Tim Colman | maandag 15 Mrt 2021, 21:00

Is deze game een grote nachtmerrie, of een kleine, of toch gewoon de moeite? Lees de recensie.

Gespeeld op Xbox Series X

Vier jaar na de lancering van de originele game is Little Nightmares 2 eindelijk hier, en deze kan zonder twijfel met trots naast zijn voorganger staan. In deze titel van Tarsier speel je als Mono, een klein jongetje met een papieren zak over zijn hoofd, en je krijgt gezelschap van Six, de hoofdrolspeler uit het originele spel. Samen doorkruisen jij en je metgezel de enorme gruwelen van Pale City, een ogenschijnlijk vervallen plek. Vanaf de start is het duidelijk dat de bossen rond Pale City en het grijze metropool zelf niet zulke vriendelijke plaatsen zijn. Je zal op je tellen moeten passen, en de straten en huizen zijn verre van verlaten. Je baant je een weg door verlaten winkels, een onheilspellende school en een dokterskabinet waar de arts van dienst het niet al te best met je voor heeft.

Op pad met Six

Little Nightmares 2 met meer ingewikkelde puzzels meer de uitdaging dan zijn voorganger. Het was mij alles best, maar voor spelers die zich vlotter een weg door alle gruwel willen banen kunnen de puzzels wel eens een dealbreaker zijn. Ik vond de gameplay heel meeslepend en het is gemakkelijk een spel dat je in één sessie uit kan spelen als je even een uurtje of vier à vijf tijd hebt. Het vervolg kon natuurlijk verder bouwen op de stevige basis die de eerste aflevering had gelegd. Je voelt dat de ontwikkelaars wel nog wat aan de engine gesleuteld hebben om je ervaring zo vlot mogelijk te maken. Zo hoef je sleutels niet langer mee te slepen en behoedt de game je ook van een val in het diepe door randen van onzichtbare muren te voorzien. Je AI gestuurde metgezel doet ook flink z’n best en ik had nooit het gevoel dat ik moest wachten of een bepaald pad moest kiezen om ervoor te zorgen dat Six meekon. Maar, de gevechten hadden wel wat meer werk kunnen gebruiken. Het controlesysteem en reactievermogen van Mono zijn prima voor achtervolgingen en gesluip, maar uit een snelle gevechtssituatie raken hangt toch iets te veel vast aan hoeveel geluk je hebt. De timing is vaak lastig en meerdere keren achter elkaar doodgaan zal vaker voorkomen. Waar je in de eerste game vooral moest ontsnappen aan het gevaar, gaat Mono namelijk de strijd wel rechtstreeks aan met z’n belagers.

Ik kom voor de sfeer

De mix van een huiveringwekkende sfeer opgebouwd met dreigende, maar spaarzaam gebruikte muziek blijft de grootste prestatie van de game. De makers bouwen op subtiele wijze de nodige suspense in vrijwel elke scene. Je voelt je als speler klein en machteloos en je zoekt dan ook steeds naar creatieve manieren om te overleven en zo goed mogelijk te ontsnappen aan een zekere dood. In Little Nightmares 2 komt het des te meer op teamwerk aan: Mono en Six vullen elkaar goed aan en zware deuren en puzzels op verschillende niveaus vormen geen obstakels meer. De soundtrack van Light Nightmares 2 helpt bij het creëren en behouden van de sfeer van de game. De muziek dicteert vaak het tempo van een bepaalde scène en trekt een duidelijke lijn voor spelers om te weten wanneer ze in direct gevaar verkeren, wanneer ze puzzels oplossen en wanneer ze de tijd kunnen nemen om de verbluffende omgevingen van het spel eens wat beter te bekijken.

Conclusie

Voor horrorfans die niet vies zijn van een puzzel op hun pad is Little Nightmares 2 echt een aanrader. Je wordt in een ongelooflijk sfeertje ondergedompeld en met z’n korte speelduur en focus de ideale afwisseling tussen als je normaliter bijvoorbeeld grote titels van minimaal een uur of vijftig speelt.  Little Nightmares 2 doet alles wat z’n voorganger deed, maar dan net iets beter. Gedurende de snelle combat-momenten kan de frustratie wel eens opduiken omwille van de controls, maar dat is dan ook het enige echte minpuntje. Ben je op zoek naar een korte game die helemaal iets anders biedt dan de traditionele shooter of sportgame, geef Little Nightmares 2 dan zeker eens een kans.