Casper Egas | woensdag 27 Mrt 2019, 12:00

Windscape is een felgekleurde Minecraft-achtige avonturengame van een kleine studio. Is dat leuk om te spelen? Lees verder.

Review

Rating 6/10
User rating 0/10
  • Mooie mix van geslaagde spellen
  • Wordt steeds leuker
  • Audiovisueel lang niet gek
  • Voelt wat leeg
  • Vechtsysteem is matig
  • Alles verschijnt steeds opnieuw
  • Matige AI

Gespeeld op Xbox One X

Houd je van Zelda, The Elder Scrolls en Minecraft? Dan zit je met Windscape goed, want het spel is een combinatie van deze drie succesvolle franchises. Windscape is overduidelijk met een veel kleiner budget gemaakt en is een typische indiegame. Het prijskaartje van een slordige twintig euro past daar dan ook bij. Is het mogelijk om met een klein team en een klein budget een indrukwekkende actiegerichte RPG te maken of kun je beter je geld op zak houden?

REVIEW

Vrolijke, kleurrijke luchtigheid

Je speelt in Windscape een meisje dat van avontuur houdt, maar verder geen noemenswaardige eigen persoonlijkheid heeft. Je begint op de boerderij van je ouders, waar je even kort de basis van het spel geleerd krijgt. Je wordt vervolgens op pad gestuurd om iets te bezorgen en hebt naderhand nooit meer een reden om ooit nog thuis te komen.

Na wat kleine klusjes kom je erachter dat de eilanden, die in de lucht zweven, om een of andere reden dreigen uit elkaar te vallen. Het is dus zaak hier iets aan te doen, want iets anders aan je hoofd heb je toch niet. Het verhaal heeft zeer weinig om het lijf en alle personages hebben vrijwel niets interessants te zeggen. Al snel voelt het spel hierdoor wat leeg. Er is geen extra sfeer en er zijn weinig mogelijkheden om je echt in de wereld onder te dompelen.

Ook grafisch valt deze leegheid op. Het spel speelt vanuit een eerste persoonsperspectief en lijkt qua wereld op een soort kleinschalige Elder Scrolls-game, maar dan zonder alle leuke details. Alles oogt wat willekeurig neergekwakt. Op zich is er wel gedacht over een bijzondere stijl, want grafisch bestaat het spel grotendeels uit zogenaamde flat shaded polygons, oftewel 3D zonder texturen. Dit doet mij erg denken aan spellen als Virtua Fighter, Virtua Racing en andere vroege 3D-spellen uit begin jaren 90. Soms geeft dit een erg charmante look, maar ik vind de extreem felle kleurkeuze niet altijd geslaagd. Van mij had het ook niet gehoeven dat een klein deel van de objecten wel texturen heeft. Ook het ontwerp van tegenstanders en andere personages is nogal saai, met enkele positieve uitschieters (zoals de orken).

De audio is ook geen onverdeeld succesverhaal. De klassiek klinkende muziek met veel piano erin klinkt goed en heeft mooie melodieën, maar valt ook in herhaling, omdat er maar weinig verschillende tracks te horen zijn. Geluidseffecten klinken heel basaal en geen van de personages is verzien van een echte stem; je hoort alleen wat gebrabbel.

Een steeds leuker wordend avontuur

Aan het begin van het spel gebeurt er vrij weinig. Dit zorgt ervoor dat je het spel spelenderwijs kunt leren, maar ook voor verveling. De basiselementen van het spel zijn afzonderlijk namelijk niet zo geweldig. Zo lijkt het vechten op de Elder Scrolls-games, maar dan wat minder precies. Geen goed teken, want dit voorbeeld wordt al vaak om de vechtmechanieken bekritiseerd. Daarbij komt dat de AI van de tegenstanders bedroevend slecht is. Zo staan monsters vaak roerloos voor je of blijven ze haken achter een object in de omgeving. Daarnaast moet je vooral veel grondstoffen verzamelen. Dit gaat net als bijvoorbeeld Minecraft, maar heeft zeker niet zoveel diepgang. Je kunt bijvoorbeeld gerechten koken, maar dan heb je slechts keuze uit twee simpele recepten. Ook is er geld, maar is er vrijwel niets noemenswaardigs te koop. Ook jammer is dat alles in het spel tijdelijk is; of je nou een boom om hakt of een tegenstander doodt, even later verschijnen ze weer opnieuw.

Gedurende het spel nam het plezier echter steeds meer toe. De omgevingen worden groter en uitdagender, je krijgt wat meer spreuken tot je beschikking en dungeons worden interessanter en complexer. Ook kun je op simpele wijze met een luchtschip naar andere eilanden vliegen. Een aardig element, maar verwacht zeker geen Skies of Arcadia. Alle eilanden hebben wel een eigen sfeer en worden gedurende het spel creatiever. Al met al kun je best een paar avonden zoet zijn met Windscape. Als dan beseft dat het spel door slechts een paar mensen is gemaakt, dan is dat lang niet gek.

Conclusie

Of Windscape een goede aankoop is hangt af van je verwachtingen. Al heb je zin in een ongecompliceerde mix tussen Zelda, Minecraft en The Elder Scolls en vind je het niet erg als een spel wat minder vol en gelikt is, dan kun je jezelf best vermaken met Windscape. Een kritische blik zal echter de vele kleine en wat grotere zwakheden van het spel blootleggen.

Reacties

Login of registreer om te reageren.