Casper Egas | maandag 29 Okt 2018, 14:19

Het grootste avontuur van de jonge Lara tot nu toe; lees hier de recensie van Shadow of the Tomb Raider

Review

Rating 8/10
User rating 0/10
  • Grafisch prachtig
  • Meer puzzelen en verkennen en minder vechten
  • Lijkt erg veel op zijn voorganger
  • Veel te doen
  • Weinig origineel
  • Dorpjes met quests niet geslaagd
  • Nog meer zwemmen?
  • Verhaal valt tegen

Rise of the Tomb Raider vind ik een fantastisch spel. Ik keek dan ook met smart uit naar het vervolg, dat tevens het derde deel van de reboot van Tomb Raider is. Shadow of the Tomb Raider is echter niet gemaakt door het fantastische Crystal Dynamics, maar door Eidos Montreal, waardoor bij mij de vraag rees, of zij hetzelfde niveau konden halen. Is Shadow of the Tomb Raider een evolutie of is het een slap aftreksel van Rise of the Tomb Raider geworden?

REVIEW

Schaduwzijde

Lara Croft is dit keer weer helemaal terug in haar comfort zone. Het spel speelt zich af in de jungles van Peru en vooral in tal van tombes. Dit is echt een prachtige setting voor het spel; de bossen, kliffen en wateren zijn prachtig en de ruïnes van de tempels en tombes van de inca’s en maya’s zien er geweldig uit. Het verhaal begint spectaculair, wanneer Lara een ceremoniële dolk steelt waar een vloek op rust. De wereld wordt opgeschrikt door enorme aardbevingen en lijkt volledig ten onder te gaan. Lara geeft zichzelf de schuld. Haar hebberigheid heeft vele doden ten gevolge gehad. Deze meer duistere toon dan voorheen lijkt een mooie vondst, maar komt uiteindelijk niet echt uit de verf. Het verhaal is grotendeels vergezocht en cliché en is daardoor een gemiste kans. Er zijn echter wel memorabele scenes die wel de moeite waard zijn. Vooral de scene die je speelt als Lara in haar kinderjaren vond ik indrukwekkend. De actrice die Lara speelt doet een geweldige job en sommige scenes zijn daardoor echt bewogen. Een deel van de andere acteurs presteert ook goed, maar vooral de kleinere rollen zijn van een veel lager niveau. Ook de bijrol van Jonah vond ik niet geslaagd. Deze partner van Lara is eerder ballast, dan dat hij echt een leuke toevoeging aan het verhaal is. Ook zijn uitspraak van Lara, dat meer klinkt als Laura, werkte op mijn zenuwen.

Als een echte schat?

Aanvankelijk was de magie uit de vorige twee delen helemaal terug. Een nieuwe omgeving, een nieuw verhaal, maar grotendeels hetzelfde spel als Tomb Raider en Rise of the Tomb Raider. Grafisch is het spel zowaar nog mooier dan voorheen. Lara ziet er ietwat anders uit, maar niet op een negatieve manier. Vooral de omgevingen en de hoofdpersonages zijn werkelijk prachtig. Ook de HDR-belichting is geweldig. De minder belangrijke personages zijn er helaas wat gedateerd uit. Er is duidelijk minder tijd aan hun modellen besteed dan aan de hoofdpersonages. De audio van het spel is kwalitatief hoogstaand. Geluidseffecten klinken overtuigend en de soundtrack brengt de juiste sfeer. Alles straalt kwaliteit uit.

Toch ben ik na het uitspelen van het spel niet over alles even positief. Er is wat minder aandacht voor detail dan voorheen. Er zijn regelmatig kleine dingetjes, zoals haperingen in de framerate, rare overgangen in animaties en kleine bugs, zoals falende lipsynchronisatie. Ook is er weinig nieuws te beleven, alles geeft op den duur een beetje een been there, done that-gevoel.

Betere focus?

In de voorgaande delen vond ik dat de focus soms wat te veel liggen op het schieten en te weinig op het verkennen en puzzelen. In Shadow of the Tomb Raider is dat anders. Vooral het begin van het spel is fantastisch, met bijna geen gevechten en vooral eenzaam verkennen in de prachtige jungle. Af en toe een toffe puzzel, die op de hoge moeilijkheidsgraad niet voorgezegd wordt. Vaak is het niveau precies goed, waardoor ik uitgedaagd werd, maar ook nooit vast kwam te zitten.

Af en toe moet er natuurlijk wel gevochten worden. Zo zijn er weer beschermde wilde dieren die natuurlijk afgeslacht moeten worden en is de oude vijandelijke organisatie Trinity weer terug. Het vechten met de boog is nog steeds tof, maar vooral het sneaken speelt een grote rol. Leuk is dat je jezelf met modder kunt insmeren om minder op te vallen. Ook de bijzondere outfits zijn de moeite waard. Gelukkig wordt er geen nadruk gelegd op het vechten en draait het spel vooral om het plunderen van tombes. Zo nu en dan is er ook een spektakelstuk, dat speelt als een soort 3D Sonicspel. Je rent jezelf, als op rails, suf en alles om je heen stort in en/of ontploft. Een leuke toevoeging voor even, maar na verloop van tijd valt het wat in herhaling.

Een veel minder leuke toevoeging zijn de dorpjes. Deze zitten vol met oninteressante burgers en flauwe subquests. Ga naar A, loop naar B, zoek een voorwerp, praat met iemand, schiet wat mensen neer; meestal is het vooral tijdvulling. Het spel is hierdoor kunstmatig verlengd. Dit was niet nodig geweest, omdat het spel lang zat is. Af en toe is het tempo hierdoor wat weg. Alle tombes vol puzzels zijn veel meer de moeite en creatief samengesteld. Deze toevoegingen voelen juist niet als vulling, maar als een van de leukste onderdelen van het spel.

Het klimmen en verkennen is erg leuk en uitdagend genoeg. Er is net genoeg informatie om je vooruit te helpen, zonder de uitdaging weg te halen. Opvallend genoeg moet je steeds weer zwemmen. Het water is mooi en de besturing is adequaat, maar het steeds dealen met zuurstofgebrek en het zwemmen door tunnels gaat vervelen.

Conclusie

Shadow of the Tomb Raider is een tof spel dat zich redelijk kan meten met Tomb Raider en Rise of the Tomb Raider, maar weet ze zeker ook niet te overtreffen. De focus op het tombes plunderen en puzzelen, in plaats van het vechten, is erg geslaagd te noemen, maar de trage stukken in de dorpjes zijn een stap terug. Aan het eind van Shadow of the Tomb Raider was ik er na drie delen wel een beetje klaar mee. Het is weer tijd voor iets nieuws.

 

Reacties

Login of registreer om te reageren.