Tim Colman | woensdag 4 Jul 2018, 16:37

Een Horror avontuur 'Through the Woods' is uit voor de Xbox One. Lees hier de review

Review

Rating 6/10
User rating 0/10
  • Goeie soundtrack & geluidskeuze
  • Lichtseffecten ondersteunen de gameplay
  • Vijanden bepalen de sfeer

  • Slaagt algemeen gezien niet in z’n opzet
  • Noorse mythologie niet goed geïntegreerd

Through the woods. Wat ging er exact fout met dit veelbelovende, maar zeer middelmatige third-person horror adventure spel. De Noorse mythology als basis, een onheilspellend bos en een verhaal over een moeder en haar vermiste zoon zijn in principe de perfecte ingrediënten voor een suspensevolle game.

review

Het spel start met de moeder en haar zoontje Espen die net aankomen in hun verblijf aan een meer. Al snel wordt het duidelijk dat Espen een bezig baasje is dat moeilijk kan stilzitten en voortdurend vragen afvuurt. De moeder heeft duidelijk moeilijkheden om Espen te volgen en lijkt moe en onthecht. We zien ook eerder via een monoloog dat de moeder een beetje door het leven spartelt. Ideale grond dus voor de plotse verdwijning van Espen. Later wordt nog duidelijk dat deze problematische situatie slechts het begin is en krijgt dit uitje in het bos een grotere symbolische betekenis. Het spel slaat duidelijk een controversiële weg in. Niet enkel met het onderwerp (verdwijning van een kind), maar evenzeer met enkele personages en de beslissingen die ze nemen. Na de eerste scenes word je al snel meegenomen op een reis die sterk gedragen wordt door de personages, maar ook sterk verweven is met de erfenis en geschiedenis van deze bosrijke regio.

Qua controle kleurt het spel mooi binnen de lijntjes. Controleschema is duidelijk en voldoende reactief. Je hebt dan ook niet gek veel verschillende acties. De tutorial is mooi geïntegreerd en voelt niet geforceerd aan. Het eerste half uur voelt het spel compleet aan als een walking simulator, typisch voor het genre. Ook zijn er weinig momenten van interactie. Het is vooral de regio waarin we ons bevinden die voor de kruiding zorgt, want buiten wat verhaal via dagboeken die je vindt en enkele zeer sporadische gesprekken zijn er geen uitwisselingen met andere personages Gelukkig wordt het spel opengetrokken na de eerste dertig minuten dankzij een paar stevige stukken uit de Noorse mythologie, het betere sluipwerk en nieuwe functies voor je zaklamp. Spijtig genoeg is die laatste niet echt super betrouwbaar, dus enkel inzetbaar als het echt moet.

Eerlijk gezegd komt de titel wat misleidend over, want buiten enkele sporadische momenten op het bospad loop je vooral door grotten, kleine dorpjes en in de bergen en niet zozeer door de bossen. Het geheel voelt weinig doordacht aan. Elementen worden geïntroduceerd en dan vrij snel afgevoerd. Zo vind je tijdens je tocht regelmatig landmarks zoals hoge gotische deuren. Leuk en mooi allemaal, maar ze vervullen geen specifieke functie en lijken er enkel te staan om een zekere stijl toe te voegen. De folklore lijkt een toevoeging op het laatste moment en werd niet voldoende geïntegreerd, wat van de speler een grote inspanning vraagt om bij de les te blijven en betrokken te geraken bij het verhaal.

Zuchten & gorgelen

De meerderheid van de locaties zijn grafisch sterk uitgewerkt met het nodige gevoel voor detail. De lichteffecten komen volledig tot hun recht, gezien een groot deel van de gameplay gebaseerd is op je zaklamp. Je zal zeker af en toe de neiging hebben om gewoon stil te staan en de omgeving te bewonderen. De uitzichten zijn prachtig en vooral de rode bladerpracht tijdens de latere delen van het spel bewijzen de doorgedreven art direction. De character models komen stijf over en missen letterlijk elke vorm van uitdrukking zowel in hun gezicht als in hun ledematen. De geluiden en soundtrack van Through the Woods zijn de meest geslaagd elementen. De ambient soundtrack zet met een perfect gekozen toon de sfeer van het spel. De spanning in het spel wordt dan weer vooral opgedreven door de geluiden van je tegenstanders: van gorgelende kelen tot gesniffel en gezucht.

 

Conclusie

Als ik alle elementen samenleg is het moeilijk om Through the Woods aan te raden. Zelfs via een stempel als cult game of ruwe diamant is er te weinig terug te vinden waarin de makers slagen in hun opzet. De Noorse mythologie komt er te weinig uit en het is vrijwel onmogelijk om wat empathie op te bouwen met de personages, toch niet onbelangrijk in een spel dat het vooral van z’n verhaal moet hebben. Algemeen gesproken is Through the Woods een oppervlakkige experience waarin op basis van de opzet zeker meer had gezeten.

Reacties

Login of registreer om te reageren.