XBW

Tim Colman | maandag 3 Jun 2024, 23:57

System Shock is een remake van een FPS uit 1994, heeft de ontwikkelaar zijn best gedaan? Lees onze recensie!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Nightdive Studios' remake van de klassieke game System Shock uit 1994 is een bewijs van de blijvende aantrekkingskracht van het origineel. Ik kreeg de game als cadeau toen we net een cd-rom speler in dePC bij ons thuis hadden laten installeren en deze remake weet de sfeer van het origineel perfect te vangen. Daarnaast blaast deze remake het survival horror-genre nieuw leven in, maakt het toegankelijk voor een nieuwe generatie en behoudt tegelijkertijd de essentie van wat het origineel tot een geliefde klassieker maakte.

Opnieuw naar Citadel Station; een nostalgische maar toch frisse ervaring

System Shock speelt zich af in een retro-futuristisch universum waarin het jaar 2072 opvallend veel lijkt op een toekomstvisie uit 1994. Het verhaal speelt zich af aan boord van Citadel Station, een ruimtestation dat eigendom is van de sinistere megacorporatie TriOptimum. Spelers kruipen in de huid van een naamloze hacker die door een corrupte manager bij TriOptimum wordt gedwongen om de ethische beperkingen van de AI van het station, SHODAN, uit te schakelen. Nu haar beperkingen zijn opgeheven, verklaart SHODAN zichzelf tot God en begint ze aan een missie om de mensheid te vernietigen door middel van een reeks snode plannen, waaronder ruimtelasers en een grotesk virus. Het universum van de game is een meeslepende mix van dystopie, geavanceerde technologie en griezelig isolement.

In de ruimte hoort niemand je puzzelen

De gameplay van System Shock draait om het navigeren door de labyrintische levels van Citadel Station, puzzels oplossen en de ontmoetingen met verschillende vijanden zonder kleerscheuren doorstaan. De remake heeft het ingewikkelde levelontwerp van het origineel behouden, waardoor spelers elk hoekje en gaatje moeten verkennen om verder te komen. De kaart in de game is gedetailleerder dan voorheen, maar vereist nog steeds dat spelers goed opletten en aantekeningen maken om de locaties van codes en voorwerpen bij te houden.

Een van de nieuwe functies in de remake is het recyclingsysteem, waarmee spelers rommel kunnen verzamelen en recyclen voor credits. Deze credits kunnen worden gebruikt om wapenmodificaties en andere nuttige voorwerpen te kopen, wat een nieuwe laag strategie toevoegt aan het voorraadbeheer. Het kleine compartiment van de recycler zorgt er echter voor dat spelers vaak moeilijke beslissingen moeten nemen over wat ze houden en wat ze weggooien.

De puzzels in het spel, waaronder junction boxes en cyberspace-secties, bieden een bevredigende uitdaging. Vooral de cyberspace-secties zijn vernieuwd en bieden nu een leukere en visueel aantrekkelijkere ervaring. Deze minigames zijn een leuke afleiding van de hoofdgame en helpen de spanning te verdrijven.

System Re-Shocked

Vanaf het moment dat je van de medische tafel in Citadel Station stapt, is de visuele revisie meteen duidelijk. Nightdive Studios heeft fenomenaal werk geleverd door de graphics van de game te vernieuwen met behoud van het iconische ontwerp van het origineel. De gangen van Citadel Station gloeien onheilspellend op met grimmige, glanzende afwerkingen die de sinistere sfeer versterken. De vijanden, variërend van mutanten tot cyborgs, hebben een aanzienlijke visuele upgrade gekregen, waardoor ze angstaanjagender zijn dan ooit.

Het audio-ontwerp is al net zo indrukwekkend. De soundtrack en geluidseffecten van de game zijn zorgvuldig gemaakt voor een meeslepende en zenuwslopende ervaring. SHODAN, de kwaadaardige AI-antagonist, behoudt haar ijzingwekkende aanwezigheid met stemacteerwerk dat haar minachting voor de mensheid perfect weergeeft. Terri Brosius, de oorspronkelijke stemacteur, keert terug met een onvergetelijke performance die bijdraagt aan de griezelige sfeer van de game.

Horten en stoten

Hoewel de remake op veel gebieden uitblinkt, hapert hij een beetje in de gevechten. Vooral de mêleegevechten voelen onbevredigend aan. Vijanden met mêlee wapens een klap geven mist het gewicht en de impact die ik zou verwachten, waardoor het moeilijk is om te zien of aanvallen effectief aankomen. Dit is een klein minpuntje in een verder solide gevechtssysteem met een grote verscheidenheid aan wapens, van conventionele geweren tot futuristische energiewapens.

De moeilijkheidsgraad van System Shock is een ander aspect dat spelers kan verdelen. Het spel houdt je niet bij de hand; het vereist zorgvuldig verkennen, notities maken en puzzels oplossen. Dit kan ontmoedigend zijn voor nieuwkomers die niet gewend zijn aan de meedogenloze aard van oudere games. De remake bevat echter aanpasbare moeilijkheidsopties waarmee spelers de ervaring aan hun voorkeuren kunnen aanpassen, waardoor het toegankelijker wordt zonder afbreuk te doen aan de kern van de uitdaging.

In mijn allereerste speelronde in 1994 deed ik er een week over om uit de eerste ruimte te geraken. Ik was Doom gewend en kende enkel rechtoe rechtaan infirst-person spellen. Het levelontwerp in System Shock is zowel een zegen als een vloek. Hoewel het een lonend gevoel van verkenning geeft, kan het ook ongelooflijk makkelijk zijn om te verdwalen. De levels zijn complex, met talloze gangen, kamers en verborgen gebieden om te ontdekken. Deze complexiteit is trouw aan het origineel, maar kan frustrerend zijn voor spelers die niet gewend zijn aan zo'n non-lineair ontwerp.