Het spel wordt offline en online met gedeeld scherm gespeeld. Je ziet dus altijd wat de ander doet. Soms is het scherm van de ene speler zelfs groter dan dat van de ander, of wordt er een scherm tijdelijk even weggedrukt om een filmische impressie te geven. Het hele camerawerk is bijzonder mooi gedaan en geeft je de indruk alsof je in een filmhuisfilm zit. Jammer genoeg komt de sfeer van de jaren zeventig, waarin het verhaal zich afspeelt, nauwelijks over. Buiten wat kleding, kapsels en auto’s zou het spel bijna net zo goed in het heden kunnen plaatsvinden. Echt toffe muziek uit de periode ontbreekt bijvoorbeeld.

De samenwerking is natuurlijk cruciaal om het spel succesvol te voltooien. De gameplaystijlen variëren hierbij veelvuldig. Vaak kun je rustig rondlopen om omgevingen te verkennen en om met mensen te praten. De stemmen zijn hierbij goed ingesproken en de conversaties vaak goed geschreven en zelfs komisch. Er is ook regelmatig iets van een nevenactiviteit, zoals een computerspelletje, darten of honkballen te vinden om je bezig te houden. Andere delen van het spel laten je af en toe sneaken, vechten, voertuigen besturen of bestaan uit enorme vuurgevechten.

De afwisseling in speelstijlen is bijzonder leuk, zeker omdat overal samenwerking erg aangemoedigd wordt. Vaak is het spel asymmetrisch en moet je allebei wat anders doen en is de aanpak van Leo duidelijk anders dan die van Vincent. Dit geldt zelfs voor kleine details, zoals bij een situatie in een tankstation dat we moesten overvallen: Leo pakte wat bier uit de koelkast, dronk er wat slokken van en zette het weer terug, terwijl Vincent begon te praten over hoe hij vissen miste toen hij een molentje zag liggen. Ook in de gesprekken met andere personages zijn de onderwerpen en uitkomsten vaak verschillend.

Helaas is A Way Out een voorbeeld van een spel waarin alles een beetje kan, maar nergens in uitblinkt. Het sneaken is niet overtuigend door wel erg domme tegenstanders, het vechten bestaat vooral uit knoppen rammen, de schietpartijen heb je in tig spellen beter gezien en het rijden in voertuigen is bijna lachwekkend slecht. Ik vond persoonlijk het samen roeien in een bootje de leukste vondst en een perfecte uitdaging om samen te werken.

Lakse bewaking?

Vooraf dacht ik dat A Way Out zich grotendeels in de gevangenis zou afspelen, maar dat bleek niet waar te zijn. De gevangenis is nogal slecht beveiligd en je bent voordat je het weet al buiten. Een groot deel van het spel speelt zich dan ook buiten af. Ondanks de vaak komische vibe, stoorde ik me toch regelmatig aan de nogal onrealistische situaties. Zo moet je bijvoorbeeld achter het toilet in de cel een ontsnappingsroute maken, maar blijkt het toilet helemaal los te staan en kun je hem zo opzij schuiven. Hoe spoel je dan door en waar gaat de boodschap dan heen? Ook werd er gefouilleerd, maar was er direct achter deze controlepost een tralieraampje, waardoor je zonder problemen alles door kon geven. De spanning gaat wat verloren als de ontsnapping wel erg makkelijk wordt gemaakt.


Deze onrealistische situaties sluiten wat mij betreft ook slecht aan bij het serieuze verhaal met emotionele momenten en de filmische sfeer van het spel. Ook had ik mij voorbereid op een epische ontsnapping en bleek ik al snel op de vlucht te zijn. Dat was niet wat ik mij bij de titel A Way Out had voorgesteld. Dit neemt niet weg dat de slordige zes uur die dit spel lang is, mede door de samenwerking en de grote afwisseling meer dan onderhoudend is. Zou dit spel alleen gespeeld moeten worden, dan was een groot deel van de appeal weg.


Grafisch zul je naast het mooie camerawerk ook niet echt getrakteerd worden op een spel van de bovenste plank. Soms ziet dit Xbox One Enhanced-spel er mooi uit, maar even zo vaak dacht ik bij mezelf, oef, dit is lelijk. Het is alsof er niet overal evenveel aandacht in is gestopt. Als je echter bedenkt dat A Way Out een onderdeel is van de campagne van Electronic Arts om kleine ontwikkelaars een kans te geven, dan zou je kunnen zeggen dat het een ruim bovengemiddeld mooi uitziend spel is van een kleine developer. Leuk detail is dat Vincent wel erg veel op mezelf lijkt, waardoor de keuze voor dit personage van mij natuurlijk snel was gemaakt.