je ze met je voorste voet verder door dan doe je je eerste ollie. Je twee duimen nemen dus de rol over van je twee voeten op de echte plank. Geloof me, dit vraagt enorm veel oefening om de meest simpele trucs te landen. Wat bij Tony Hawk met één druk op knop gebeuren, kan nu meerdere pogingen vragen om zonder letsels te landen.

De doelen zelf zijn goed ontworpen en leuk om uit te voeren, maar dan zijn die doelenlijsten wel beschikbaar. Aan het begin van elke missie geeft het spel een lijst met doelstellingen, maar daarna is die lijst alleen beschikbaar als de speler een van de trucs op de lijst uitvoert. Het detectiesysteem van het spel om te bepalen of de truc is voltooid, is echter zo inconsistent dat zelfs als de truc perfect wordt uitgevoerd, het volledig op toeval berust of de truc telt. Het spel geeft geen inzicht of feedback over wat de speler verkeerd doet. Het deed me nog het meest denken aan Skater XL die in juli 2020 uitkwam op Xbox, ook een besturingssysteem dat een meer technische speelstijl mogelijk maakte (zelfs in vergelijking met Skate) en niet meer dan een open omgeving om zelf lijnen in te plannen zonder veel meer kader.

Sketchy

Ik hoor de fans van het genre al denken: Klinkt leuk, perfecte game om de tijd door te komen tot Skate 3 uitkomt. Net iets uitdagender dan z’n concurrent, dus laat maar komen. Maar waar Skate uitblonk in z’n openheid en gebruiksvriendelijkheid, maakt Session: Skate Sim het de speler ook moeilijk om aan z’n sessies te beginnen. In het begin van de tutorial voelt de besturing nieuw en spannend aan, maar naarmate het complexer wordt, wordt zelfs skaten in een rechte lijn of het ollie-en op een stoeprand ontmoedigend en moeilijk. Je bestuurt elke voet apart, maar de knoppen worden niet toegewezen aan de voet die op een bepaald moment de achter- of voorvoet is. In plaats daarvan wordt de besturing toegewezen aan de achtervoet en de voorvoet, zoals ze zouden zijn als de speler in de regular of de goofy houding staat die hij aan het begin van het spel heeft gekozen. Dus bij het uitvoeren van een switch beweging (draaien van regular naar goofy), bestuurt de stick die de achterste voet bestuurt plotseling de voorste voet.

Ondanks dat het spel uiterst frustrerend is, doet het toch een paar dingen goed. Het verhaal is bijzonder knap geschreven. Door middel van geschreven dialogen geeft het spel een achtergrondverhaal voor het spelpersonage, waarin wordt uitgelegd waarom hij al bekend is met de basismechanismen van het skaten en blijkbaar zeer gerespecteerd wordt in de gemeenschap. De vermelding van een blessure, meer dan tien jaar voor het begin van het spel, wordt gebruikt om een volkomen geloofwaardig uitgangspunt te creëren voor waarom je personage sneller leert dan wie dan ook in het echte leven. En de manier waarop het spel ervoor kiest de vierde muur te doorbreken is perfect getimed en nooit te veel gebruikt. De personages, doelstellingen en decors zien er allemaal uit alsof ze zo uit een echt, modern skatepark komen. Prachtige details zoals de semi-retro VHS-stijl interface en de fisheye-lens presentatie in de fotomodus zijn het bewijs dat de ontwikkelaars van Crea-Ture in de kern skaters zijn. Tot slot mist Session: Skate Sim gewoonweg een paar maanden extra werk. De wereld is vrij leeg (geen verkeer bijvoorbeeld in de stad), gezichten lijken van steen gemaakt, iedereen draagt een pruik en echte gelaatsuitdrukkingen bestaan niet in deze wereld. Qua bugs zijn hit detection-fouten de meest voorkomende, maar andere onvolkomenheden maken een al extreem moeilijke en frustrerende ervaring nog erger.