Tim Colman | Tuesday 14 Oct 2025, 23:08

Lees hier onze recensie van NBA 2K26!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series S/X.

NBA 2K26 arriveert als een energieke dribbel tussen traditie en vernieuwing—een game die op het veld blinkt, maar naast het veld soms uitglijdt op z’n microtransacties. Of je nu een hardcore basketbalfanaat bent of gewoon wil scoren met MP in de Story Mode, deze nieuwste telg biedt een multiplex aan modi, visuele glorie en een motion engine die je voetspieren doet tintelen, maar vraagt tegelijk om een stevige portie navigatie door menu’s en VC-verleidingen.

De digitale basketbaltempel

NBA 2K26 gooit meteen hoog met de ProPLAY-motion engine, een machine learning wonder dat aanvoelt alsof LeBron himself je controller bestuurt. Voettwists, acceleraties, realistisch verdedigen—de animaties zijn zó vloeiend dat zelfs Harden’s stepback-ritueel voelt als een TikTok-trend. Spelers glijden niet meer over het veld als Bambi op ijs, maar planten hun voeten met gewicht en intentie. Elke pass, dribble en shot kan aangepast worden met nieuwe animaties, zodat je eigen stijl tot uitdrukking komt.

Het schotenmetersysteem werkt eerlijker dan ooit: alleen “groene” perfect shots zijn gegarandeerd raak. In multiplayer hangt de timing streng aan het competitieve niveau, wat elk duel spannend houdt. Layup-timing is altijd aan en finishers zijn spectaculair als het lukt—maar een gemiste layup blijft direct strafbaar, wat je vingers in spanning houdt.

Het menu van NBA 2K26 lijkt op een all-you-can-eat sushi restaurant na een avond stappen: overload aan keuzes. Als nieuweling kom je dan ook in een woud van opties terecht: Out of Bounds, MyTEAM, Franchise, The City, tutorials, settings, VC-winkels… Voordat je daadwerkelijk speelt, zit je al minstens tien minuten te klikken, te lezen en keuzes te maken waarvan je niet weet of ze belangrijk zijn.

Van Out of Bounds-storymode (waar je als MP van gymzaal tot NBA draft gaat) tot een franchise bouwen in MyGM, alles is aanwezig, verleidend, maar soms overweldigend. Online is king. The City is uitgebreid, met minigames, go-karts, skateplekken en events om elke dag wat nieuws te proberen. Offline modes, hoe goed ook uitgewerkt, staan duidelijk minder centraal.

MyTEAM is weer van de partij met kaartjes, packs, VC-shops… en nog meer microtransacties. Het is een verzamelmodus voor spelers die hun creditcard willen laten shinen naast hun line-up.

Van high school tot showtime

De storymode “Out of Bounds” laat je in de schoenen staan van een beginnende baller en begeleidt je van sporthal tot Spaanse uitwisseling, agenten, endorsements, blogs en interviews. Het verhaal is prima en gooit af en toe een lekkere curveball, al stoort het ‘always online’-systeem. Een haperende verbinding betekent een verloren wedstrijd zonder pardon—en die moet je dan herhalen om het verhaal voort te zetten.

Het commentaarteam en de soundtrack zijn weer top: big names, frisse beats en stemmen die je door elke play begeleiden alsof je ESPN live kijkt.

De visuele presentatie is indrukwekkend. Op het veld: glimmende vloeren, exquise haarfysica en spelers die lijken op hun echte voorbeelden. Publiek leeft zichtbaar mee. De soundtrack mixt gevestigde namen met nieuw talent, en voice-over brengt extra leven in het verhaal. Helaas zijn sommige binnenruimtes (flats, kantoren) killinger dan een NBA-uitschakeling in de eerste ronde.

Online zijn er wekelijkse challenges, custom events, en zelfs go-kart races in The City. Praktisch gezien is het een sociale hub, maar wie enkel wil basketballen kan de extra’s vooral als ruis ervaren—een soort Fortnite meets basketbal.

VC: Virtuele Centen of Verdwenen Cash?

Het VC (Virtual Currency)-model heeft zich ontwikkeld tot een heuse bijbaan binnen NBA 2K: wie zonder betalen alles wil vrijspelen moet rekenen op een flinke grind. Upgrades, outfits, boosts—alles draait om VC. Betalen bespaart tijd, maar tast de balans aan tussen plezier en progressie. Wie liever speelt dan koopt, zal zich soms achtergesteld voelen, vooral in competitieve online modes waarbij de “pay to win”-factor nooit echt weg is.