Casper Egas | dinsdag 8 Okt 2019, 12:30

Contra is weer terug! Het klassieke knokspel is alleen en in co-op te spelen op je Xbox One.

Gespeeld op Xbox One X

Konami is tegenwoordig niet de meest populaire uitgever. De collecties van klassieke spellen werden nog vrij goed ontvangen, maar dat geldt niet voor de nieuwe Contra: Rogue Corps. Je bent waarschijnlijk helemaal hip als je dit spel helemaal de grond in boort. Ik ga dan misschien niet met mijn tijd mee, maar ik vind het wel belangrijk om elk spel eerlijk te beschouwen. Contra: Rogue Corps is namelijk zo slecht nog niet en ik zal je vertellen waarom.

Vervolg op Contra: Hard Corps?

Een van de beste spellen in de Contra-reeks is Contra: Hard Corps, dat oorspronkelijk uit kwam op de SEGA Mega Drive (in Europa onder de naam Probotector). Onlangs zagen we deze titel al terug op de Contra Anniversary Collection, die ik eveneens gerecenseerd heb. De naam Contra: Rogue Corps is ongetwijfeld een verwijzing naar deze klassieker. Ook deze Contra heeft namelijk een erg over-the-top-stijl. Het (nietszeggende) verhaal wordt verteld aan de hand van mooi getekende tussenfilmpjes met vier hele vreemde helden in de hoofdrol. Zo kun je kiezen uit een macho man met een bionische arm, een vrouw met een alien in haar buik, die ze alleen onder controle kan houden met een zwaard door haar lichaam heen, een in een panda gemuteerde professor en een zeer beleefde man, die er uit ziet als een kleine alien. Ik begrijp het wel dat deze vreemde personages niet iedereen aan zullen spreken, maar persoonlijk vind ik ze wel geslaagd. Dat geldt ook voor de vele creatieve monsterontwerpen. De tegenstanders zijn stuk voor stuk bijzondere ruimtewezens, die natuurlijk de aarde weer komen overnemen.

Dat is helaas wel het enige positieve dat ik kan zeggen over de graphics van Rogue Corps. Het spel is namelijk opvallend lelijk. Alles ziet er heel gedateerd uit en vooral de smoezelige resolutie valt op. Het lijkt wel alsof alles een beetje wazig is. Ik weet niet waar dat precies aan ligt, want kartelrandjes zie ik niet veel. Is er expres een soort filter over het spel gelegd of ligt het aan de texturen van een bedroevend niveau? Vooral de omgevingen zien er echt niet aantrekkelijk en weinig gedetailleerd uit.

Helaas is de audio niet veel beter. De stemmen zijn oké, maar herhalen heel veel. De geluidseffecten vallen weinig op, met ontploffingen zonder echte impact en zonder echte highlights. Ook de muziek blinkt uit in onopvallendheid. Lelijk is het niet, maar als ik dit spel vergelijk met oudere delen in de serie, dan moeten ze zich schamen bij Konami. De hele presentatie is niet van een niveau dat je zou mogen verwachten van een grote uitgever, al moet gezegd worden dat het spel voor een budgetprijs verkocht wordt.

Klassiek vermaak

Ik denk dat veel mensen al afgehaakt zijn door de lelijke presentatie, want online is geen hond te vinden. Het spel kan zowel lokaal als online gespeeld worden met vier mensen. Dit kan zowel coöperatief door de volledige campagne als tegen elkaar. Helaas ben ik niet in de gelegenheid geweest deze modi te testen, omdat er online na talloze pogingen nog steeds niemand te vinden was. Wil je Contra dus online spelen, dan zul je vrienden moeten uitnodigen. Het is echt doodzonde dat het spel niet populairder is, want in Rogue Corps is duidelijk de focus op coöperatief spelen gelegd.

Gelukkig is er in je eentje ook plezier te beleven. Je moet hierbij denken aan de 3D-shoot ‘em ups, zoals ze te vinden waren op de Playstation en Saturn en niet aan de klassieke Contra-spellen. Wie een soort revival van de eerste spellen verwacht, zal teleurgesteld zijn. De gameplay doet mij veel meer denken aan Cannon Spike van Capcom. Het hele spel voelt aan alsof het gemaakt zou zijn in het Dreamcast-tijdperk of uit de speelhallen komt. Persoonlijk ben ik een enorme fan van dit soort klassieke actiespellen, waardoor ik Rogue Corps ook kan waarderen. Als je dat helemaal niets vindt, dan zal dat waarschijnlijk anders zijn. Het is een beetje alsof je een soort gloednieuwe retrogame uit de vroege 3D-tijd speelt.

Je bestuurt het gekozen personage met de linker stick en richt met de rechter stick. Met de rechter trekker schiet je en met de linker trekker ontwijk je tegenstanders en kogels snel. De moeilijkheidsgraad is vrij hoog (in je eentje?), waardoor ik echt uitgedaagd werd om slim te spelen en echt op te letten. Het is heerlijk om lekker om je heen te knallen en al je wapens en speciale krachten te gebruiken. Tegenstanders vragen allemaal een eigen aanpak, waardoor je ook niet als een zombie wat om je heen kan knallen. Natuurlijk herhalen tegenstanders in een spel als dit vaak, maar dat hoort bij het genre. De bazen zijn in elk geval erg de moeite. Soms moet je zelfs eventjes vanuit een soort derdepersoonsperspectief knallen, in plaats van het gebruikelijke perspectief van bovenaf. Vooral de baas op de trein is me goed bijgebleven.

Je zult levels wel moeten herspelen om een hogere ranking te halen en om genoeg geld, spullen en ervaring te vergaren. Je komt tussen de levels terug in een soort hub, waar je geïmplanteerd kan worden met upgrades en wapens kunt kopen en opwaarderen. Op zich is het leuk dat je beloond wordt voor en veel en voor goed spelen, maar soms voelt het wel een beetje als grinden. Ik was al snel tegen de twintig uur met het spel bezig. Jammer genoeg is de variatie wat gebrekkig. Dat de gameplay zich herhaalt vind ik daarbij niet het probleem, maar wel dat de levels zich herhalen. De voice over zegt zelfs, ‘’we already cleared this area, but now it is full of monsters again’’. Wrijf het maar in dat ik voor de vijfde keer dezelfde lelijke omgeving aan het verkennen ben.

Conclusie

Contra: Rogue Corps zal niet iedereen bevallen. Maar voordat je blind achter de bashers aanloopt kun je op zijn minst eens kijken of het wat voor je is. Het is een echte klassieke twin stick shooter met een Contra-saus, bijna alsof het direct uit de arcadehallen afkomstig is. Als je jezelf niet laat afschrikken door de lelijke presentatie en de ietwat repetitieve gameplay, dan heb je een vermakelijk spel te pakken; zeker als je het met vrienden wilt gaan spelen.