Joeri Tits | vrijdag 20 Jan 2017, 15:25

Silence: The whispered world 2 is de eerste release van de Silence reeks op de Xbox one. Lees hier de review!

Marco Borsato zingt het al jaren: de meeste dromen zijn bedrog. Maar stel je eens voor dat dit niet zo is, en alles wat je droomt echt is in een fantasievolle, maar bestaande wereld? Silence: The Whispered World 2 vertelt zo een verhaal waarin de dunne lijn tussen realiteit en fictie wordt bewandeld.

Silence: The Whispered World 2 is blijkbaar een vervolg op een PC-game uit 2010. Ik moet bekennen dat ik van deze franchise nog nooit gehoord had. Ook haar Duitse ontwikkelaar, Daedalic Entertainment, kwam mij maar vaag bekend voor. Onderzoek leerde mij dat zij al verschillende jaren point-and-click adventure games maakten voor de pc en dat zij vanaf dit jaar hun games ook uitbrengen naar de consoles. Hoe dan ook, ik kan jullie geruststellen. Je hoeft het eerste deel niet gespeeld te hebben om het verhaal te kunnen volgen. De personages verwijzen soms wel naar het verleden, maar dit zorgde er niet voor dat het onbegrijpbaar was.

Het spel start wanneer Noah op zoek gaat naar zijn jongere zusje Renie terwijl zij aan het spelen is in de sneeuw. Er heerst oorlog en bommenwerpers vallen het dorpje van onze vrienden aan. Noah en Renie gaan schuilen in een bunker. Weken gaan voorbij en onze vrienden vinden geen oplossing. Wanneer Noah aan de druk van de aanhoudende oorlog lijkt te bezwijken en Renie haar nog kan optrekken aan haar fantasierijke overtuiging, ontdekken zij Silence. Silence is een de wondere wereld tussen leven en dood. Over het verdere verloop van het verhaal wil ik niet te veel kwijt, omdat ik hiermee jullie spelvreugde zou verminderen.

Noah en Renie in Wonderland

Silence lijkt wel de wereld van Alice in Wonderland met een Middle-earth sausje. De omgevingen zijn geweldig en uitgerust met veel rand animatie op de achtergrond. De ontwikkelaar gebruikt een cartoonachtige grafische stijl waardoor het lijkt dat je naar een animatie aan het kijken bent. De vele personages die je tijdens het verhaal gaat tegenkomen laten je dit gevoel ook bevestigen. Het opmerkelijkste schepsel is Spot. Spot is naast onze twee vrienden, het derde speelbare personage. Spot is een rupsachtig wezen dat zich verschillende gedaantes kan aanmeten en ons helpt in het oplossen van de puzzels. De andere personages zijn divers, maar blijven, op eentje na, vaak op de achtergrond. Dit is jammer, want ik had graag meer van hen willen ontdekken. De tussenfilmpjes zijn geweldig, al springen het begin- en eindfilmpje toch wel in het oog. Ook met de audio zit het goed. Er wordt tussendoor mooie sprookjesachtige muziek gebruikt en de themesong bleef bij mij na het spelen hangen.

Het spel wordt verkocht als een point-and-click adventure. Dit is het zeker, zo moet jij je continue een weg banen door Silence met het oplossen van puzzels. Het niveau van deze puzzels is verschillend, maar echt moeilijk wordt het niet vaak. Dit is op zich geen probleem, maar enkel een aantekening voor gamers die op zoek gaan naar een meer uitdagend point-and-click game. Het spel gaat veel meer om het verhaal en de beleving, dan om de puzzels. Sommige stukken van de chapters gaan dan ook enkel maar over het terugbrengen van een bepaald object naar een andere omgeving. Een minpunt hierbij is dat de laadtijden om naar een ander scherm te gaan lang duren. Dit haalt er de snelheid in het al rustige spel nog meer uit. De gameplay is vanzelfsprekend eenvoudig. Je gebruikt maar een aantal knoppen van je controller. Leuk is dat je bij de instellingen zelf kan beslissen of je wilt weten wat je kan aanklikken in de omgeving en of je tips wilt ontvangen. Hiermee kan je eenvoudig de moeilijkheidsgraad wat verhogen. De besturing op zich werkt wel wat stroef. Als objecten in elkaars buurt liggen, druk je vaak op het verkeerde. Je merkt dat het spel beter tot zijn recht komt met een toetsenbord en, vooral, met een muis. Dit is jammer en iets wat ik de laatste tijd regelmatig heb opgemerkt met point-and-click games op consoles. Ontwikkelaar Tellgame games heeft nochtans laten merken dat dit wel kan functioneren.

Voorspelbaar, maar emotioneel

Je krijgt door het spel heen dikwijls verschillende emotionele vragen, maar buiten de reactie wat erop volgt, veranderen deze het verloop niet. Het spel kent wel twee verschillende einden. Op zich is het leuk, maar ik denk niet dat veel mensen de volledige game hiervoor opnieuw gaan spelen. De rest van het spel is namelijk helemaal hetzelfde. Het verhaal is eigenlijk flinterdun en moet het vooral hebben van de band die je krijgt met Silence en haar bewoners. Ondanks dat je het einde kan voorspellen, was dit zeer ingrijpend en gaf het me een krop in de keel. Het spel valt uit te spelen op ongeveer 7 uur, al kan je de speeltijd verlengen met de specifieke functies die de moeilijkheidsgraad verhogen.

Conclusie

Silence: The Whispered World 2 neemt je mee naar een prachtige wereld. De puzzels zijn soms wat te gemakkelijk, maar dat is eigenlijk niet erg. De game leeft door haar diverse personages, sprookjesachtige sfeer en het emotionele, maar weliswaar dunne verhaal. Ik kan enkel hopen dat de ontwikkelaar snel met een nieuw deel komt, want dit kan een franchise worden met een groot potentieel. Ik kan hen dan wel aanraden om de besturing voor de consoleversie in orde te maken en de laadtijden tussen de verschillende omgevingen te verkleinen.