Joeri Tits | maandag 17 Apr 2017, 14:09

Review

Rating 7/10
User rating 7/10
  • Niet kinderachtig
  • Vijf grote, open werelden
  • Speelduur
  • (Voorlopig) groot cameraprobleem
  • Dialogen via tekstvensters
  • Niet elke minigame is even leuk

Kickstarter is een prachtig medium. Ik betrap me er dikwijls op dat ik bij verveling wel eens naar de website surf om de nieuwste hypes te ontdekken of gewoon om eens te gluren waarvoor ze nu weer geld inzamelen. Yooka-Laylee is zo één van die kickstartersucces. Er werd door een aantal ex-Raremedewerkers een nieuwe ontwikkelaar gevormd. Onder de naam Playtonic Games gingen ze op zoek naar de middelen voor een nieuwe platformer. Hun inzamelactie werd niet enkel een financieel succes, maar de buzz rond de game kwam ook meteen op gang. Of Yooka-Yaylee de hype weet waar te maken, lees je in deze review!

REVIEW

Playtonic games is dus een nagelnieuwe ontwikkelaar die opgericht werd door enkele voormalige Raremedewerkers, meer bepaald zelfs een paar van de makers van de bekende 3D-platformer Banjo-Kazooie. De reden van het kickstartersucces is dus niet bepaald onlogisch. Banjo-Kazooie is voor velen van ons één grote brok nostalgie. Bovendien is het genre, zeker op de Xbox, een beetje doodgebloed. De ontwikkelaar maakte meteen gretig gebruik van de populariteit van de beer Banjo en zijn gevleugelde vriend Kazooie. Als je de hoofdpersonages van Yooka-Yaylee naast die van Banjo-Kazooie legt, zijn de gelijkenissen treffend. Ook de titelkeuze, de namen van de twee hoofdpersonages met ertussen een liggend streepje als koppelteken, kan geen toeval zijn.

Meteen (te) nostalgisch

In Yooka-Laylee ga je aan de slag met kameleon Yooka en vleermuis Laylee. Hun rustig leventje wordt overhoop gehaald als hun magische boek opstijgt en opeens in de hemel verdwijnt. Al snel komen ze te weten dat Capital B erachter zit. Deze bandiet wil namelijk alle boeken over heel de wereld voor zichzelf hebben. Zoals we wel konden verwachten, stelt het verhaal niet veel voor. Wat belangrijker is, zijn de pagina's van het magische boek. Deze zijn door Capital B verspreid over heel de spelwereld en het grootste doel van de game is om er zoveel mogelijk te verzamelen. Daarnaast zul je ook een aantal andere zaken moeten verzamelen die elk hun eigen nut hebben om je vrienden vooruit te helpen. Vanaf het eerste moment merk je de nostalgie die de ontwikkelaar wilt oproepen. Je krijgt meteen een scherm met grote buttons te zien en je wordt verwelkomd met een vrolijke sound. Deze oorwurm hoor je, samen met andere gelijkaardige muziekjes, de hele tijd tijdens het spelen. Toch is niet elke verwijzing naar vroeger een even interessante keuze. De laadschermen worden weergegeven met twee kleine afbeeldingen die het volledig scherm inpalmen. Dit trucje werd vroeger gebruikt om zo weinig mogelijk bits te benutten, maar tegenwoordig mag het toch wat unieker zijn. Ook de manier waarop er gecommuniceerd wordt, voelt al snel gedateerd aan. De hoofdpersonages en de vele nevenpersonages brabbelen enkel maar wat en hun tekst wordt onderaan, met een doorkliksysteem, weergegeven. Deze manier maakte het voor mij persoonlijk meteen een stuk moeilijker om een band te creëren met onze nieuwe vrienden. Door deze keuzes en de cameraproblemen, waar ik later op terug zal komen, voelde Yooka-Laylee na enkele uren eigenlijk als een uiterst achterhaalde game aan. Het sowieso al benauwde 3D-platformergenre leek mij volledig afgeschreven. Waren de verwachtingen te hoog? Wellicht wel. Ben ik te streng? Wellicht ook. Gelukkig was ik uitgekozen om deze review te schrijven en ging ik na een nacht vol ontgoocheling met nieuwe moed verder met Yooka en Laylee.

Vijf unieke, grote werelden

In Yooka-Laylee beland je al snel in Hivory Towers. In deze fabriek ben je in het hol van de leeuw, want Capital B zwaait er de plak. Hivory Towers doet dienst als de centrale hub waar je kan doorreizen naar de andere open werelden. De eerste wereld die je tegenkomt is Trabalstack Tropics, een subtropisch oerwoud met tombes, een waterval en alle andere clichés zoals een skelet in een pot. Een slimme toevoeging is de mogelijkheid om de mappen te kunnen vergroten, zodra je voldoende pagina's hebt kunnen verzamelen. Vanaf de eerste keer dat je zo'n mapvergroting hebt vrijgespeeld, valt de omvang van het level op. Natuurlijk kun je het niet gaan vergelijken met de grootste openwereldgames, maar voor een 3D-platformer zijn de mappen zeker erg groot te noemen. Hierdoor is het ook niet erg dat er maar vijf werelden zijn. Elk level is een uniek en sfeervol geheel. De kameleon en vleermuis nemen je vervolgens mee naar een winterwereld, een waterwereld, het casino en de ruimte. Grafisch zien deze omgevingen er over het algemeen redelijk goed uit. Enkel als je wat rondhuppelt, durft de kwaliteit op middellange afstand wat te variëren. In elk level is ook voldoende te doen zodat je weleens van de ene in de andere opdracht verzeild geraakt. Nu en dan kom je ook eens een verborgen plekje tegen en ben je, zonder dat je het beseft, een tijdje bezig. Ondanks dat er geen map gebruikt wordt, vind je al vrij snel je weg terug in deze werelden. Behalve wanneer je via een ingang in een andere locatie terecht komt, is het soms onlogisch hoe de wereld vanaf dan in elkaar steekt. Zo vind ik in Hivory Towers nog steeds niet helemaal mijn weg door de vele verborgen kamers.

Niet kinderachtig

De vele opdrachten voor het verdienen van pagina's zijn voldoende divers. Je moet natuurlijk regelmatig de typische platformhindernissen voltooien. Andere missies zijn bijvoorbeeld races, zoektochten of puzzels. Het staat je als speler ook volledig vrij te kiezen welke missie je als eerste speelt. Bij veel van deze minigames is het duidelijk dat de mosterd gehaald werd bij andere klassiekers, vooral bij Banjo-Kazooie. Dit zorgt echter niet altijd voor een voltreffer. Zo zijn de arcadegames, desalniettemin door een uitbundige T-Rex voorgesteld, redelijk saai en zelfs frustrerend. De besturing, die voor het overige van het spel voldoende zijn werk doet, zijn in sommige van deze spelletjes slecht uitgewerkt. De exponent van de frustrerende minigames is toch wel een quiz die je tegenkomt tussen de werelden in. Deze quiz herinner ik mij ook van Banjo-Kazooie. Deze quiz past echter totaal niet in deze game. Sommige vragen lukken nog wel, maar de meeste gaan over details waar je zelf nooit echt op zou letten. Daarnaast zullen deze quizzen, die ook natuurlijk nog eens in het Engels zijn, voor de jongere gamers nogal wat voeten in de aarde hebben. Wat ik sowieso opvallend vind, is de relatief hoge moeilijkheidsgraad van het game. Ik had verwacht dat deze platformer wat meer op kinderen was gericht. Voor ons, volleerde gamers, is dat natuurlijk mooi meegenomen en ach, misschien onderschat ik de kinderen van tegenwoordig gewoon.

De moeilijkheidsgraad zit niet meteen in alle platformonderdelen, maar in de kleine RPG-elementen die het spel bevat. Zo zal je, zeker in het begin van het spel, vaak nog niet een bepaalde vaardigheid hebben die de opdracht gemakkelijker, of zelfs mogelijk, maakt. Je zal dikwijls, als je wat vrijspeelt, meteen doorhebben in welke opdracht je hier wat mee kan aanvangen. Dit zorgt ervoor dat je ook achteraf soms nog eens terugkeert naar een eerdere wereld. Voor het vrijspelen van deze vaardigheden moet je op zoek gaan naar veren die verspreid liggen door de werelden heen. De verschillende vaardigheden zijn leuk, maar wel allemaal logisch bedacht. Zo hoeft het niet te verbazen dat je na een tijdje een vaardigheid gaat vrijspelen waardoor je eventjes met Yooka kan vliegen door gedragen te worden door de vleermuis Laylee.

Bang afwachten met de camera

De allergrootste tegenvaller is de camera. Je merkt dat de camera zijn uiterste best doet om het je zo aangenaam mogelijk te maken, maar juist daarom slaat het de plank volledig mis. Het is zelfs zo erg dat je af en toe gewoon verkeerd springt, met een pijnlijke dood tot gevolg. Daarnaast zijn er ook nog tal van andere bugs en oneffenheden. De ontwikkelaar heeft ondertussen aangekondigd aan heel wat van deze bugs wat te doen. Ook de eigenwijze camera zou verbeterd worden. Het heeft dus wellicht geen zin om hier uitgebreid op in te gaan, want bij het online gaan van deze review is het misschien al allemaal verleden tijd. 

Als deze problemen opgelost kunnen worden heb je gewoon een lekkere 3D-platformer die eigenlijk alleen maar zichzelf tekort schiet door zo nostalgisch te werk te gaan. Yooka en Laylee zijn te fel gebaseerd op onze Banjo-Kazooie en kunnen dit succes (nog) niet aan. De nochtans leuk ontworpen nevenpersonages komen ook niet tot hun recht door het gebrek aan een verstaanbare voice-over. Puur door enkel de tekst te lezen, komen de personages niet tot leven. Als je de tekst al leest. Door de trage werking van dit systeem, moet je je bedwingen om niet gewoon door te klikken. Dit zou jammer zijn, want hierdoor ga je misschien niet het verhaal missen, maar wel de grappige en sarcastische humor. Kun je het nostalgische gegeven aan de kant schuiven of hoor je pas vandaag voor het eerst over deze game, dan beleef je als 3D-platformliefhebber gewoon een leuke tijd met deze game. Vergeet ook niet dat deze game “slechts” een adviesprijs heeft van € 39,99. Voor dat geld krijg je enorm veel speelduur terug. Ik weet zeker dat deze game een hit wordt op de internetfora. Gamers gaan elkaar bestoken met tips over welke vaardigheid je precies nodig hebt om een bepaalde opdracht te voltooien of over de bestemming van die laatste ghostwriter of een andere collectable. Sowieso gaat er veel gezocht worden naar een walkthrough om die vervelende quiz gewoon meteen te kunnen halen!

Tot slot kan ik jullie vertellen dat er ook nog lokale co-opmogelijkheden werden toegevoegd aan het game. Deze heb ik niet kunnen testen, maar deze lijken mij weinig toe te voegen. Je kan de acht arcadegames in lokale multiplayer spelen. Deze games zijn easy-to-play en lijken op bekende klassiekers of populaire smartphonegames. Misschien wel eens leuk om snel te spelen als er een vriend op bezoek is, maar deze games zijn, zoals eerder aangehaald, te frustrerend om er meerdere uren in te steken.

Conclusie

Yooka-Laylee toont aan dat 3D-platformers nog wel degelijk bestaansrecht hebben. Playtonic Games heeft een openwereldgame gecreëerd dat voor uren spelplezier zorgt. De verschillende werelden zijn grafisch in orde, de soundtrack is vrolijk en de opdrachten zijn divers. Nochtans komt niet elke keuze van de ontwikkelaar helemaal tot zijn recht en er zijn zeker minder interessante opdrachten bij. Ook op het vlak van magie kan deze game niet tippen aan de games uit onze jeugdjaren, maar zodra we van deze shock bekomen zijn, hebben we gewoon een prima game.

Reacties

User rating 7
ArnoS. 6 jaren,11 maanden geleden

Kan de verwachtingen niet waarmaken maar een prima game verder.

Login of registreer om te reageren.