Tim Colman | maandag 20 Dec 2021, 21:42

Drie klassieke games uit een van de grootste franchises ooit: dat is Grand Theft Auto Trilogy Definitive Edition!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Dit wordt misschien wel één van de moeilijkste reviews die ik ooit geschreven heb. Iedereen die het gamenieuws een beetje gevolgd heeft de laatste tijd, weet al dat de Grand Theft Auto: the Trilogy - Definitive Edition een vrij controversiële release is. Ikzelf ben een fan van het eerste uur. Ik speelde de 2D top-down afleveringen in de reeks op de eerste PlayStation en PC werkelijk grijs, en toen de reeks naar 3D ging speelde ik minstens elk jaar wel een aflevering opnieuw. Het is duidelijk dat ik immens veel tijd in Los Santos, Liberty & Vice City heb doorgebracht en dat ik in deze drie steden rond kan rijden zoals ik in mijn eigen buurt zou doen.

Over één ding kunnen we het eens zijn, de remasters van Rockstar’s trio had een knaller van formaat moeten zijn, maar het blijkt in het beste geval een sissertje te zijn. Ontwikkelaar Grove Street Games leverde eerder al de mobiele ports en mocht zich nu ook aan de nieuwe console-versies wagen. Laat me positief beginnen: de open werelden van deel 3, Vice City en San Andreas zijn sterk gemoderniseerd met betere camera’s, een beter richtsysteem en zeer vergevende checkpoints. Waar je vroeger na een fail in een missie telkens opnieuw naar de briefing moest rennen of rijden, begint nu je missie gewoon opnieuw. Ook nieuw is het GPS-systeem dat nu gelijk staat met het navigatiesysteem in moderne open world games en snel wapens kiezen en wisselen via een wapenwiel. Alle mechanics en menu’s zijn opgekrikt naar de basis van Grand Theft Auto V en dat loodst deze oude games onmiddellijk de 21ste eeuw binnen.

Als een verzameling remasters stelt Grand Theft Auto: the Trilogy - Definitive Edition immens teleur. Alle drie de games hebben immense prestatieproblemen. De framerate gaat op en neer voor een game die de Xbox Series X met twee vingers in de neus aan 60 frames per seconde zou moeten draaien. Xbox fans hebben wel nog geluk, want de drie definitieve edities draaien het best op Xbox-systemen.

Grand Theft Bugs

GTA San Andreas houdt zich nog het beste staande van de drie, hoewel de nieuwe artstyle nog het hardst toeslaat in de derde game.Los Santos, het decor voor de openingsfilmpjes met de gangstergroep Grove Street Family in de hoofdrol, ziet er scherper uit dan ooit, maar er is teveel verloren gegaan in de vertaling. De hoofdpersonages maken de overgang redelijk goed, maar heel wat van de supporting cast en personages in de achtergrond zien er gewoonweg bizar uit.

Eerlijk is eerlijk, als je San Andreas en zelfs Vice City in een hogere resolutie bekijkt, zie je veel details die in de originelen ontbraken, maar een pak van de woordgrapjes zijn verdwenen door de upscaling. Het is duidelijk dat de ontwikkelaar alles gewoon op dezelfde manier heeft aangepakt zonder goed te controleren of het overal wel goed uitgevoerd was.

In alle drie de games komen frustraties naar boven: zelfs met het nieuwe checkpointsysteem zul je vaak tegen je hoofd stoten als je verliest, als vijanden je van achter muren beschieten of je voertuigen op onverklaarbare wijze ontploffen. Oude bugs zijn mee overgenomen, maar er zitten ook nieuwe bugs in deze remasters. Ik kan niet meer bijhouden hoeveel keer ik de controle over m’n personage midden in een missie verloor.

Los Uncanny Valley

Allemaal erg frustrerend, zeker omdat de kern van deze drie titels nog steeds door en door fun is. Deel 3 is, zoals je zou verwachten, het ergst verouderd. De missies zijn extreem simpel en repetitief en wat me nu pas opviel is hoe donker, somber en kleurloos Liberty City eigenlijk was, zeker in vergelijking met wat zou volgen. Zie dit als een essentieel stuk uit de gamegeschiedenis dat je simpelweg eens moet gespeeld hebben.

GTA Vice City volgde in minder dan een jaar op z’n voorganger en oversteeg z’n rol als uitbreidingspakket door een heerlijk gestileerde jaren ‘80 esthetiek. Grove Street Games heeft het contrast wat opgepoetst, wat jammer is, maar de felle neonkleuren van de stad en de larger-than-life persoonlijkheden springen nog steeds van het scherm. En zelfs zonder Michael Jackson is de soundtrack een knaller van formaat.

GTA San Andreas is misschien wel Rockstar North's beste werk, en hoewel veel van de systemen zijn aangepast in de 17 jaar sinds de eerste release, kunnen we zeggen dat het nog steeds schouder aan schouder staat met een aantal van de beste sandboxgames van vandaag. Het missie design was heel baanbrekend en de mix van een L.A., Las Vegas en San Francisco kloon zorgt voor een prachtige speeltuin. Schaf je een private jet aan en je zoeft van de ene kant naar de andere kant van de map met een heerlijke soundtrack die uit je boxen knalt.