Tim Colman | Thursday 21 Aug 2025, 22:02

Nadat we de demo speelden gingen we ook aan de gang met de volledige game, lees hier de recensie!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series S/X.

Tony Hawk is terug – en nee, ik bedoel niet op een vintage skateboard boven een Californische bowl, maar op je Xbox Series X, klaar om opnieuw digitale asfalt te breken. Na het overweldigende succes van Tony Hawk's Pro Skater 1+2 Remastered, kon Activision de roep om het volgende hoofdstuk niet langer negeren. Met deze 3+4 bundel worden de meest geliefde sequels in de franchise weer tot leven gewekt. Maar hoe goed glijdt deze remake over de rand van nostalgie en innovatie?

Gewoon de juiste truc op het juiste moment

Wat onmiddellijk opvalt, is hoe ongelooflijk trouw de game blijft aan het oorspronkelijke gevoel. Het besturen van je skater voelt exact zoals je je het herinnert – en dat is een compliment. De flips, grabs en grinds volgen elkaar op in een bijna hypnotische flow, versterkt door de perfecte framerate en moderne physics. Er is iets bijna zen aan het koppelen van een manual aan een grind gevolgd door een wallplant, en als je het ritme eenmaal beet hebt, is stoppen moeilijker dan je denkt.

De remaster neemt duidelijk het fundament van deel 3 als startpunt – met mechanics zoals revert, spine transfers en manual chains die de combo’s naar absurde hoogtes brengen. Tony Hawk’s gameplay was altijd als een dans tussen flow en precisie, en dat zit hier snor. Deel 4 voegt de meer open werelden toe die we toen als "revolutionair" bestempelden – maar die vandaag vooral als iets minder strak ontworpen aanvoelen dan de compacte maps uit deel 3.

Een beetje polish, veel passie

Grafisch is er stevig werk geleverd. De omgevingen kregen een stevige upgrade, met kleurrijke textures en verbeterde belichting die het geheel veel meer doet aanvoelen als een game uit 2025. Spelers als Tony Hawk, Eric Koston, Rodney Mullen of Kareem Campbell zien eruit alsof ze net uit een documentaire over de jaren 2000 gestapt zijn, compleet met authentieke outfits en stijlen.

De soundtrack is een heerlijk chaotische mix van punk, rap en rock en gooit je recht terug naar je jeugd. Goldfinger, Del the Funky Homosapien en CKY geven present, maar toch zijn er maar tien nummers van de originele soundtrack die de lijst haalden. Hawk zei daar zelf over dat ze een deel nieuwe nummers toevoegden aan de soundtrack om gamers die kans te geven wat nieuwe namen te ontdekken.

Toch blijft alles heel trouw aan het origineel. Misschien zelfs té trouw. Wie hoopte op een frisse insteek of verhalende aanpak, komt bedrogen uit. Er is geen nieuwe "Tony Hawk met pensioen" campaign, geen gekke gimmick zoals downhill racing of tijdreizen. Je krijgt precies wat je verwacht: de klassieke objectives (verzamel SKATE, vind de secret tape, score zoveel punten), verpakt in een hedendaags jasje. Voor sommigen perfect, voor anderen misschien wat veilig.

Manual naar het verleden

Wat deel 4 destijds uniek maakte was de meer open aanpak van missies: in plaats van een timer van twee minuten te racen tegen de klok, kies je je opdrachten uit NPC’s verspreid over het level. Die open world aanpak werd niet mee overgenomen en dus krijg je ook in de levels uit Pro Skater 4 een 2 minuten timer samen met de bekende doelen. Dit was een bewuste keuze van de ontwikkelaars om een consistentere gameplay ervaring te bieden, maar voelt toch aan als een gemist kans en een sidestep qua authenticiteit versus het origineel.

Ook ontbreekt split-screen online multiplayer, iets wat THPS1+2 wel had. Lokale couch co-op blijft gelukkig aanwezig, inclusief HORSE, Trick Attack en Graffiti. Je vriend naast je op de bank opnieuw vernederen met een Perfect 1080 varial McTwist blijft één van de fijnere dingen in het leven.

De Create-A-Park mode maakt zijn comeback, maar voelt ietwat beperkt. Er zijn meer opties dan vroeger, maar geen baanbrekende nieuwe tools. Create-A-Skater is daarentegen wel uitgebreid met moderne cosmetica, en je kan je innerlijke TikTok skater eindelijk loslaten met regenbooghoodies en led-schoenen.

Skate or die (again)

Wat THPS 3+4 doet, is duidelijk: het wil je herinnering niet veranderen, maar bevestigen. De gameplay is net zo soepel als vroeger, de levels zijn trouw gereconstrueerd en de soundtrack is nog steeds een oorwurm. Alles ademt liefde voor het origineel, zonder het te overladen met moderne poespas.

Maar net daardoor voel je ook de beperkingen. Er zit weinig nieuws onder de zon voor wie de vorige remaster al speelde. Geen extra’s zoals documentaire content, interviews met de skaters of making-of beelden. En geen grote uitbreiding van de gameplayformule, zoals bijvoorbeeld Underground dat destijds wel deed. Ik kan persoonlijk niet wachten tot Activision een remake van Underground aankondigt.