Jeroen Post | zondag 1 Mei 2022, 22:35

Na een sabbatical is WWE nu weer terug; dit is WWE 2K22!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Enige tijd geleden werd mij de recensie van WWE 2K22 toebedeeld. Ik ben nu eenmaal de worstelfan op de redactie; zodoende heb ik er al een stapel gerecenseerd. De kwaliteit van de games ging nogal op en neer. Het absolute dieptepunt was het vorige deel, 2K20. Het was de eerste die 2K uitbracht zonder oudgediende ontwikkelaar Yuke’s, en dat merkte je meteen (hier ergens een link naar de oude recensie), ik beoordeelde deze namelijk met een knetterharde drie. Gaat het met 2K22 beter, of is het weer een enorm drama? Lees verder!

Een stijgende lijn

En godzijdank, het is daadwerkelijk een stuk beter geworden. Wat is dit een enorm verschil met de vorige! De gameplay is op praktisch alle vlakken aangepakt en verbeterd. Laten we beginnen met het counter-systeem, wat in het vorige deel extreem strikt was en hier en daar wat gaten liet vallen. In 2K22 is dit veel realistischer neergezet. In een reguliere worstelwedstrijd in het echt zie je behoorlijk regelmatig dat bepaalde bewegingen en worpen afgeweerd worden of zelfs zo gebruikt worden dat je meteen iets terug kan doen. In het spel merkte ik in mijn eerste wedstrijd al meteen dat het geheel veel soepeler en eerlijker overkwam. Ook de bewegingen van de worstelaars zelf komen veel natuurlijker over. Voorheen liepen ze soms als een soort houten poppen door de ring, maar alle bewegingen kloppen nu helemaal. Van de uitgebreide intro’s tot aan de speciale bewegingen die je kan doen. Deze basis heeft 2K nu goed voor elkaar, en dat zorgt echt voor een fijne ervaring voor worstelfans. Natuurlijk ging er wel eens een been door een touw heen, maar dat gebeurt verder zo weinig dat het eigenlijk geen naam mag hebben.

Niet alleen hoe je zelf beweegt is beter geworden, maar ook de tegenstanders zijn een stuk slimmer geworden. Voorheen lieten ze soms erg vaak dezelfde bewegingen zien waardoor de boel erg voorspelbaar werd, maar ze lijken nu echt beter na te denken. Een echt dynamische wedstrijd wordt het nooit, maar ondanks dat het worstelen behoorlijk scripted is, zijn de tegenstanders toch iets minder voorspelbaar dan voorheen.

What to do, what to do?

Buiten het spelen van de tientallen varianten op worstelwedstrijden is er ook een redelijke rij aan modi waar je uit kan kiezen. In de Universe Mode kies je een bestaande worstelaar, en dan maak je zelf alle beslissingen rondom de wedstrijden en verhaallijnen. Dan is er MyFaction-modus, waarin je met de bekende verzamelbare kaarten werkt om zo je eigen Stable (groep) te maken. De General Manager Mode is eindelijk terug! Deze was voor het laatst te zien voordat 2K de boel overnam. Je kiest één van de vier programma’s (RAW, SmackDown, NXT 2.0 en NXT UK), je neemt alle beslissingen over de kampioenschappen en verhaallijnen, en je probeert te concurreren met je drie tegenstanders. In de MyRise Mode maak je zelf een worstelaar, van uiterlijk en karakter tot aan muziek en speciale bewegingen. In voorgaande games vond ik dit zelf één van de leukste modi, maar dit keer vind ik de aankleding en de opties nogal karig.

Stel je voor: na een wedstrijd sta je met twee bekende gezichten uit de industrie in de kleedkamer, en je praat met ze, en dan kun je van één van de twee een “missie” aannemen. Meestal vecht je dan één keer of meer met iemand, en daarna kun je weer andere missies aannemen. Ik noem ze specifiek missies en niet verhaallijnen, hoewel het laatste misschien wel de bedoeling was van 2K. Ze hebben echter zo weinig om handen dat ik het na een handvol uren alweer zat was.

En dan, voor mij de leukste modus uit het spel: Showcase. En zelfs met een van mijn favoriete worstelaars aller rijden, Rey Mysterio. Je speelt een aantal belangrijke wedstrijden uit zijn carrière na, van zijn begin in de WCW tot aan matches die kort geleden pas plaatsvonden. Hij begon in 1989 al op 14-jarige leeftijd met worstelen. In 1996 startte hij bij World Championship Wrestling, en de eerste match die je kan spelen is de beroemde Mask versus Title-match tegen Eddie Guerrero in 1997. De tweede wedstrijd die je speelt is uit 2005, en de laatste is uit eind 2020. Je speelt een aantal belangrijke wedstijden, maar vooral uit de beginperiode mis ik er toch echt een paar. Maar, de matches die er in zitten zijn wel degelijk goed gekozen. Vooral de manier waarop bepaalde acties in de game overgaan in echte beelden, een paar keer per wedstrijd, is echt heel mooi gedaan. Spijtig is dan weer wel dat er geen commentaar onder zit, maar redelijk generieke muziek; dat had zeer zeker beter verdiend.

Rechtvaardiging?

WWE 2K22 biedt voor worstelfans een flink pakket aan opties, en er is zeer zeker een goede stap in de richting gezet. Veel dingen gaan goed, sommige laten hier en daar wat steken vallen, maar over het algemeen kun je deze titel zonder schaamte in je kast zetten en natuurlijk ook regelmatig even in je Xbox doen. Een laatste ding waar ik het nog even over wil hebben, want mijn liefde voor het fenomeen worstelen is groot. De laatste jaren is de WWE enorm bezig met het ontslaan van talent. Contracten worden niet verlengd, en na een periode waarin je niet voor concurrenten mag werken gaan er veel namen echt alle kanten op. Zelfs onze Nederlander Aleister Black (Tommy End) zit inmiddels bij concurrent AEW, die overigens ook aan een eigen game werkt. Met, wellicht komt dit niet als een verrassing, oudgediende ontwikkelaar Yuke’s aan het roer. Maar het punt is dat er op deze manier behoorlijk veel worstelaars nog in het spel zitten, die inmiddels soms al vele maanden niet meer voor de WWE werkzaam zijn. Nu weet ik niet exact hoe het zit met naam- en portretrechten, maar hoe snel deze wisseling van de wacht gaat is in WWE 2K22 echt bizar goed te zien.